Η Παναγία…της Ελλάδας, όλη ένα πανηγύρι!

Το κύριο άρθρο της «Π»

 

Αύγουστος: Ο μήνας της Παναγιάς.

Αν κανείς ακούει την Λειτουργία της Εκκλησίας κι εκείνη την ώρα κλείσει τα μάτια του, σίγουρα νομίζει ότι είναι…Πάσχα κι ετοιμαζόμαστε για το Χριστός Ανέστη!

Υποτίθεται πως, μέχρι τον Δεκαπανταύγουστο όλοι νηστεύουμε για να κάνουμε το «Πάσχα του Καλοκαιριού», αν και στην πράξη αυτό αφορά ολίγους, οπότε η συνολική νηστεία είναι κυρίως θεωρητική.

Ανεξαρτήτως αυτού, τον Δεκαπανταύγουστο, όλοι μα όλοι, γινόμαστε Χριστιανοί. Καλοί και μετανοημένοι;

Άσχετο, αφού λίγο πριν, μπορεί να ‘χουμε κάνει πολλά «αντιχριστιανικά» και να ‘χουμε βρίσει μέχρι και την ίδια μας τη μάνα, παρότι θα’ πρεπε να βλέπαμε σ’ αυτήν, την Παναγία, τη μάνα του Χριστού!

Κι όμως, η φύση των ανθρώπων είναι, παρά τις όποιες αμαρτίες τους, τη μέρα αυτή, του Δεκαπανταύγουστου, να στεκόμαστε στις εκκλησίες ή στα ξωκλήσια με χαμηλωμένο το κεφάλι και κατάνυξη, έχοντας ξεχάσει όλα τα κακά του εαυτού μας.

Το λες μετάνοια;

Το λες υποκρισία;

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!

Υπάρχει, όμως και η άλλη όψη του Δεκαπανταύγουστου.

Παντού στημένες ψησταριές, με κρεατικό και τσίκνα.

Λες και τις προηγούμενες μέρες δεν τρώγαμε αυτά και άλλα!

Και βέβαια, η διάχυτη εικόνα. Η Παναγιά…της Ελλάδας. Όλη η Ελλάδα ένα πανηγύρι. Κλαρίνα, χοροί στην υπαίθρια πίστα και άφθονο το ουίσκυ να ρέει. Για την Παναγία βέβαια! Κι επειδή εορτάζει η Παναγία κι όχι κάποια τυχαία…την τιμάμε χορεύοντας πάνω στα τραπέζια, ανάβοντας και φωτιές…!

Και εκεί κοντά, μπαλόνια, φακοί, θήκες για κινητά, cd και…μπορεί κάπου να πετύχεις και κανα μαλλί της γριάς!
Ξεχάσαμε το πιο σημαντικό φετινό στοιχείο του Δεκαπεταύγουστου.

Μετά τον κορονοϊό, κι αφού δεν μας αποδεκάτισε και ζήσαμε, να μην μείνουμε μόνοι μας φέτος, αλλά «ο ένας πάνω στον άλλον»…να τον κάψουμε και να τον ξημερώσουμε!

Σημεία ων καιρών μας. Ας είναι…

Καλή Παναγιά!