ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΥΜΙΑΝΑΚΗ *
Στις 20 Ιανουαρίου του 2021 η Ελλάδα επέκτεινε τα χωρικά της ύδατα με ένα Προεδρικό διάταγμα, δίνοντας ένα μήνυμα δυναμισμού και αποφασιστικότητας για την πορεία της στο μέλλον. Αυτή η απόφαση είναι ένα ιστορικό βήμα σε μια πορεία ανάκαμψης της αμυντικής, οικονομικής και διπλωματικής πορείας της χώρας. Τον Απρίλιο του 2018 η Ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε την συμφωνία της αναβάθμισης των αεροσκαφών F16 στην κατηγορία Viper ξοδεύοντας ένα δισεκατομμύριο ευρώ, ενώ σε λίγες ημέρες αναμένεται η υπογραφή για την αγορά των υπερσύγχρονων αεροσκαφών Rafale, κόστους δύο ακόμα δισεκατομμυρίων, καθώς προγραμματίζεται άμεσα η αγορά νέων πολεμικών πλοίων, ένα πρόγραμμα ύψους πέντε δισεκατομμυρίων.
Παράλληλα οι Ελληνικές κυβερνήσεις έχουν κάνει δραστικά βήματα για την εξομάλυνση των σχέσεων με όλες τις γειτονικές χώρες, ενώ συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας, ιστορικής σημασίας, έχουν γίνει με χώρες όπως το Ισραήλ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ολα αυτά και άλλα πολλά έχουν γίνει για ένα και μόνο λόγο: Η Τουρκία είναι προ των πυλών.
Η ανέμελη πορεία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας την άφησε εκτεθειμένη απέναντι στην ιστορική απειλή που αποτελεί η Τουρκία. Εκ των υστέρων βλέπουμε ότι η ευρύτερη γεωπολιτική ανακατάταξη της περιόδου μαζί με την οικονομική κρίση του 2010, ήταν η ευκαιρία που αναζητούσε το πολιτικό κατεστημένο της γειτονικής μας χώρας για να επιβάλει την άμεση κυριαρχία του σε περιοχές από την Μέση Ανατολή έως και την Ανατολική Μεσόγειο. Φάνηκε καθαρά ότι η Τουρκία επιδιώκει την στρατιωτική και πολιτική υποταγή της Ελλάδας και της Κύπρου, εάν είναι δυνατόν την πλήρη καταστροφή τους ως πολιτικές οντότητες και την κατάληψη των εδαφών τους όπως έκανε τους Κούρδους της Συρίας και του Ιράκ.
Γιατί, όμως, να κάνει η Τουρκία μια τόσο επικίνδυνη επιλογή; Οι ιστορικά διαμορφωμένες κοινωνικές, πολιτικές, θρησκευτικές και εθνοτικές αντιθέσεις που υπάρχουν στο εσωτερικό της Τουρκίας, απειλούν την εσωτερική της συνοχή καθώς και την εξουσία του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου της. Ως λύση σε αυτά τα προβλήματα η τουρκική κοινωνία έχει ιστορικά επιλέξει την στρατιωτική δράση ενώ η ιστορική πορεία διαμόρφωσης του νέου παγκόσμιου πολυπολικού συστήματος δίνει την ελπίδα, να μετατραπεί η Τουρκία σε ανεξάρτητη τοπική υπερδύναμη συγκρίσιμη με το Ιράν και την Ρωσία. Ο λόγος που η Τουρκία έχει ελπίδα να το κάνει αυτό είναι επειδή το έχουμε επιτρέψει εμείς, με την δική μας αυτοκαταστροφική πορεία.
Από τύχη μάς δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία. Ο ισχυρός φίλος του κ. Ερντογάν, ο Ντόναλντ Τραμπ, έχασε τις εκλογές της Αμερικανικής Προεδρίας λόγω του… κορονοϊού. Στο εξής η κυρίαρχη δύναμη της Ανατολικής Μεσογείου, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, θα κάνει λιγότερο τα στραβά μάτια στις εκτροπές της Τουρκίας, όμως αυτό δεν θα μας σώσει για πολύ. Η Τουρκία έχει, διαχρονικά, μεγαλύτερη γεωπολιτική σημασία για τις μεγάλες δυνάμεις από ό,τι η Ελλάδα και είναι θέμα χρόνου να γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις για να αποκατασταθεί η μεταξύ τους εμπιστοσύνη. Αυτό τον χρόνο έχει κερδίσει η Ελλάδα για να μπορέσει να ανακτήσει την οικονομική και στρατιωτική ευρωστία της και να καταστήσει τον εαυτό της απρόσβλητο από τις Τουρκικές επιβουλές. Αυτός ο στόχος δεν μπορεί να είναι απλά μια περιστασιακή κυβερνητική προσπάθεια. Πρέπει να γίνει μόνιμη εθνική επιδίωξη.
* O Eμμανουήλ Συμιανάκης είναι διδάκτωρ του τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News