Η προχειρότητα της πρότασης…
Η Αργυρώ Παρδάλη είναι Κοινωνική Λειτουργός από τη δομή φιλοξενίας γυναικών «ΡΑΜΟΝΑ» των Γιατρών του Κόσμου.
Η φράση «υψώνω τείχη προστασίας», που θα πει θέτω όρια, προστατεύω εαυτόν και σχετίζομαι με υγιή τρόπο, είναι γνωστή. Επίσης γνωστή είναι και η κυριολεκτική της απόδοση με υψωμένα τείχη σύμβολα διάκρισης, κυνισμού και απόρριψης ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αποπροσανατολίζουν σκέψεις και συνειδήσεις, καλλιεργούν φόβο και γίνονται προηγούμενο για αντίστοιχα ανάλγητες πρακτικές «προστασίας».
Σε αυτά τα τείχη της ντροπής έρχονται, άραγε, να προστεθούν και τα πλωτά φράγματα;
Ένα ακόμη σύμβολο αντιμεταναστευτικής πολιτικής που εκφράζει Ευρώπη και Αμερική ή μια απεγνωσμένη σκέψη στην προσπάθεια διαχείρισης της συνθήκης υπερπληθυσμού στα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης;
Ένα πολιτικό επινόημα προς απάντηση στη δυσαρέσκεια για το μεταναστευτικό και το πολιτικό κόστος που επιφέρει ή απονενοημένη κίνηση ελέγχου των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών;
Οι αντιδράσεις στον εγχώριο και διεθνή τύπο πολλές, τόσο για το σκοπό όσο και για το οξύμωρο της πρακτικής εφαρμογής του μέτρου. Τα γερμανικά μέσα έκαναν λόγο για παράλογη ιδέα, με το Spiegel να γράφει για πράξη απελπισίας, την Κομισιόν να ζητά εξηγήσεις και τη New York Times να τιτλοφορεί άρθρο «Η απάντηση της Ελλάδας στους μετανάστες, τα πλωτά φράγματα, ονομάζεται ντροπή».
Ποιος όμως μπορεί να αμφισβητήσει το βάρος που έχει επωμιστεί η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, ή την απάθεια της Ευρώπης και την αποστροφή του βλέμματός της στο κρεσέντο της προσφυγικής-ανθρωπιστικής κρίσης;
Η παθητικότητα ως διαχείριση σίγουρα δεν μπορεί να είναι επιλογή, είναι, όμως, στον αντίποδα αυτής τα πλωτά φράγματα η απάντηση; Η προχειρότητα μιας τέτοιας πρότασης, ως πιθανή λύση συστημικά, καταδεικνύει και την προχειρότητα τής εν γένει αντιμετώπισης του όγκου και διάστασης του προβλήματος. Η διαχείριση του μεταναστευτικού δεν μπορεί να είναι υψωμένα τείχη, κλειστά σύνορα και βύθιση βαρκών στη Μεσόγειο.
Με αφετηρία τον σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και διαδρομή την ετεροβαρή κατανομή ευθυνών αντιμετώπισης, η Ελλάδα κλήθηκε να σταθεί στο ύψος των αναγκών της προσφυγικής κρίσης. Σήμερα καλείται είτε να ακολουθήσει το ρυθμό υπαγόρευσης της υπόλοιπης Ευρώπης είτε να προτάξει τη συνευθύνη της, απαιτώντας εμπράκτως τήρηση κανόνων κοινής μεταναστευτικής πολιτικής και όχι αναζήτηση ανεδαφικών λύσεων. Ένα σοβαρό πρόβλημα απαιτεί και σοβαρή αντιμετώπιση.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
