Γιατί θέλω πίσω την πραγματική μου ζωή

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΟΥΤΟΥΣΗ *

Στην αρχή χάσαμε τις συνήθειές μας, έπειτα τις σχέσεις μας, στο τέλος άλλαξε η ζωή μας. Όλα έγιναν τόσο ξαφνικά και τόσο γρήγορα. Μπήκε ως απόλυτη προτεραιότητα η ΕΠΙΒΙΩΣΗ και όλα τα άλλα υποσκελίστηκαν σε δεύτερη μοίρα. Κι έρχεται η επιστήμη και προσφέρει μια λύτρωση, ένα τέλος από όλα αυτά, ένα θαύμα που ζητούσαμε πριν μερικούς μήνες, μια επιστροφή στην πραγματική ζωή.
Κι όμως, ένα μεγάλο ποσοστό των συνανθρώπων μας λέει ΟΧΙ. Αρνούνται να εμβολιαστούν και επιχειρηματολογούν για αυτό. Παράδοξο; Ναι Παράξενο; Οχι. Ας προσπαθήσουμε να δούμε κάποιες από τις αιτίες.
  1. Έλλειψη ενημέρωσης μεταξύ των υγειονομικών φορέων. Η βασική αυτή έλλειψη δεν έχει οδηγήσει μόνο σε αμφισβήτηση του εμβολίου ακόμη και μεταξύ των θεωρητικά ισχυρότερων υποστηρικτών του, αλλά πολύ χειρότερα έχει οδηγήσει σε ανύπαρκτη ενημέρωση τους «ασθενείς»-πολίτες με λογικό επακόλουθο την ανασφάλεια και τη φοβία τους.
  2. Πρωτοποριακή μέθοδος. Το γεγονός της χρήσης του mRNA για πρώτη φορά σε εμβολιαστική μέθοδο, καθώς και της ημιμάθειας των περισσοτέρων από εμάς του ακριβούς ρόλου του στη λειτουργία των κυττάρων, έχει επιτρέψει την δημιουργία πλήθους αναπάντητων ερωτημάτων άρα και δυσπιστίας.
  3. Ταχύτητα παρασκευής του εμβολίου. Αυτό που αποτελεί την πραγματική επιτυχία της επιστήμης σήμερα, κατάντησε να γίνει ο αδύναμος κρίκος αφού λίγοι πείθονται για την επάρκεια του χρόνου των δοκιμών του.
  4. «Υποχρεωτικότητα» εμβολιασμού του συνόλου του πληθυσμού. Αντί να προταθούν συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού, όπως και θα γίνει ούτως ή άλλως λόγω περιορισμένης δυνατότητας παραγωγής, υπάρχει μια τάση παγκοσμιοποίησης του εμβολίου. Γιατί δεν τονίζεται ότι ξεκινούμε από τις ευαίσθητες πληθυσμιακές ομάδες στόχους και στην συνέχεια εφόσον παραστεί ανάγκη και δυνατότητα επεκτεινόμαστε στο σύνολο του πληθυσμού;
  5. Θεωρίες συνωμοσίας και γρήγορη διάχυση τους μέσω του διαδικτύου. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση, όλοι γνωρίζουμε πόσο εύκολα γίνεται αυτό και τι μεγάλη σημασία μπορεί να έχει. Το περίεργο είναι ότι όσο πιο τραβηγμένη η θεωρία συνωμοσίας, συνήθως τόσο πιο μεγάλο κοινό έχει. Κάτι σαν τις υπερπαραγωγές του κινηματογράφου δηλαδή.
  6. Τεράστιο οικονομικό αντικείμενο. Σε άμεση συνάρτηση με τον αμέσως προηγούμενο παράγοντα, η πραγματικότητα αυτή έχει ενισχύσει ακόμη περισσότερο τις θεωρίες συνομωσίας.
  7. Η μεγάλη διάρκεια της καραντίνας. Έχει σε κάποιο βαθμό οδηγήσει σε μια κάποια παγιοποίηση των κοινωνικών συμπεριφορών μας, έτσι ώστε υπάρχουν αρκετοί συνάνθρωποι μας που δεν επείγονται και ιδιαίτερα να γυρίσουν στην κανονική τους ζωή. Κάτι σαν το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» σε εκλαϊκευμένη βάση.
Θα κλείσω, προσθέτοντας έναν τελευταίο λόγο, για να γυρίσω περίπου από εκεί που ξεκίνησα. Η θεοποίηση και η απολυταρχικότητα του όρου ΕΠΙΒΙΩΣΗ μάς οδήγησε, καλώς ή κακώς, να απαρνηθούμε πολλά από τα κοινωνικά μας χαρακτηριστικά. Γιατί άραγε λοιπόν κάποιος θα πρέπει να ρισκάρει έστω και το ελάχιστο ποσοστό ανεπιθύμητων ενεργειών του εμβολίου για να κερδίσει κοινωνικά χαρακτηριστικά που ούτως ή άλλως απαρνήθηκε στοχεύοντας στην ΕΠΙΒΙΩΣΗ;
Είναι λίγο σοφιστεία το ερώτημα αλλά λειτουργεί.
Κλείνω τονίζοντας ότι θα είμαι στην πρώτη πληθυσμιακή ομάδα που θα κάνω το εμβόλιο ως νοσοκομειακός.
Κι αν δεν ήμουν, θα προσπαθούσα να το κάνω εξ άπαντος το ταχύτερο δυνατόν.
Γιατί θέλω την πραγματική μου ζωή πίσω. Και όχι αυτό που ζω.
Και ΝΑΙ είμαι έτοιμος να πάρω αυτό το απειροελάχιστο ρίσκο των παρενεργειών προκειμένου να γίνει αυτό.
ΝΑΙ ΣΤΟΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ!!!

*Ο Γιώργος Μουτούσης είναι πρόεδρος του Οδοντιατριακού Συλλόγου Αχαΐας.