Ο Πόλεμος των Αστρων

Κωνσταντίνος Μάγνης

Την περισσότερη ώρα βλέπαμε μια Μάντσεστερ Σίτι μια κλάση ανώτερη από τη Ρεάλ σε επίπεδο ποιότητας παικτών και αγωνιστικής λειτουργίας στο γήπεδο. Τελειώνοντας το παιχνίδι στην κανονική διάρκεια, είδαμε μια Ρεάλ να αστράφτει, να πετυχαίνει δύο γκολ και στην παράταση να μένει όρθια και να κερδίζει κι ένα πέναλτι, ενώ απέναντί της η Σίτι μαχόταν χλωμή από δυνάμεις και ιδέες.

Οι ειδικοί αναλύουν κιόλας το παιχνίδι. Μπήκε ο Παπαδόπουλος στη θέση του Γιαννόπουλου και μετακινήθηκε ο Χριστόπουλος αριστερά, ελευθερώνοντας τον Θεοδωρόπουλο στα δεξιά, και όλα αυτά που διαβάζεις από τους γκουρού του αθλήματος, που σε κάνουν να νιώθεις ηλίθιος, γιατί εσύ το μόνο που βλέπεις είναι να τρέχει προς τη μπάλα όποιος προφταίνει και όποιος μπορεί και να τον κυνηγάνε οι άλλοι.

Στην πραγματικότητα, οι εμβριθείς αναλύσεις αποπροσανατολίζουν: Αυτό που συμβαίνει είναι ότι το ποδόσφαιρο έχει μεταμορφωθεί σε ένα σπορ ανοιχτό για κάθε εξέλιξη, κάτι
που οφείλεται στην τεράστια αγωνιστική αξία σχεδόν όλων των ποδοσφαιριστών της υψηλής βαθμίδας. Αν οι μεγάλες ομάδες σήμερα είναι καμιά τριανταριά, από τη Μπάγερν μέχρι τον Αγιαξ και από τη Λίβερπουλ μέχρι τη Γιουβέντους, βάλε είκοσι τρανταχτούς παίκτες ο καθένας, γυμνασμένους με τρόπο υποδειγματικό, ενισχυμένους βιοχημικά με βιταμίνες τύπου Οβελίξ, αυτοί μας κάνουν εξακόσιους το σύνολο παίκτες ικανούς για όλα.
Βάλε και άλλους τόσους που παίζουν σε ομάδες της μικρότερης κλίμακας, αλλά διαθέτουν αρετές και ξουραφίζουν μια χαρά στο χορτάρι, μιλάμε για μια βιομηχανία αδαμάντων που αναδεικνύονται μέσα στον χώρο του ποδοσφαιρικού θεάματος και το αναβαθμίζουν επί το συναρπαστικότερο και το πλέον απρόβλεπτο.

Υπολογίστε ότι στα τελευταία και πιο σημαντικά παιχνίδια του Τσάμπιον Λιγκ μπήκαν καμιά τριανταριά γκολ, πολλά από αυτά σκέτες μαγείες, και ότι όλα γνώρισαν αλλοπρόσαλλη εξέλιξη μέχρι το φινάλε. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο έγινε η Χώρα του
Απίθανου. Μια ταπεινή και μάλλον στενή εξήγηση είναι ότι το άθλημα απογειώθηκε χάρη στη νέα τεχνολογία με την οποία κατασκευάζονται οι μπάλες- μερικές φορές νομίζεις ότι οι παίκτες παίζουν με τις πλαστικές που είχαμε εμείς στις πλατείες και τα άδεια οικόπεδα- αλλά η αλήθεια φωνάζει: Πρόκειται για την επιστημονικών προδιαγραφών δουλειά που γίνεται με την εκγύμναση και τη βελτίωση των ποδοσφαιριστών. Μόνο στο χθεσινό παιχνίδι είδαμε πέντε- έξι επιθετικούς σκάλες πιο δαιμόνιους και ελαστικούς από τον Ζαϊρζίνιο και τον Πελέ και άλλους τόσους εγκεφαλικούς μέσους που κινούσαν τη μπάλα οριζόντια και κάθετα όπως σκίζει ο ράφτης το ύφασμα με το ψαλίδι. Μόνο ο Ντε Μπρόινε έκανε πενήντα μπαλιές αλάνθαστες δώθε και κείθε, και δεν ήταν και στην καλή μέρα του. Φαντάσου την
καλή του.

Καμιά φορά, βέβαια, η πολλή επιτυχία κάνει κακό. Θυμόμαστε την πρώτη ταινία της σειράς Πόλεμος των Αστρων που είχαμε δει. Δεν είδαμε δεύτερη. Ηταν σαν να είσαι σε ένα μεγάλο φλίπερ όπου έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, χάνοντας τη σημασία του ποιος βομβαρδίζει και ποιόν, και τι στα κομμάτια μας ποιος θα ζήσει και ποιος θα εξαερωθεί. Το σκάκι είναι ένα βαρετό άθλημα για τους πολλούς. Αν παιχτεί ωστόσο με ταχύτητα που θα το κάνει ανάλαφρο και ελκυστικό, αίρεται η σημασία του αθλήματος. Ρε
φίλε, το νόημα στον αθλητισμό το δίνει η δυσκολία. Όταν πέρασαν από την Πάτρα οι παλιοίδιεθνείς που κατέκτησαν το Γιούρο, μια επίσκεψη με φιλανθρωπικό σκοπό, τα σώματά τους κάλυψαν τη διάμετρο της Ρήγα Φεραίου. Αντε να τους βάλεις γκολ ή να τους πάρεις κεφαλιά, στα ντουζένια τους ή ακόμα και με τα κοστούμια.

Δεν λέμε: Ωραία πέρασε η βραδιά. Αλλά μπορεί στον τελικό να πούμε, φωνάξτε μας μετά το 3-3, όπως λέμε και στο μπάσκετ, όπου δεν έχει και πολύ νόημα να το δεις πριν το τελευταίο πεντάλεπτο. Ο Λεβαντόφσκι έχει βάλει 100 γκολ, ο Ρονάλντο 150, ο Σαλάχ άλλα τόσα, κι από πίσω ο Μανέ, ο Μονέ, ο Μινέ και ο Μενέ, για να μην πάμε και στους δίφθογγους.

Αυτά. Δουλειά τώρα. Ούτε καν κουβεντιάσαμε το ματς. Δεν είχε και πολύ νόημα. Σαν να κουβεντιάζεις την τελευταία ταινία της Μάρβελ.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News