Ρουσσέτος Δημητρόγλου: «Λέμε ναι στις πρωτοβουλίες των σπουδαίων  γυναικών της Πάτρας»

Αφορμή της συνομιλίας μας, το σποτάκι που έφτιαξαν οι 1550, με πρωτοβουλία της διευθύντριας ΕΣΥ, στο κέντρο αίματος του ΠΓΝΠ, αιματολόγου Ματίνας Κούγελου, στο οποίο εμφανίζονται να δίνουν αίμα και αιμοπετάλια. Χειμαρρώδης, ο Ρουσσέτος Δημητρόγλου, κιθαρίστας του συγκροτήματος με τις υπερ-επιτυχημένες εμφανίσεις στο Yukatan στο Ρίο, μιλάει στην «ΠτΔ» για την -αμφίδρομη- αγάπη τους για την Πάτρα, για τη σημασία του εθελοντισμού, για το τραγούδι που έγραψε για την πόλη μας, ενώ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τη μουσική τραπ -αποδοκιμάζοντάς την. 

Ας ξεκινήσουμε από το σποτάκι. 

Μας ζήτησε η Ματίνα Κούγελου να κάνουμε ένα σποτάκι στο ΠΓΝΠ για την εθελοντική αιμοδοσία – είμαστε, άλλωστε, εθελοντές αιμοδότες και δότες μυελού- και ευελπιστούμε να το αγκαλιάσουν και να το προωθήσουν οι άνθρωποι που κινούν τα νήματα, ώστε να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος.

Ξέρετε, ο άλλος προτιμάει να ανοίξει ένα μπουκάλι στα μπουζούκια παρά να δώσει αίμα. Τι γίνεται, όμως, όταν το χρειαστείς; Εγώ έγινα δωρητής οργάνων της μητέρας μου και χάρισα ζωή σε τέσσερις ανθρώπους.  Συνεπώς, ανταποκρινόμαστε στις πρωτοβουλίες  που παίρνουν οι σπουδαίες γυναίκες της Πάτρας. Μάλιστα, θα κάνουμε μια συναυλία, τον Οκτώβριο, για το «Αλμα Ζωής». Αν δεν υπήρχαν αυτές οι γυναίκες δε θα γινόταν τίποτα. Τα ραδιόφωνα ούτε καν βοηθούν. Είναι ντροπή…

Εννοείτε ότι…

Οι περισσότεροι στο ραδιόφωνο παίρνουν χρήματα για να παιχτεί ένα τραγούδι και πρέπει να γνωρίζει αυτή την αλήθεια ο κόσμος. Γι’ αυτό ακούς συνέχεια τους ίδιους και τους ίδιους καλλιτέχνες. Εχουν γίνει όλοι έρμαια ενός συστήματος που είναι φούσκα. Τα ξέρω, από μέσα, καθώς ήμουν ο μοναδικός ενορχηστρωτής και μαέστρος του Παντελή Παντελίδη. Μόνο αυτός τους είχε ξεφύγει διότι από την πολλή αγάπη του κόσμου δεν γινόταν να μην παίξουν Παντελίδη. Πρώτη φορά είχαν ανάγκη έναν καλλιτέχνη χωρίς να τους έχει ανάγκη ο καλλιτέχνης. Εμένα δε με αφορά αυτό, γιατί έχω μια πορεία 25 χρόνων με το συγκρότημα, δεν είμαστε αγαπημένοι των ραδιοφώνων αλλά, ακόμα κι έτσι, ο κόσμος μάς αγαπάει. 

Αγαπημένοι και της Πάτρας. Εξ ου και το τραγούδι που γράψατε γι’ αυτή…

Περνάμε τόσο όμορφα με τους ανθρώπους της Πάτρας, μας έχει αγκαλιάσει μια πόλη που δεν είναι δική μας, κι επειδή νιώθω πολύ άνετα εκεί, άρχισα να γράφω στίχους. Με αφορμή, όμως, αυτή την περίεργη υπόθεση με την Πισπιρίγκου, ενοχλήθηκα πάρα πολύ, από τους δημοσιογράφους κυρίως, που έφτιαξαν  ένα μαύρο σύννεφο πάνω από την πόλη, και θέλησα να γράψω ένα ερωτικό τραγούδι, σαν να μιλάει ένας άντρας σε μια γυναίκα -μόνο που το όνομά της είναι Πάτρα.

Ερωτικοί οι δικοί σας στίχοι, στον αντίποδα αυτοί της τραπ. Η γνώμη σας για τη συγκεκριμένη μουσική;

Επρεπε να είχε απαγορευτεί από εισαγγελέα. Παρότι είμαι δημοκράτης, πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει λογοκρισία σε κάποια πράγματα. Είναι τρομακτικά υποκριτικό να βάζουν στις ταινίες του ‘80 που προβάλλει η τηλεόραση «μπιπ» σε καθημερινές λέξεις, και να επιτρέπουν να ακούγεται αυτό το συνονθύλευμα από περιττώματα που χρησιμοποιούν για λόγια οι τράπερ. Δίνουν λάθος κατεύθυνση στους έφηβους, τους παρασύρουν σε επικίνδυνα μονοπάτια, κι αυτοί, δυστυχώς, δεν το καταλαβαίνουν. Φταίνε οι δισκογραφικές εταιρείες, τα ραδιόφωνα και η τηλεόραση που υποστηρίζουν αυτή τη μουσική αντί να προβάλλουν υγιή πρότυπα. Και, φυσικά, πολλή μεγάλη ευθύνη έχουν οι γυναίκες. Θα έπρεπε να αποκλείσουν αυτή τη μουσική, που τις προσβάλλει. Η ζωή είναι υπέροχη, πάρα πολύ όμορφη και θέλει διαρκή αγώνα για να κρατήσεις τον λόγο σου, την τιμή σου και την ηθική σου. Ευτυχώς, εμείς έχουμε το κοινό μας που μας αγαπάει και τους αγαπάμε.

Αναφερθήκατε, προηγουμένως, στην 25χρονη πορεία των 1550. Ποιο το κλειδί της μακροβιότητάς σας;

Το συγκρότημα είναι σαν μια οικογένεια. Κάποιος πρέπει να είναι ο πατέρας ή η μητέρα για να κρατάει  τις ισορροπίες. Εγώ είμαι υπέρ της δημοκρατίας, αλλά κάποιος πρέπει να παίρνει την τελική απόφαση για να μην επικρατεί το χάος. Οι 1550 βάζουμε το εμείς πάνω από το εγώ, κι αυτό είναι το σημαντικότερο που πρέπει να μαθαίνουμε από μικροί. Μόνος του, κανένας δεν κατάφερε τίποτα.

Τα σχέδιά σας για τον χειμώνα;

Σε εβδομαδιαία βάση, θα κάνουμε εμφανίσεις σε Αθήνα και Πάτρα, θα δουλέψουμε για να ολοκληρώσουμε το νέο άλμπουμ μας, που θα βγάλουμε και σε φυσική μορφή, και ίσως κάνουμε κι ένα best. Ενα μεγάλο όνειρό μου είναι να κάνουμε κι ένα τραγούδι για τις γυναίκες του Συλλόγου «Αλμα Ζωής» και τα έσοδα να πάνε στον Σύλλογο, φυσικά.