Να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας

Της Φωτεινής Συριώτη–Κυπραίου, πρόεδρος Δευτεροβάθμιας Σχολικής Επιτροπής Δήμου Πατρέων.

Μέσα στις δύσκολες συνθήκες, που βιώνουμε όλοι, θεωρώ ότι μπορούμε να υπερβούμε τα αδιέξοδα τα οποία υπάρχουν στην κοινωνική ζωή, όμως να εξετάσουμε προς ποια κατεύθυνση θα το πράξουμε.

Μπορούμε να βγάλουμε πολύ σημαντικά συμπεράσματα από τη σημερινή πραγματικότητα, όπως τη βιώνουμε στον Δήμο Πατρέων.

Οι επιλογές, μέχρι το 2014, σε πρόσωπα με χρίσμα κομμάτων εξουσίας, διαδέχονταν το ένα το άλλο στον δημαρχικό θώκο, περνούσαν κι έφευγαν, αφήνοντας τα προβλήματα να συσσωρεύονται, καταδικάζοντας την πόλη στη στασιμότητα. Καμία διεκδίκηση, μαχητικό πνεύμα ανύπαρκτο, καμία διάθεση για νοικοκύρεμα, για στήριξη των αδύναμων συμπολιτών. Ο Δήμος ήταν για αυτούς, που «παρέλασαν» από τη Μαιζώνος, είτε όχημα προσωπικής προβολής, είτε μέσο εξυπηρέτησης αλλότριων συμφερόντων.

Χρειάστηκε να αντιληφθούν οι Πατρινοί, πως μεταξύ του δυσάρεστου και του καταστροφικού, μπορεί να μπει σφήνα το καλό και ποιοτικό. Η εκλογή Πελετίδη έδειξε ότι στην πολιτική χωρούν και ήθος, εργατικότητα, απλότητα, έγνοια για τον αδύναμο, αγώνας και συνεργασία.

Κι άρχισαν αμέσως οι πολιτικές κουρούνες: «Ο Πελετίδης παίρνει εντολές από τον Περισσό, είναι ΚΚΕ, δεν έχει όραμα». Μα ο λαός τ’ αγνόησε αυτά και του έδωσε δεύτερη και τρίτη τετραετία. Γιατί άραγε;

Γιατί ως δημοτική αρχή αποδείξαμε ότι, σε ένα οικονομικό-κοινωνικό περιβάλλον καθόλου φιλικό, αφού το κράτος έχει μεταφέρει πάνω από 200 αρμοδιότητες στους δήμους χωρίς αντίστοιχη χρηματοδότηση, καταφέραμε να πάμε κόντρα στην αποδόμηση της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας κι είμαστε εδώ γα πούμε «όχι».

Διεκδικούμε και λέμε «ναι» στην ελπίδα και αισιοδοξία για ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών μας. Με πενιχρές χρηματοδοτήσεις βάλαμε στο επίκεντρο τα παιδιά και φέραμε εις πέρας τεράστιο έργο, πρωτόγνωρο πανελλαδικά, στα σχολεία μας, που ήταν για δεκαετίες παρατημένα. Σήμερα, από τα 257 σχολικά κτίρια εκσυγχρονίσαμε τα 210 και συνεχίζουμε.

Καλώ, κάθε καλοπροαίρετο να αγωνιστούμε μαζί, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Ολοι το Σάββατο 10 Φεβρουαρίου (11π.μ.) να πλημμυρήσουμε τις σκάλες και όπως παραστατικά μας παροτρύνει ο ποιητής:
«Κι αν έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί οργισμένοι,
μη φοβηθείς το χαλασμό!… Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα!,
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα,
π’ όλο την περιμένουμε, κι όλο κινάει για νάρθη,
κι όλο συντρίμμι χάνεται στο πέρασμα των κύκλων!…».