Κρίση θεσμών και αξιών
Του Πέτρου Ρηγάτου, Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω-νομικός σύμβουλος Ιεράς Μητρόπολης Πατρών.
Στην κοινωνία μας η ηθική σήψη και διαφθορά πλεονάζουν, η αρετή και το ήθος τίθενται στο περιθώριο, τα δε πρότυπα τα οποία πρέπει να προβάλλομε στην νεολαία μας, αλλά και στο κοινωνικό σύνολο, αποκρύπτονται εσκεμμένα. Κυριαρχεί η αρχή της ήσσονος προσπάθειας, το εύκολο κέρδος, το ατομικό βόλεμα και ο ακραίος εγωκεντρισμός.
Η Πολιτεία, διαχρονικά, έχει οδηγήσει -σε οριακό σημείο- σε Κοινωνία Ωρα Μηδέν. Δεν προβάλλονται, πλέον, οι ηθικές και πνευματικές διαχρονικές αξίες, με τις οποίες έζησαν, ανατράφηκαν και γαλουχήθηκαν γενεές γενεών, δεν προβάλλεται, Ορθοδοξία, αρετές, ηθικές αξίες, Χριστιανικός βίος, οικογένεια, πρότυπα Αγίων, μορφών της Ιστορίας, ενδόξων προγόνων και ηρώων της Εθνικής Παλιγγενεσίας, κληρικών και λαϊκών που θυσιάσθησαν στον βωμό της ελευθερίας του Εθνους, εθνικών ευεργετών, ενάρετων επιστημόνων, καλών, συνετών και αγωνιστών οικογενειαρχών, οι οποίοι μοχθούν με συνέπεια και εντιμότητα για να αναθρέψουν τα παιδιά τους και να συντηρήσουν την οικογένειά τους, προσφέροντας στην κοινωνία και την πατρίδα.
Αλλά, προβάλλεται -έντονα και προκλητικά- ο άνετος, υπερπολυτελής και προκλητικός τρόπος ζωής. Θεσμοθετούνται και νομιμοποιούνται μέχρι πρότινος κοινωνικά κατακριτέες και ηθικά ασύγγνωστες συμπεριφορές, όπως το σύμφωνο συμβίωσης, ο γάμος ομοφυλοφίλων κ.ά., τα οποία κατά τον Απόστολο Παύλο «αισχρόν εστίν και λέγειν»!
Και όλα αυτά δημιουργούν την εικόνα ενός κόσμου αποδιοργανωμένου, όπου η ηθική πρόοδος δεν συμβαδίζει με την τεχνική και δεν την ελέγχει, όπου οι παραδεδεγμένες αξίες έχουν παραμερισθεί, χωρίς όμως να έχουν αντικατασταθεί από νέες, όπου ιδιαίτερα η αξία της ζωής έχει απολεσθεί και όπου χαρακτηριστικό της σύγχρονης κοινωνίας είναι η ηθική ανασφάλεια, που συχνά συμβαδίζει με την οικονομική.
Αποτελεί μέγιστο, ιστορικό και τραγικό λάθος των ιθυνόντων, η αποστέρηση της Ορθόδοξης παιδείας από τα παιδιά μας, στο όνομα του προαιρετικού δήθεν μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία. Οποιαδήποτε παρόμοια ενέργεια είναι αντισυνταγματική.
Για το ζήτημα, που ταλανίζει πολιτικό κόσμο και κοινωνία, την σύναψη γάμου, η διαφορά φύλου μεταξύ μελλονύμφων είναι διαχρονικά αυτονόητη για την ελληνική έννομη τάξη, η οποία στηρίχθηκε στη Χριστιανική παράδοση και διδασκαλία. Ο ορισμός του Μοδεστίνου, ως προσδιορισμός της έννοιας του γάμου…«γάμος εστί ανδρός και γυναικός συνάφεια και συμπλήρωσις του βίου παντός..» (Αθ. Κοτζάμπαση – καθηγήτρια Νομικής ΑΠΘ – Εγχειρίδιο Οικογενειακού Δικαίου – Σάκκουλα). Στην έννοια του γάμου, ως πρώτη προϋπόθεση για έγκυρη σύναψή του, ανταποκρίνεται η διαφορά του φύλου. Σ’ αυτό συμφωνούν, διαχρονικά, μέχρι σήμερα όλοι οι πανεπιστημιακοί συγγραφείς.
Ο Μέγας Βασίλειος θεωρεί την αρσενοκοιτία φοβερό αμάρτημα. Στον Ζ΄κανόνα του αναφέρεται στις ακόλαστες, ασελγείς και ανήθικες σαρκικές πράξεις, τις οποίες εξομοιώνει με φόνο εκ προθέσεως. Τόση απέχθειαν τρέφει κατ΄αυτών. «Αρρενοφθόροι και ζωοφθόροι και φονείς και φαρμακοί και μοιχοί και ειδωλολάτραι της αυτής καταδίκης εισίν ηξιωμένοι». Εις δε τον ΞΒ΄ κανόνα του Αγίου αναφέρεται: «ο την ασχυμοσύνην εν τοις άρρεσιν επιδεικνύμενος τω χρόνω του εν τη μοιχεία παρανομούντος οικονομηθήσεται. Τον αρσενοκοίτην ο παρών Κανών ομοίως με τον μοιχόν κανονίζει, ήτοι χρόνους».
Οι 92 κανόνες του Μ. Βασιλείου έχουν συνταγματική ισχύ, αφού ρητώς αυτοί αναφέρονται στον Β΄ Κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, το δε ισχύον Σύνταγμα ορίζει ότι «Eπικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι της Aν. Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού. H Εκκλησία της Eλλάδας τηρεί απαρασάλευτα τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Το Σύνταγμα με την διάταξή του αυτή εισάγει το Κανονικόν Δίκαιον της Εκκλησίας ως ισχύον» (καθηγητής ΑΠΘ Κ. Βαβούσκος εις Αρμενόπουλο 1980).
Συνεπώς, τυχόν ψήφιση νόμου του λεγομένου γάμου ομοφύλων, θα είναι αντικείμενος στον Θείο, θα ναρκοθετεί τα θεμέλια οικογένειας και κοινωνίας και θα είναι -προφανώς- αντισυνταγματικός.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
