Αυτοκτονούν οι Δημοκρατικοί;

Του Κώστα Λαμπρόπουλου, συντονιστής στον Peloponnisos FM 104,1, δημοσιογράφος σε «Πελοπόννησο» και pelop.gr, καθηγητής δημοσιογραφίας και συγγραφέας.

Δημοκρατικοί

Ο γράφων ξενυχτούσε παλιότερα για να παρακολουθήσει τους αγώνες μπάσκετ του ΝΒΑ, κάτι, βέβαια, που το κάνει και τώρα. Το ότι θα ξενυχτούσε, όμως, για να παρακολουθήσει το πρώτο debate ανάμεσα στους δυο υποψηφίους προέδρους των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και Ντόναλντ Τραμπ, το αφήνουμε στην κρίση των αναγνωστών μας.

Και για να προλάβουμε πιθανές απορίες ή σχόλια, είμαστε σίγουροι ότι θα ρωτήσετε δύο πράγματα: Πρώτον, γιατί το κάναμε. Και δεύτερον, ποια ήταν τα συμπεράσματά μας. Η απάντηση στην πρώτη ερώτηση είναι απλή. Το κάναμε γιατί από μόνη της μια τέτοια τηλεμαχία παρουσιάζει τεράστιο δημοσιογραφικό – και όχι μόνον – ενδιαφέρον. Οταν έχεις να κάνεις με τους δυο υποψηφίους πλανητάρχες, που τόσα έχει… σούρει ο ένας στον άλλον, αλλά και που αντιπροσωπεύουν αντίστοιχα δυο εντελώς διαφορετικούς κόσμους μέσα στην ίδια την Αμερική, δεν μπορεί να μείνεις απαθής. Χαλάλι το ξενύχτι λοιπόν. Οι ατάκες και των δύο, ειδικά του Τραμπ, γιατί ο Μπάιντεν έχανε αρκετές φορές τα λόγια του (ίσως και την επαφή με την πραγματικότητα…), ήταν απολαυστικές και αρκετές φορές έφτασαν σε επίπεδα καφενείου, κλειδαρότρυπας και ελληνικού γηπέδου.

Πάμε τώρα και στο δεύτερο ερώτημα. Στο ποιος νίκησε. Η απάντηση είναι προφανής. Νικητής ήταν ξεκάθαρα ο Τραμπ. Και σε επίπεδο επιχειρημάτων και σε επίπεδο ροής λόγου και σε επίπεδο παρουσίας μπροστά στις κάμερες και ενώπιον των δημοσιογράφων, ο εκπρόσωπος των Ρεπουμπλικανών απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι στέκεται σαφώς καλύτερα απέναντι στον νυν πρόεδρο των ΗΠΑ. Με τη δική μας άποψη προφανώς συμφωνούν και πολλοί άλλοι και δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι άνοιξε μέχρι και κεφάλαιο αντικατάστασης της υποψηφιότητας Μπάιντεν εκ μέρους των Δημοκρατικών.

Η αλήθεια είναι ότι κι εμείς και πολύς κόσμος έχει την ίδια απορία: Πώς είναι δυνατόν οι Δημοκρατικοί να έχουν για υποψήφιο έναν άνθρωπο που και βιολογικά και σωματικά, ενδεχομένως και από πλευράς πνευματικής διαύγειας δεν βρίσκεται στα επιθυμητά επίπεδα; Πώς μπορεί ένας 80άρης να έχει τους κωδικούς των πυρηνικών όπλων και να ελέγχει τον πλανήτη από τον Λευκό Οίκο ή το Air Forcde One; Οπως σχολίαζε, μάλιστα, καλός φίλος, Ελληνας της διασποράς που ψηφίζει Δημοκρατικούς στην άλλη άκρη του Ατλαντικού: «Πάμε να κάνουμε δώρο στον Τραμπ την προεδρεία;!». Ο τελευταίος, πάντως, δείχνει να το απολαμβάνει. Γιατί εάν κι εφόσον εκλεγεί και πάλι μετά από αυτήν τη μικρή παρένθεση της προεδρείας Μπάιντεν, θα νιώθει δικαιωμένος σε όλα τα επίπεδα. Αναμένουμε τις εξελίξεις, λοιπόν, κι απομένει να δούμε αν ευσταθούν τα σενάρια περί Καμάλα Χάρις, Μισέλ Ομπάμα ή κάποιας άλλης Δημοκρατικής υποψηφιότητας.

Σε κάθε περίπτωση, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θα έχει να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις και στο εσωτερικό της χώρας και στο εξωτερικό. Κι ενώ είναι σε εξέλιξη ο ανταγωνισμός με την Κίνα, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η αναζωπύρωση στο Μεσανατολικό. Ολοι καταλαβαίνουν πόσο σημαντική είναι η ψήφος σε αυτές τις αμερικάνικες εκλογές για την παγκόσμια ειρήνη. Ο Τραμπ έχει, πάντως, συγκεκριμένα επιχειρήματα: «Με εμένα ούτε πόλεμοι έγιναν στη διάρκεια της θητείας μου, αλλά και ο Πούτιν δεν τόλμησε να κάνει κάτι στην Ανατολική Ευρώπη». Και επίσης: «Με μένα και μπίζνες έκαναν οι ΗΠΑ με τις άλλες μεγάλες δυνάμεις, αλλά και η Αμερική έβαζε στη θέση τους κάθε φορά που τολμούσαν να κάνουν κάτι, και το Ιράν και την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα».

Σε εκκρεμότητα είναι, βέβαια, το τι θα πράξει ο Τραμπ με το ΝΑΤΟ εάν κι εφόσον εκλεγεί. Πολλοί λένε ότι μια πιθανή νέα κυβέρνηση Τραμπ θα τινάξει στον αέρα τη Βορειοατλαντική συμμαχία, καθώς οι ΗΠΑ θα κόψουν τη χρηματοδότηση στον Οργανισμό. Μια τέτοια εξέλιξη, όσο κι αν χαροποιούσε ακόμη κι εκείνους στη χώρα μας που φωνάζουν επί δεκαετίες «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», θα οδηγούσε σε αποσταθεροποίηση ολόκληρη την Ευρασία, ίσως και τη βόρεια Αφρική. Κι επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις αναμπουμπούλας, ο λύκος είναι αυτός που χαίρεται, η Ελλάδα θα πρέπει να έχει ορθάνοιχτα τα μάτια της προς Ανατολάς (ίσως και προς άλλες κατευθύνσεις του ορίζοντα). Γιατί όσο κι αν αρέσει σε πολλούς Ελληνες ο Τραμπ (και είναι όντως περισσότεροι οι Ταμπικοί!), δεν ξέρουμε αν μια πιθανή εκλογή του ωφελήσει εν τέλει τα ελληνικά συμφέροντα. Οψόμεθα για τα επόμενα; ξενύχτια…