Κοινωνικό έγκλημα ο αποκλεισμός

Η απάντηση στην οικονομική δυσπραγία και στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα δεν είναι ο περιορισμός των σπουδών και της μόρφωσης, αλλά το αντίθετο, η επένδυση στη γνώση. Ο αποκλεισμός νέων ανθρώπων από τα Πανεπιστήμια και κατ’ επέκταση από την κοινωνικοποίηση που συντελείται μέσα σ’ αυτά, θα μπορούσε δυνητικά να τους ωθήσει σε ακραίες συμπεριφορές και σκοταδιστικές απόψεις. H διεύρυνση της δυνατότητας πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μπορεί να συνεισφέρει στην ανύψωση του γενικότερου μορφωτικού επιπέδου. Αλλωστε, το ζητούμενο πλέον στις πολιτισμένες χώρες είναι η δια βίου εκπαίδευση, γεγονός που έρχεται σε ευθεία αντιδιαστολή με μια πολιτική που αποκλείει από τον κόσμο της γνώσης νέους ανθρώπους. Είναι έγκλημα κοινωνικό να αποκλείεις νέους ανθρώπους από τη γνώση, ενώ έχεις τους διαθέσιμους πόρους για να το κάνεις. Δεν επωφελείται της μόρφωσης μόνο αυτός που τη λαμβάνει, αλλά όλη η κοινωνία, καθώς είναι αναμφισβήτητο ότι τα πανεπιστήμια μεταφέρουν και διαχέουν στην κοινωνία εκτός των άλλων πολιτισμό και καινοτομία, ιδιαίτερα στις τοπικές κοινωνίες στις οποίες εδράζουν. Την εκπαίδευση – μόρφωση των άλλων την εισπράττουμε όλοι ακόμη και σε όρους καλών τρόπων και συμπεριφορών.