Σ. Παπαποστόλου: «Μια γυναίκα πρέπει να έχει γερό στομάχι»

Βαγγέλης Γερογιάννης

Η Σοφία Παπαποστόλου μπήκε σε έναν καθαρά ανδροκρατούμενο χώρο και τα κατάφερε με την αξία της. Αυτή τη στιγμή είναι η μοναδική γυναίκα διεθνής διαιτητής, κάτι που πριν λίγα χρόνια φαινόταν αδιανόητο.

Η ιστορία της ξεκινάει από την Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Από νωρίς στράφηκε στην ξιφασκία, έγινε μέλος της Εθνικής ομάδας, πέρασε στα ΤΕΦΑΑ και κάπου εκεί γνώρισε και την πυγμαχία, χωρίς ποτέ να αγωνιστεί ως αθλήτρια.

Το άθλημα την γοήτευσε, έφτασε στο σημείο να το μελετάει όλο και περισσότερο, μέχρι που αποφάσισε να ασχοληθεί με τη διαιτησία.
Το έκανε και με σκληρή δουλειά έφτασε σε ένα υψηλό επίπεδο. Η Σοφία πήρε το πρώτο αστέρι, πήρε το δεύτερο αστέρι, έφτασε να διευθύνει αγώνες σε διεθνές επίπεδο και να αποκτά τον σεβασμό όλων.

Η ίδια θεωρεί ότι ο ρόλος του διαιτητή στην πυγμαχία είναι πολύ σημαντικός, καθώς είναι ο παράγοντας που μπορεί να εξασφαλίσει κατά μεγάλο ποοστό την ομαλή διεξαγωγή ενός αγώνα και την ασφάλεια των διαιτητών.
Εχει έρθει πολλές φορές στην Πάτρα για αγώνες, αγαπάει πολύ την πόλη, έχει βρεθεί με Πατρινούς σε αποστολές στο εξωτερικό και έχει τις καλύτερες σχέσεις μαζί τους.
Η άποψή της για τα νέα παιδιά που ασχολούνται με την πυγμαχία είναι εξαιρετική. «Στην αρχή υπήρχε αμφισβήτηση, αλλά αυτό ίσχυε κυρίως από τους παλιότερους.

Τα νέα παιδιά είναι μορφωμένα και σέβονται απόλυτα τον ρόλο μας. Δεν έχω το παραμικρό παράπονο. Για να ασχοληθείς με τη διαιτησία πρέπει να έχεις γερό στομάχι σε όλα τα αθλήματα. Οταν δουλεύεις, θα ανταμειφθείς», λέει χαρακτηριστικά.

Πώς μια γυναίκα «έμπλεξε» με τη διαιτησία στην πυγμαχία;
«Εγώ είμαι γυμνάστρια. Οπότε έχω μια γενική γνώση όλων των αθλημάτων. Επειδή ήμουν στην εθνική Ξιφασκίας, τότε κάναμε προπόνηση στο ΣΕΦ με την εθνική Πυγμαχίας. Ζήτησα τότε να μου εξηγήσουν τι ακριβώς έβλεπα στην πυγμαχία γιατί δεν μπορούσα να καταλάβω. Μόλις μου εξήγησαν, μου άρεσε πάρα πολύ, γοητεύτηκα. Μου φάνηκε ότι ήταν μεγάλη πρόκληση για μια γυναίκα να ασχοληθεί με την πυγμαχία. Μετά παρακολούθησα τα σεμινάρια και έγινα διαιτητής. Αλλά είχα δει πολύ πυγμαχία πριν, παρότι δεν ήμουν αθλήτρια».
Πόσο δύσκολο ήταν να εισχωρήσει μια γυναίκα σ’ αυτόν τον χώρο;
«Ηταν πάρα πολύ δύσκολο. Είναι καθαρά ανδροκρατούμενος ο χώρος. Μόνο τα τελευταία χρόνια έχουν μπει κάποιες γυναίκες. Παλιότερα δεν υπήρχε».
Συναντήσατε εμπόδια;
«Ναι, ναι. Συνάντησα αμφισβήτηση, όχι κάτι περισσότερο για να μην παρεξηγηθώ. Μια γυναίκα να είναι σε έναν χώρο που κυριαρχούν οι άνδρες ήταν κάτι που δεν μπορούσαν εύκολα να δεχθούν. Βέβαια θα πρέπει να πω ότι τα νέα παιδιά κυρίως έχουν σεβασμό στις γυναίκες, σέβονται τον ρόλο μας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν με τους πιο παλιούς. Αυτούς που είχαν μείνει στο ότι μόνο ένας άνδρας μπορεί να τα καταφέρει και ότι η γυναίκα δεν έχει θέση στον χώρο. Από τα νέα παιδιά που είναι πιο μορφωμένα δεν έχω κανένα παράπονο. Ισα – ίσα έχουμε καταπληκτικές σχέσεις, αντιλαμβάνονται τον ρόλο μας και υπάρχει συνεργασία».
 Τι ήταν αυτό που σας έκανε να επιμείνετε παρά τα εμπόδια που συναντήσατε;
«Γενικά είμαι επίμονος άνθρωπος. Δεν τα παρατάω εύκολα πουθενά στη ζωή μου, οπότε δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω ούτε σ’ αυτή την περίπτωση. Και επιπλέον, όπως ανέφερα και πριν, γοητεύτηκα από το άθλημα. Διαπίστωσα ότι είναι δύσκολο, θέλει τακτική, τεχνική. Δεν είναι απλώς δύο αθλητές που ανταλλάσσουν χτυπήματα. Είναι κάτι πολύ παραπάνω».
Πόσο δύσκολο είναι να διαιτητεύει κάποιος έναν αγώνα πυγμαχίας;
«Είναι πολύ δύσκολο γιατί θέλει το 100% του εαυτού σου πάνω στο ρινγκ. Μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά ανταλλάσουν μπουνιές και χτυπήματα. Δεν είναι τένις, μπάντμιντον ή κάποιο άλλο άθλημα. Πρώτα απ’ όλα είναι η ασφάλεια των αθλητών, οπότε δεν δικαιολογούνται λάθη πάνω στο ρινγκ από εμάς. Υπάρχουν πολλά συνεχόμενα χτυπήματα και πρέπει να διακρίνεις ποια είναι κανονικά, ποια είναι αντικανονικά, ποιες παραβάσεις γίνονται, έτσι ώστε να προστατευτούν οι αθλητές. Γι’ αυτόν τον λόγο είμαστε εμείς πάνω στο ρινγκ».
Αρα ο διαιτητής έχει ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης ώστε να περιφρουρεί την ασφάλεια των αθλητών…
«Ο διαιτητής έχει το μεγαλύτερο μερίδιο στο να γίνει ο αγώνας όπως ακριβώς πρέπει να γίνει. Πρέπει να είναι συνέχεια παρών στον αγώνα, να είναι πολύ συγκεντρωμένος και να έχει στραμμένη την προσοχή του μόνο εκεί».
Υπήρξαν αγώνες που το πράγμα έμοιαζε να ξεφεύγει και γινόταν επικίνδυνο;
«Αυτό συμβαίνει αρκετές φορές σε αγώνες πυγμαχίας, αλλά τα παιδιά τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, είναι πολύ καλά εκπαιδευμένα από τους προπονητές τους, ώστε να μην δημιουργούνται μεγάλα θέματα πάνω στο ρινγκ. Οπότε γνωρίζουν και οι ίδιοι πώς να προφυλάξουν τους εαυτούς τους και του αντιπάλους τους. Και αυτό είναι πολύ καλό και για εμάς».
Ποια ήταν για εσάς η πιο δύσκολη στιγμή;
«Μία φορά σε ένα νοκ άουτ. Το παιδί δεν είχε πρόβλημα ευτυχώς. Ηταν η πρώτη φορά που είπα “ωπ τι γίνεται εδώ”. Μέχρι στιγμής δεν έχω έρθει σε δύσκολη θέση άλλη φορά. Όλα έχουν πάει μια χαρά».
Μετά από πόσα χρόνια ήρθε το δεύτερο αστέρι που πήρατε;
«Δίνουμε εξετάσεις, δεν μας χαρίζεται τίποτα. Πριν από δύο χρόνια πήρα το πρώτο αστέρι και τώρα το δεύτερο. Εδωσα εξετάσεις σε ένα τουρνουά παγκόσμιου επιπέδου στη Ρουμανία και πήρα το δεύτερο αστέρι».
Ποια είναι τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα τοπ διαιτητής πυγμαχίας;
«Είναι πολύ απλό. Για να φτάσεις σε ένα τέτοιο επίπεδο θέλει δουλειά, δουλειά και δουλειά. Οσοι δουλεύουν θα ανταμειφθούν. Δεν μπορείς να πεις ποτέ ότι τα ξέρεις όλα. Συνέχεια μαθαίνεις. Καταρχάς, αλλάζουν συχνά οι κανονισμοί. Εναν καλό διαιτητή τον κάνει οπωσδήποτε η εμπειρία, ειδικά το να ανεβαίνεις πολύ συχνά στα ρινγκ του εξωτερικού. Η πυγμαχία που παίζεται στο εξωτερικό είναι πιο εξελιγμένη, σε σχέση με τη χώρα μας και είναι καλό για τους διαιτητές να βρίσκονται σε τέτοια τουρνουά».
Με ποιον τρόπο επιλέγονται οι Ελληνες διαιτητές για παιχνίδια στο εξωτερικό;
«Για διαιτητές που έχουν δύο αστέρια, όπως εγώ, προτείνει η Ομοσπονδία μας σε ποιους αγώνες θα πάμε».
Θα προτρέπατε ένα νέο παιδί να ασχοληθεί με τη διαιτησία στην πυγμαχία, ή με το ίδιο το άθλημα;
«Για να σας απαντήσω, θα σας πω ότι ο γιος μου ασχολείται με την πυγμαχία. Αυτό τα λέει όλα. Τώρα για τη διαιτησία, θα το πρότεινα σε αγόρια και κορίτσια που έχουν γερό στομάχι. Νομίζω αυτό είναι απαραίτητο σε οποιοδήποτε άθλημα, όχι μόνο στην πυγμαχία».
Εσείς είχατε γερό στομάχι. Πιστεύετε ότι η νέα γενιά κοριτσιών μπορεί να ανταπεξέλθει;
«Θα φανεί εκ του αποτελέσματος. Απ’ ότι βλέπω υπάρχει όρεξη, γιατί δήλωσαν συμμετοχή πολλά νέα κορίτσια στις σχολές διαιτησίας, που έχουν προγραμματιστεί να γίνουν. Ελπίζω να μείνουν στο άθλημα και να μην απογοητευτούν. Αλλά θα ξαναπώ: Θέλει πολλή δουλειά, δεν χαρίζεται τίποτα σε κανέναν».
Εσείς δεν έχετε ασχοληθεί ως αθλήτρια με την πυγμαχία. Θεωρείτε ότι βοηθάει να έχει περάσει κάποιος από το άθλημα;
«Δεν ξέρω αν βοηθάει. Είναι άλλη η οπτική ενός πρώην αθλητή και άλλη η οπτική κάποιου που γνωρίζει τους κανονισμούς καλά χωρίς τους συναισθηματισμούς, που τον κάνουν πιο ευάλωτο, χωρίς και αυτό να είναι απόλυτο. Ανάλογα την περίπτωση θα έλεγα».
Ο επόμενος στόχος είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες;
«Ο επόμενος στόχος είναι να πάρω το τρίτο αστέρι με την προϋπόθεση ότι ενδιάμεσα θα έχω την όρεξη και τον χρόνο να δουλέψω. Αυτός είναι ο στόχος προς το παρόν».
Εχετε δεχθεί παράπονα από τους αθλητές στους αγώνες; Και αν ναι, ποιο είναι αυτό που σας ενόχλησε λίγο περισσότερο;
«Δεν με ενοχλεί τίποτα. Παράπονα έχουν όλοι, οι προπονητές, οι αθλητές και όσοι ασχολούνται. Αν εγώ νιώθω ότι έχω κάνει σωστά τη δουλειά μου, δεν με πειράζει. Μάλιστα, καταλαβαίνω απόλυτα αυτόν που αισθάνεται αδικημένος».
Σας ρωτάω γιατί στην πυγμαχία δεν υπάρχει VAR, ούτε η δυνατότητα να δει ο διαιτητής ένα χτύπημα σε βίντεο…
«Οχι δεν υπάρχει. Σε χτυπήματα όμως που ο διαιτητής έχει αμφιβολία, έχει τη δικαιοδοσία να ρωτήσει τους πέντε κριτές που βρίσκονται γύρω από τη γωνία, αν το χτύπημα είναι κανονικό ή όχι. Οπότε, πολλές φορές μπορεί να διορθωθεί μια λανθασμένη ή αμφισβητούμενη υπόδειξη και ο κανονισμός μάς δίνει αυτή τη δυνατότητα».
Απ’ όσο γνωρίζω έχετε έρθει αρκετές φορές και στην Πάτρα για αγώνες;
«Ναι πολλές φορές. Μ’ αρέσει πολύ η πόλη. Όταν μου λένε ότι θα έρθουμε για αγώνες στην Πάτρα, χαίρομαι πάρα πολύ. Η τοπική επιτροπή, ο κ. Συναδινός, οι προπονητές οι κ.κ. Πλέας, Πελεκούδας, όπως και όλοι, είναι εξαιρετικοί. Δεν έχω το παραμικρό παράπονο. Απολαμβάνω να βρίσκομαι στην πόλη σας. Προφανώς και γνωρίζω ότι έχει μεγάλη παράδοση στο άθλημα. Με πολλά από τα παιδιά είμαστε μαζί και σε αποστολές στο εξωτερικό και έχω την καλύτερη άποψη».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News