EURO 2004: Τότε και τώρα…
4 Ιουλίου: Παλιά θυμόμουν την επέτειο της αμερικανικής ανεξαρτησίας τέτοια μέρα, από το 2004 θυμόμαστε και την επέτειο της νίκης της Ελλάδος στο «Ευρωπαϊκό» του ποδοσφαίρου!
Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις, ενώ αναμένουμε τον τελικό του Εuro…
Κι αυτό, γιατί δυστυχώς, όχι μόνον δεν αξιοποιήθηκε εκείνος ο θρίαμβος για να φτιάξουμε σωστό ποδόσφαιρο, αλλά οπισθοδρομήσαμε κιόλας. Στο μυαλό μου ήρθαν σαν «φιλμ» μερικές στιγμές δόξας που ζήσαμε εκείνες τις μοναδικές και ανεπανάληπτες –απ’ ότι φαίνεται- μέρες:
Ηταν παραμονή των Ευρωεκλογών, η 12η Ιουνίου 2004: Ήμουν δικαστικός αντιπρόσωπος στην Κεφαλλονιά και όπως όλη η φίλαθλη Ελλάδα από το πρωί που περίμενα το εναρκτήριο παιχνίδι με την (και διοργανώτρια) Πορτογαλία. Στο ξενοδοχείο «Όλγα» στον παραλιακό δρόμο το Αργοστολίου έβαλα την ΤV να παίζει χαμηλόφωνα γύρω στις 7 το απόγευμα καθώς διάβαζα τις τελευταίες εγκυκλίους του Υπουργείου για τις εκλογές της επομένης. Ανάμεσα σε διευκρινίσεις για τους «ετεροδημότες» και εφημερίδες, αφού άκουσα τον εθνικό μας ύμνο, σχεδόν αδιάφορα …κοίταζα τον αγώνα, όλοι μας τον θεωρούσαμε εκ προοιμίου χαμένο.
Ωσπου άκουσα τον εκφωνητή να λέει «Καραγκούνης…» με τέτοια χροιά στην φωνή όταν ετοιμάζεται κάποιος να σουτάρει. Σήκωσα το κεφάλι και μόλις που πρόλαβα το ξερό σουτ του Γιώργαρου, η μπάλα έκανε ένα «γκελ» μπροστά από τον τερματοφύλακα, και «αναπαύθηκε» -θριαμβευτικά για μας- στα δίχτυα! Φώναξα δυνατά «γκολ» τόσο, που αν κάποιος τουρίστας στο διπλανό δωμάτιο κοιμόταν θα …πεταγόταν. Η εγκύκλιος για τους «ετεροδημότες» από το αεράκι του λιμανιού …σηκώθηκε στον αέρα, λες και ήθελε να …πανηγυρίσει κι αυτή μαζί μου!
Εγιναν οι Ευρωεκλογές, και… μετά ήρθε η πρόκριση, και οι θριαμβευτικές νίκες επί της Γαλλίας (!!!) και της Τσεχίας. Και φθάνουμε στο βράδυ της 4ης Ιουλίου: Πάλι με την Πορτογαλία (!!), που δίψαγε για ρεβάνς και την «κούπα»:
Ένα μεγάλο μέρος των κερκίδων του «Ντα Λουζ» είχε …βαφτεί κυανόλευκο, παρών και ο Πρωθυπουργός, όλη Ελλάδα –κυριολεκτικά- στις τηλεοράσεις και η …. Ευρώπη (και όχι μόνον) καθηλωμένη κι αυτή όλη στην ΤV. Μια τέτοια τηλεόραση …έπαιζε έξω και στην Αγ. Νικολάου στην Πάτρα, στου «Παπαχριστόπουλου» κάτω από τα γραφεία της ΝΟΔΕ ΝΔ [ποιος μπορούσε να φαντασθεί ότι Ελλάδα θα έφθανε στον τελικό για το Euro και οι αρχαιρεσίες για τη νέα Νομαρχιακή του κυβερνώντος πια κόμματος είχαν ήδη ορισθεί στις 4 Ιουλίου ενόψει του Συνεδρίου, που έγινε πανηγυρικά ανήμερα μιας άλλης επετείου, της 24ης Ιουλίου 1974]. Όλοι οι υποψήφιοι κινούμεθα μεταξύ του πρώτου ορόφου που γινόταν η μακρόσυρτη διαδικασία διαλογής των ψήφων, μα πιο πολύ είχαμε το μυαλό μας στον άλλον, …μεγαλύτερο κατά πολύ αγώνα. Γύρω στο πεντηκοστό λεπτό κατεβαίνω για πολλοστή φορά στον δρόμο, αποφασίζω να παραμείνω, είμαι τυχερός στο 57΄ ο αγγελος Χαριστέας με το χρυσό του κεφάλι ξαναχτυπά: ΓΚΟΛ – 1-0. Πανηγύρι(!), όλοι …εκλεγόμενοι και μη πανηγυρίζουμε, ανάμεσά μας και μερικοί γνωστοί, άσχετοι με την διαδικασία, ασφαλώς και από άλλα κόμματα …μόνον που δεν αγκαλιαζόμαστε! Το μυαλό μου τρέχει πίσω στην Κεφαλλονιά, στο πρώτο παιχνίδι. Πάλι κάνουμε το 1-0, δεύτερη ήττα των γηπεδούχων στο τέλος, κι η Ελλάδα πανάξια ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΕΥΡΩΠΗΣ. Ένα σενάριο ποδοσφαιρικής …φαντασίας έγινε ένα φανταστικό βράδυ για όλους τους Ελληνες! Η κάμερα «γκρο- πλαν» στον Κώστα Καραμανλή που ως γνήσιος Ελληνας που αγαπά το ποδόσφαιρο πανηγυρίζει με υψωμένα τα χέρια με πάθος απίστευτο! Η εικόνα του Ελληνα Πρωθυπουργού κάνει τον γύρο του κόσμου, περήφανος αυτός ως πρώτος, περήφανοι και χαρούμενοι τρελά όλοι οι Ελληνες! Ανεβαίνω τρέχοντας στον πρώτο όροφο, ο Καραμανλής από το κάδρο του στην «Νομαρχιακή» μου φαίνεται ότι κοντεύει να βγει απ’ έξω για να πανηγυρίσει κι…εδώ…
4 Ιουλίου 2004, λοιπόν, η Ελλάδα του ποδοσφαίρου πέρασε στην Ιστορία! Ποιος ξέρει εάν ποτέ θ’ επαναληφθεί εκείνος ο θρίαμβος..!
Κάνουμε όμως τίποτα ως χώρα για κάτι τέτοιο; Μάλλον δεν κάνουμε τίποτα… Ας ελπίσουμε από τώρα και μπρος, γιατί ομολογουμένως …πριν δεν ήταν και τόσο εύκολα τα πράγματα…
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
