Ελένη Χριστοπούλου: «Η δουλειά μου με γεμίζει, με διασκεδάζει»
Η επίσκεψή της, στα δέκα της χρόνια, εν μέσω καρναβαλικής περιόδου, σε ένα πολύχρωμο περιβάλλον γεμάτο με κατασκευές, κοστούμια και παιδικά γέλια, υπήρξε καθοριστική. Τότε ήταν που πήρε την απόφασή της: Θα γινόταν νηπιαγωγός. Η Ελένη Χριστοπούλου, ιδιοκτήτρια του Παιδικού Σταθμού & Νηπιαγωγείου «Ναυτίλος», μοιράζεται με την «Π» αναμνήσεις, εμπειρίες, όνειρα και στόχους της.
Εντονότερες μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια;
Το σπίτι ήταν πάντα ανοιχτό… Τα καλοκαίρια μου τα πέρασα στο Ρίο και τους χειμώνες μεγάλωνα στην Πάτρα ανάμεσα σε κόσμο. Κόσμος μπαινοέβγαινε στο σπίτι πάντα, τραπέζια, παρέες, συζητήσεις, φίλοι και συγγενείς, γέλια και τραγούδια. Η μητέρα μου ήταν η ήρεμη δύναμη, που μας κρατούσε όλους ενωμένους. Ο πατέρας μου ήταν σταθερός, άνθρωπος με πείσμα κι ενέργεια. Υποστηρικτικοί στα όνειρά μας, λάτρεις της ζωής και της γνώσης. Ταξιδέψαμε πολύ σαν παιδιά με τον αδερφό μου κι αυτό μας γέμισε εικόνες κι εμπειρίες.
Επιλέξατε να γίνετε νηπιαγωγός επειδή…
Οταν είναι κανείς Πατρινός, οι πρώτες αγάπες και οι μεγάλες ιστορίες είναι πάντοτε συνυφασμένες με το Καρναβάλι. Ετσι, όταν ήμουν 10 χρονών ανέβηκα με τον πατέρα μου τις σκάλες της Γεροκωστοπούλου κι επισκεφθήκαμε ένα ιδιωτικό, αγγλόφωνο νηπιαγωγείο, στεγασμένο σε ένα διώροφο νεοκλασικό στην πλατεία Αγίου Γεωργίου, για να πάρω τότε μέρος για πρώτη φορά σε ένα παιδικό καρναβαλικό πλήρωμα. Εκεί κατασκεύαζαν τα σκηνικά και τα κοστούμια, γύρω υπήρχαν πολύχρωμα χαρτόνια, ζωγραφιές και κομφετί, παντού ηχούσαν παιδικές φωνές και γέλια. Ηταν η πρώτη φορά που σαν παιδί είδα κάτι τέτοιο και τότε αποφάσισα να γίνω νηπιαγωγός.
Μετά το πτυχίο, Νέα Υόρκη. Τι πολύτιμο από τις εκεί σπουδές/εμπειρίες σας βάλατε στις «αποσκευές» σας, επιστρέφοντας;
Μέσα στο πολύβουο κέντρο της Νέας Υόρκης, μιας πόλης που δεν κοιμάται ποτέ, το Columbia University ήταν μια κοινωνία ολοκληρωμένη, πράσινη, που εστίαζε στις δυνατότητες καθενός ξεχωριστά για να προάγει τελικά το σύνολο και να εξελιχθεί μέσα από τον εαυτό της. Οταν πια, μετά τις σπουδές, έκανα την πρακτική μου άσκηση σε νηπιαγωγείο της Νέας Υόρκης, εντυπωσιάστηκα ακόμη περισσότερο. Οι τάξεις ήταν πολύχρωμες, πολλών εθνικοτήτων -οι γνωριμίες και οι εμπειρίες στις οποίες χαρίζεται κανείς σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον τελικά τον ορίζουν. Τα χρώματα που ορίζουν τις τάξεις του «Ναυτίλου» από το 1996 ίσως, τώρα που το σκέφτομαι, ασυνείδητα να παραπέμπουν στις πολύχρωμες τάξεις που γνώρισα στη Νέα Υόρκη.
Πίσω στην Πάτρα. Πότε ανοίγει ο «Ναυτίλος» και πώς θα περιγράφατε την πορεία από τα πρώτα του βήματα έως σήμερα;
Το 1996 κι όταν επέστρεψα πια στην πόλη που με μεγάλωσε, άνοιξε ο «Ναυτίλος». 27 χρόνια μετά, ο «Ναυτίλος», ο μικρός μας φίλος, είναι μια οικογένεια που διαρκώς μεγαλώνει. Καμαρώνει τα μέλη της, τα στηρίζει από τα πρώτα τους κιόλας βήματα, είναι για πάντα φίλος. Υποδεχτήκαμε και μεγαλώσαμε τα «παιδιά» μας και τώρα έρχεται η ώρα να υποδεχτούμε τα παιδιά των «παιδιών» μας.
Ποιες οι προτεραιότητές σας όσον αφορά στους μικρούς μαθητές σας;
Τα παιδιά, πρώτα από όλα, πρέπει να αισθανθούν ασφάλεια και αγάπη. Τότε μόνο μπορούν να κάνουν τα πρώτα τους σταθερά βήματα, να εξελιχθούν, να βρουν τη θέση τους στην ομάδα και την κοινωνία, όλα μαζί και το καθένα ξεχωριστά.
Επιχειρηματίας, σύζυγος και μαμά. Πώς τα πάτε με τις απαιτήσεις του τριπλού σας ρόλου και πώς κρατάτε ισορροπίες;
Το δικό μας επάγγελμα είναι ένα επάγγελμα που σε γεμίζει, σε διασκεδάζει. Οταν η καθημερινότητά σου είναι κόσμος παιδικός, τα χαμόγελα μεταφέρονται και στο σπίτι κι ας εργάζονται και οι δύο γονείς. Ο γιος μου -έφηβος πια μεγάλωσε μέσα στον «Ναυτίλο». Από τη μία πλευρά, είναι σημαντικό για ένα παιδί να μεγαλώνει με ισορροπία, με κατανόηση και συνεργασία, να έχει πολλαπλές προσλαμβάνουσες. Από την άλλη, είναι η φύση της δουλειάς μας τέτοια που σε βοηθάει να ισορροπείς με τις δυσκολίες. Τι εννοώ; Οσες δυσκολίες κι αν αντιμετώπισα στη ζωή μου, μπαίνοντας σε μία τάξη με μικρά παιδιά και μεγάλα χαμόγελα όλα μένουν πίσω.
Και στις δυσκολίες, ποια τα δυνατά σας «όπλα»;
Υπομονή, θετική σκέψη και φυσικά το πείσμα.
Μια συμβουλή /σύσταση ως ειδικού αλλά και μητέρας στους γονείς νηπίων;
Υποστήριξη, χρόνος, κατανόηση. Ειδικά ο χρόνος που περνάς με το παιδί επιφέρει θετικά αποτελέσματα και στους γονείς. Τα πρώτα χρόνια είναι τα πιο γεμάτα χρόνια ενός παιδιού, η εξέλιξη είναι τόσο γρήγορη και συναρπαστική… Ας μη χάνουμε τις πολύτιμες στιγμές της νηπιακής ηλικίας τους γιατί δεν γυρνάνε πίσω…
Νιώθετε πλήρης στο τέλος μιας μέρας όταν…
Οταν μετά από πολλά, μικρά, καλοσχηματισμένα βήματα συνειδητοποιείς την εξέλιξη και νιώθεις πως οι προσπάθειές σου ανταμείβονται, η αγάπη σου στα παιδιά «πιάνει τόπο».
Στόχοι/όνειρα;
Το παιδί μου να ακολουθήσει τον δρόμο που θα επιλέξει ο ίδιος, να κάνει τα δικά του λάθη και να απολαύσει τους δικούς του, μικρούς θριάμβους. Ο «Ναυτίλος», το δεύτερο «παιδί μου», να… «μεγαλώνει, μεγαλώνει γερά παιδιά», ενεργά μέλη της κοινωνίας. Να υπάρχει πάντα όρεξη για προσαρμογή στα νέα δεδομένα, για μικρά βήματα μπροστά στο τέλος κάθε μέρας.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
