Στέλλα Καλτσίδου: Η Ελληνίδα προπονήτρια που έγραψε ιστορία
Η 41χρονη υπήρξε μια από τις σημαντικότερες αθλήτριες του γυναικείου μπάσκετ με μεγάλη πορεία σε Ελλάδα και εξωτερικό
Πριν από λίγες ημέρες, η Στέλλα Καλτσίδου έγραψε ιστορία, καθώς έγινε η πρώτη Ελληνίδα προπονήτρια μπάσκετ που κατακτά ευρωπαϊκό τίτλο.
Η ομάδα της, η αγγλική London Lions νίκησε με 81-70 την Μπεσίκτας και κατέκτησε το EuroCup Γυναικών σε μια επιτυχία που ήρθε μετά από πολλή δουλειά και κόπο.
Η 41χρονη υπήρξε μια από τις σημαντικότερες αθλήτριες του γυναικείου μπάσκετ με μεγάλη πορεία σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ηταν βασικό στέλεχος της Εθνικής γυναικών για 17 χρόνια, αγωνίστηκε σε πέντε Ευρωμπάσκετ και δύο Παγκόσμια πρωταθλήματα.
Ξεκίνησε την καριέρα της από τον Ηρακλή και ακολούθησαν Μέγας Αλέξανδρος, Γλυφάδα, Εσπερίδες, Μπουρζ, Καϊσέρι, Ταρπ, Βιλνέβ, Ολυμπιακός, Πολκοβίτσε. Με το που ολοκλήρωσε την καριέρα της, ξεκίνησε την προπονητική ως βοηθός στην ανδρική ομάδα του Αμαρουσίου το 2019.
Ανέλαβε πρώτη προπονήτρια στον Αθλητικό Ομιλο Ζωγράφου, ακολούθησε το πόστο του β’ προπονητή στον Ολυμπιακό και της βοηθού στην Εθνική γυναικών Σλοβενίας αποτελώντας την άμεση συνεργάτιδα του προπονητή Γιώργου Δικαιουλάκου.
Τον Φεβρουάριο του 2023 έγινε επαφή με την αγγλική ομάδα και είπε το «ναι» στη μεγάλη πρόκληση της καριέρας της. Δικαιώθηκε πολύ γρήγορα με την κατάκτηση του EuroCup, όμως για τη Στέλλα Καλτσίδου δεν υπάρχει ταβάνι.
Ποια είναι η επόμενη ημέρα μετά τον θρίαμβο;
«Τώρα προσπαθούμε να το συνειδητοποιήσουμε. Είναι όμορφα συναισθήματα. Ηρεμούμε σιγά – σιγά, καταλαγιάζει όλη αυτή η τρέλα».
Αισθανθήκατε ότι ξαφνικά γίνατε περισσότερο ορατή σε ανθρώπους που δεν γνώριζαν την πορεία σας στο μπάσκετ;
«Αυτό είναι κλασικό φαινόμενο στην Ελλάδα. Ασχολούμαστε με κάποιον μόνο όταν φέρνει ένα αποτέλεσμα. Αυτή είναι η κατάσταση, δεν με ενοχλεί, εγώ κάνω τη δουλειά μου και προσπαθώ να πετύχω τους στόχους μου μαζί με την ομάδα. Το αποτέλεσμα φέρνει και την ανάλογη δημοσιότητα. Είναι κάτι που το έχω συνηθίσει».
Πώς έγινε η επαφή με τους London Lions;
«Η επαφή έγινε πέρυσι τον Φεβρουάριο μέσω του μάνατζέρ μου. Μου εξήγησαν ποιο ήταν το πλάνο, το βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Ηταν μια πολύ μεγάλη πρόκληση για μένα. Πρότεινα κάποιες συγκεκριμένες κινήσεις. Από τη στιγμή που μπορούσαμε να φέρουμε τις καλύτερες Αγγλίδες αθλήτριες και στόχος θα ήταν η πρόκριση στους “8” της Ευρωλίγκα, η απόφασή μου ήταν εύκολη, δεν υπήρχε κάτι άλλο να σκεφτώ».
Τι είδους μπάσκετ υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Αγγλία; Είδαμε και την ανδρική ομάδα των London Lions να κάνει βήματα μπροστά. Εχει αλλάξει η οπτική των Αγγλων για το άθλημα;
«Εδώ υπάρχει μόνο το ποδόσφαιρο. Φέτος οι London Lions ως οργανισμός έκαναν ένα μεγάλο μπαμ. Και η ανδρική ομάδα έφτασε στα ημιτελικά του Eurocup, και εμείς κατακτήσαμε το τρόπαιο. Καταφέραμε να φέρουμε το μπάσκετ στα σπίτια των ανθρώπων γιατί εδώ στην Αγγλία το να σε παίζει το BBC και να μιλούν για σένα κάποια ΜΜΕ που δεν αναφέρουν καν το μπάσκετ, κάτι σημαίνει. Είναι πολλά τα βήματα που πρέπει να γίνουν γιατί το μπάσκετ είναι υποβαθμισμένο και δεν του αξίζει».
Για να καταλάβουμε λίγο, σε τι επίπεδο κυμαίνεται το μπάτζετ της ομάδας;
«Δεν ξέρω ακριβώς. Σίγουρα πάντως, η φετινή ομάδα είχε το μπάτζετ μιας ομάδας γυναικών Ευρωλίγκας από τη μέση και πάνω. Αυτό που ανεβάζει πολύ το μπάτζετ είναι και το ποσό που πρέπει να πληρώνει η ομάδα για το γήπεδο. Το ότι δεν έχουμε ένα γήπεδο που να ανήκει στην ομάδα».
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πως υπάρχει αγγλικός σύλλογος που δεν έχει δικό του γήπεδο…
«Κι όμως αυτή είναι η κατάσταση των περισσότερων ομάδων μπάσκετ! Υπάρχουν κάποιες που έχουν δικό τους γήπεδο, όμως υπάρχουν και πολλές που νοικιάζουν τους χώρους, ταξιδεύουν συνέχεια για προπόνηση. Το κόστος στο Λονδίνο είναι τεράστιο».
Τι απολαμβάνετε στο Λονδίνο και τι δεν παλεύετε με τίποτα;
«Δεν παλεύω με τίποτα τον καιρό. Αυτό που λένε ότι βρέχει συνέχεια είναι αλήθεια. Μπορώ να το επιβεβαιώσω. Είναι μια ωραία πόλη. Υπάρχουν πράγματα να κάνεις και να δεις. Ακόμα δεν έχω γυρίσει τα πάντα πέρα από τα βασικά. Δεν είχα τον χρόνο να δω πράγματα. Αν ανοίξει και λίγο ο καιρός ελπίζω να τα καταφέρω».
Αισθάνεστε καλύτερη προπονήτρια απ’ ότι αθλήτρια;
«Θεωρώ πως δεν είναι συγκρίσιμα μεγέθη. Οταν είσαι παίκτης έχεις να σκεφτείς κατά 99% μόνο τον εαυτό σου (εκείνη τη στιγμή ακούγεται ένα σκυλάκι που γαβγίζει!)».
Εχετε πάρει και το σκυλάκι σας μαζί;
«Εννοείται. Ο Κόμπι είναι πάντα μαζί μου. Είναι ίδιος ο Κόμπι Μπράιαν!».
Επιστρέφουμε στην προηγούμενη ερώτηση…
«Ναι. Ως παίκτης έχεις να διαχειριστείς μόνο τον εαυτό σου. Οταν είσαι προπονητής έχεις να σκεφτείς και να ασχοληθείς με όλους τους παίκτες, με όλο το σταφ, πώς θα δώσεις τον σωστό ρόλο στον καθένα. Μέσα στο παιχνίδι πρέπει να ασχοληθείς και με την άλλη ομάδα, να διαβάζεις τον άλλο προπονητή. Είναι τόσα πολλά και τόσο διαφορετικό. Ως αθλήτρια ήμουν σε υψηλό επίπεδο, ελπίζω να το καταφέρω και ως προπονήτρια. Ισως αν με ρωτήσεις σε 20 χρόνια θα μπορώ να απαντήσω!».
Υγεία να έχουμε και θα σας ρωτήσω…
«…(γέλια)».
Υπάρχουν διαφορές στη σχέση ανάμεσα στις αθλήτριες και σε γυναίκα ή άνδρα προπονητή;
«Προσωπικά, ως αθλήτρια δεν άλλαζε κάτι, είτε είχα γυναίκα, είτε είχα άνδρα προπονητή. Το πλεονέκτημα που έχω δεν είναι ότι είμαι γυναίκα, αλλά επειδή ήμουν στη θέση τους, ξέρω πώς νιώθουν. Μου είναι πιο εύκολο να καταλάβω και να προβλέψω πράγματα. Ολα εξαρτώνται από το πόσο δίκαιος και πόσο ειλικρινής είσαι με τους αθλητές».
Τι αγαπάτε περισσότερο εκτός από το μπάσκετ;
«Οταν έχω ελεύθερο χρόνο, μου αρέσει να το περνάω με τον Κόμπι, ειδικά εδώ που δεν έχω τη δυνατότητα να δω τους φίλους μου. Για μένα είναι ο τρόπος μου να χαλαρώσω. Οταν είμαι στην Ελλάδα, μου αρέσει να περνάω χαλαρές στιγμές με λίγους φίλους. Ηρεμα πράγματα».
Θα μπορούσατε να φανταστείτε τον εαυτό σας εκτός μπάσκετ;
«Δεν θα ήθελα να φανταστώ τον εαυτό μου έξω από το μπάσκετ. Είναι τρόπος ζωής και είναι κάτι που με γεμίζει πολύ ως άνθρωπο. Εχω μάθει πάρα πολλά μέσα από το μπάσκετ. Με ωρίμασε πολύ από μικρή ηλικία. Φυσικά και θα επιβίωνα έξω από το μπάσκετ, αλλά το θέλω στη ζωή μου».
Για να μάθατε πολλά μέσα σ’ αυτόν τον χώρο, υπήρξαν καλές και κακές στιγμές…
«Φυσικά υπήρξαν. Ολες οι εμπειρίες είναι απαραίτητες. Μέσα από τις δυσκολίες εξελίσσεσαι και μαθαίνεις. Πέρασα δύσκολα όταν κόπηκα από την Εθνική των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Οι σοβαροί τραυματισμοί του 2012 και του 2013 ήταν δύσκολες καταστάσεις. Τελικά όμως με βοήθησαν να εξελιχθώ σε πολλά πράγματα. Από άποψη αποτελεσμάτων, καλύτερη στιγμή ήταν η πορεία με την Εθνική ομάδα το 2017. Είχα την τύχη και την ευλογία».
Πόσο καιρό κουβαλούσατε αυτή την ιστορία με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004;
«Αρκετό καιρό. Τότε ήμουν και μικρή σε ηλικία. Ηταν μεγάλο όνειρο. Με στεναχώρησε πολύ, αλλά ήταν κάτι που με οδήγησε να αλλάξω λίγο την οπτική μου. Συνειδητοποίησα ότι πρέπει να δουλέψω ακόμα περισσότερο. Γενικά, πιστεύω πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο».
Ποιο είναι το όνειρο που έχετε για το μπάσκετ και ποιο στη ζωή;
«Σχετικά με την προπονητική είναι να βρεθώ σε μια ανδρική ομάδα Ευρωλίγκας. Αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ. Είναι δύσκολο γιατί ακόμα είναι ταμπού. Γενικά όταν έκανα μεγάλα όνειρα, πάντα κάτι γινόταν. Οπότε, τώρα κάνω ένα βήμα τη φορά. Εύχομαι να έχουν υγεία οι δικοί μου άνθρωποι και εγώ».
Τι θα λέγατε στις γυναίκες που προσπαθούν να ξεχωρίσουν στον τομέα τους αντιμετωπίζοντας εμπόδια και ταμπού της κοινωνίας;
«Θα έλεγα να μην φοβούνται ποτέ, να προσπαθούν, να χτυπούν πόρτες και να ρωτούν. Οταν δεν ρωτάς η απάντηση είναι πάντα όχι. Οπότε δεν έχεις τίποτα να χάσεις με το να διεκδικήσεις μια ευκαιρία. Πολλές φορές πιστεύουμε ότι κάτι δεν θα γίνει και δεν το διεκδικούμε. Στην τελική τι έχουμε να χάσουμε; Να είμαστε πιο αποφασιστικές και πιο δυναμικές».
Πιστεύετε ότι οι πιο αναγνωρίσιμοι άνθρωποι του αθλητισμού πρέπει να βγαίνουν μπροστά και να εκφράζουν άποψη για τα καθημερινά προβλήματα;
«Είναι κάτι υποκειμενικό. Εχουν ένα βήμα να μιλήσουν και είναι πιο εύκολο επειδή είναι γνωστοί. Ολα έχουν να κάνουν στο πώς εκφράζεις κάτι. κανένας δεν μπορεί να επιβάλει την άποψή του δημόσια. Οταν ο λόγος τίθεται με σεβασμό είναι ευπρόσδεκτος».
Ασχολείστε γενικότερα με την πολιτική; Σας προβληματίζουν οι καταστάσεις που βιώνουμε ως κοινωνία;
«Με προβληματίζει γενικότερα η τροπή που έχει πάρει η κοινωνία μας σε πολλά θέματα. Εύχομαι η γενιά των νέων παιδιών να ψάχνουν τις δικές τους απαντήσεις. Οι ειδήσεις και τα σόσιαλ μάς αποβλακώνουν σε έναν βαθμό και πάμε με παρωπίδες σε κάποια πράγματα».
Αν μπορούσατε να παρομοιάσετε τον εαυτό σας με έναν προπονητή της Ευρωλίγκας, ποιος θα ήταν αυτός;
«Υπάρχουν πολλοί που παρακολουθώ, όπως ο Μπαρτζώκας, ο Ομπράντοβιτς, ο Σπανούλης. Τους παρακολουθώ και προσπαθώ να διαβάσω ποια είναι η φιλοσοφία τους. Παίρνω στοιχεία από διάφορους προπονητές και προσπαθώ να τα εφαρμόσω στη δική μου φιλοσοφία και στη δική μου ομάδα με βάση τις δικές μου δυνατότητες».
Τι θα γίνει με Ολυμπιακό – Παναθηναϊκό στο τέλος της σεζόν;
«Στο ελληνικό πρωτάθλημα σίγουρα θα έχουμε μεγάλο αριθμό τελικών. Εύχομαι και θεωρώ πως θα φτάσουν και οι δύο στον τελικό της Ευρωλίγκας. Θα είναι ό,τι καλύτερο για τη χώρα μας».
Επειδή αναφερθήκατε πολλές φορές στην Εθνική ομάδα, είναι επιθυμία σας να βρεθείτε κάποια στιγμή στον πάγκο της;
«Η Εθνική ομάδα είναι η υπέρτατη τιμή. Οταν σε καλεί, είναι καθήκον να πας. Αν στο μέλλον δημιουργηθεί μια τέτοια ευκαιρία και οι κατάλληλες συνθήκες, τότε ναι».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
