Ανδρέας Νικολετάτος: «Από παιδί βρισκόμουν μ’ ένα βιβλίο στο χέρι»

Γευστικό, χορταστικό, απολαυστικό. Τρία επίθετα που καίτοι παραπέμπουν σε φαγητό, ταιριάζουν γάντι στο πρώτο του βιβλίο «Το ημερολόγιο ενός χοντρού» (εκδ. «Το Δόντι»). Αλλωστε, από το μεγάλο του αυτό πάθος -το εξαιρετικό φαγητό-, προέκυψε. Πάθος, που ναι μεν τον γεμίζει χαρά, του πρόσθέτει, όμως, κάποια κιλάκια, που πασχίζει να χάσει. Εστω και με ζαβολιές. Πρόκειται για τον πατρινό επιχειρηματία Ανδρέα Νικολετάτο, ο οποίος αποδεικνύει -γι’ ακόμα μια φορά- ότι είναι πολυδιάστατος και προικισμένος με αστείρευτο χιούμορ. Αδιάψευστος μάρτυρας, η συζήτησή μας.

Πότε ξεκίνησε η σχέση σας με το γράψιμο; Ρωτώ γιατί στην πρώτη σας απόπειρα, μέσω των περιγραφών σας, και συμπάσχουμε με το «δράμα» σας και οι σιελογόνοι μας κάνουν πάρτι.

Από παιδί βρισκόμουν με ένα βιβλίο στο χέρι. Μια εφημερίδα, έναν τόμο εγκυκλοπαίδειας που απλά διάβαζα όλα τα λήμματα με την αλφαβητική τους σειρά, ανεξαρτήτως ενδιαφέροντος. Οχι, δεν κατάφερα ποτέ να πάρω μέρος σε τηλεπαιχνίδι γνώσεων είναι η απάντηση στην ερώτηση που σου έρχεται στο μυαλό. Οντας απλά υπερκινητικός, (στο μυαλό εννοώ πως δεν είχα στασό, όχι στο τρέξιμο, στην μπάλα και το κυνηγητό, γιατί αν ήταν ανάποδα τα πράγματα θα ήμουν μοντέλο για φιγουρίνι περιοδικού), πέταγα από το ένα θέμα στο άλλο και τρέλαινα τους γονείς μου με ερωτήσεις για τα πάντα. Στην έκθεση έβγαινα πάντα εκτός θέματος, όπως και στη συνέντευξη άλλωστε που κάνουμε τώρα μαζί.

Και για να επανέλθω, χαίρομαι καταρχήν που διαβάζοντας το ημερολόγιο συμπάσχετε με το δράμα μου, αλλά πιο πολύ με ευχαριστεί που καταφέρνω να διεγείρω τους σιελογόνους σας αδένες, και έτσι νιώθετε καλύτερα τον πόνο μου. Γίνεται έτσι και δική σας προσωπική υπόθεση, και μπορούμε επιτέλους να κάνουμε μαζί αυτό το ταξίδι.

Πώς προέκυψε αυτός ο συνδυασμός ημερολογιακής καταγραφής της διατροφής σας, οδοιπορικού σε Ελλάδα και εξωτερικό με άξονα τη γεύση, αλλά και σχολίων για την τότε πολιτική επικαιρότητα; (2015, με την «Αγγέλα Μαρκέλλα» πάνω από τα κεφάλια μας).

Οταν μου δόθηκε άνωθεν η εντολή (βλ. Σπυριδούλα), να κάνω πλήρη ημερήσια καταγραφή της τροφής μου, έκλεινε γύρω από την χώρα μας ένας ασφυκτικός κλοιός που κανέναν δεν μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητο. Οι μέρες μας ήταν δύσκολες, και κατοχικές μνήμες γερμανικού ζυγού βγήκαν στην επιφάνεια. Τα γαστρονομικά μου ταξίδια λοιπόν, λειτούργησαν λυτρωτικά στο μυαλό και στην ψυχή μου, πηγαίνοντάς με σε καλύτερους τόπους και ομορφότερες εποχές.  

Το βιβλίο σας ξεχειλίζει από χιούμορ («εμένα με pesto genovese με βάφτισαν δεν μπορεί να ήταν σκέτο το λάδι» και αυτοσαρκασμό («τέλειο αυτό το φιδίσιο μου κορμί […] Σαν βόας σε κατάσταση χώνεψης μετά από κατάποση αγριόχοιρου»). Πώς λειτουργούν αυτά τα δύο στην καθημερινότητά σας;

Ξόρκια του κακού, σκόρδα για να μην με ματιάσουν για τα κιλά και την ομορφιά μου. Τι άλλο θα μπορούσε να συμβαίνει εκτός από το αυτονόητο; Λυτρωτικές οι λέξεις και οι φράσεις του αυτοσαρκασμού, σε βουτούν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και σε εξιλεώνουν για όλα τα πάθη και τα κάλλη σου. Ασε που παίζει να γλυτώσεις και τα λεφτά της τρελογιατρού σου έτσι.

Μνημονεύετε συχνά-πυκνά τη Σπυριδούλα (Χριστοπούλου) τη διατροφολόγο σας και την ψυχίατρο Ιωάννα Παυλίδου. Θεωρείτε τη συνδυαστική συνδρομή τους για όποιον μάχεται με τα κιλά του ως…

Σε μένα λειτούργησε θετικά. Ετυχε ίσως να βρω δυο κορίτσια γεμάτα χαρά για ζωή, χαμόγελο, πραγματικό ενδιαφέρον και αντοχή στις ιδιοτροπίες μου, αλλά και ταυτόχρονη ύπαρξη εξαίρετου επαγγελματισμού. Κάποιοι άλλοι ίσως θέλουν μεγαλύτερη αυστηρότητα, τυπικότητα, ή ό,τι άλλο νιώθουν πως τους ταιριάζει. Είναι καθαρά υποκειμενικό και ο καθείς πρέπει να ζητά βοήθεια στην πορεία της ζωής του, από εκεί που πραγματικά μπορεί να του φανεί χρήσιμη.

Αναφέρεστε σε γνωστούς Ελληνες σεφ, αλλά και στο τηλεοπτικό MasterChef. Πώς βλέπετε το σταριλίκι, να το πω έτσι, της μαγειρικής, τα τελευταία χρόνια;

Είναι αλήθεια πως το παστινάκι πάει και φέτος σύννεφο στο MasterChef. Το κοινό όμως αντιδρά κάθε χρονιά και πιο ώριμα, αναγνωρίζοντας και επιβραβεύοντας συγκροτημένους χαρακτήρες και καλά παιδιά, πραγματικά διαμάντια, που είναι και οι άνθρωποι που θα κρατήσουν τα ηνία της γαστρονομίας στη χώρα μας. Κάτι που έτσι κι αλλιώς οι κριτές, όπως οι περισσότεροι επιχειρηματίες και chef αναζητούν χρόνια τώρα και πιστέψτε με, το βρίσκουν, μακριά από τυμπανοκρουσίες και θεατρινισμούς. Οι εκπομπές μαγειρικής όμως έβαλαν σε άλλη τροχιά την εστίαση και αποτέλεσαν εντέλει θετικό για μένα απολογισμό και οφείλουμε να τους το αναγνωρίσουμε.

Πολιταξιδεμένος ων, τι βαθμό θα βάζατε, γαστρονομικά, στην Ελλάδα;

Η χώρα μας αποτελεί πλέον έναν καταπληκτικό γαστρονομικό προορισμό με ενημερωμένη διεθνή κουζίνα, φαγητό του δρόμου και πάνω από όλα ποιοτικό ελληνικό φαγητό με εντοπιότητα, με εκπληκτική μαεστρία στις αυθεντικές συνταγές αλλά και στο fine dining.

Είμαι πολύ περήφανος για τη στροφή της ελληνικής φιλοξενίας και της εστιατορικής σκηνής τα τελευταία χρόνια, αλλά τους το κρατάω και Μανιάτικο που με παιδεύουν με τόσες καταπληκτικές επιλογές και μπαίνω συνεχώς στον πειρασμό, ως έχω υποχρέωση άλλωστε, να τις δοκιμάζω όλες, μα όλες ανελλιπώς.

Και  στην Πάτρα, με βάση το φαγητό που προσφέρεται; Λείπει κάτι από την πόλη;

Χαίρομαι που οι καλοί και ποιοτικοί αντέχουν και επιβραβεύονται ακόμα από το κοινό της πόλης μας. Χαίρομαι όμως διπλά και για τους πιο τολμηρούς που πάνε την εστίαση ένα βήμα πιο πέρα. Πιστεύω πως τα αμέσως επόμενα χρόνια θα δούμε μια ακόμη μεγαλύτερη στροφή του κόσμου στις νέες ποιοτικές προσπάθειες. Ετσι δεν θα τρέχω κι εγώ σαν παλαβός να κάνω αμέτρητα χιλιόμετρα, αναζητώντας το τέλειο πιάτο αφού θα τα έχω όλα απιθωμένα στα πόδια μου.

Επιχειρηματικά έχετε δραστηριοποιηθεί σε εστίαση, αναψυχή, εμπόριο και μάρκετινγκ. Αν σας έλεγαν, στο εξής, να ασχοληθείτε με αυτό που μιλάει περισσότερο στην καρδιά σας τι θα ήταν;

Είναι πολύ απλό. Θα κάνω τώρα κιόλας αίτηση για mystery shopping σε ξενοδοχεία, Μισελενάτα εστιατόρια, ταβέρνες και street food, και θα γυρίσω ολόκληρο τον κόσμο. Θα γυρίσω πίσω ευτυχισμένος σε δέκα χρόνια, τετράπαχος και τροφαντός με τσίτα δερματάκι για να μην χρειάζομαι και botox κιόλας. Στο μεταξύ, θα σας στέλνω και τα νέα μου βιβλία, με φωτογραφίες από γλυκά αχνιστά γουρουνάκια και μοσχαράκια που μόλις τα πήραν από το βυζί της μάνας τους για θυσία στις ψησταριές των απανταχού κρεατολάγνων.

«Τελικά το φαγητό είναι μαγεία» γράφετε. Τι άλλο συνιστά μαγεία για εσάς;

Μαγεία δημιουργούν οι άνθρωποι. Αυτοί που κάθονται στη φύση, γύρω από ένα τραπέζι με ένα πιάτο ταπεινό φαγάκι να μοιραστούν με συγγενείς, φίλους ή και καθαρά περαστικούς, μαζί με την αγάπη τους για τη ζωή και τους ανθρώπους.

Θα ξαναγράψετε, αλήθεια;

Σίγουρα θα συνεχίσω να ταξιδεύω, να παρατηρώ και να δοκιμάζω με αγωνία κάθε τι που δείχνει λαχταριστά νόστιμο. Θα τα σημειώνω όλα στα μυστικά κατάστιχα και θα έρθει και εκείνη η ώρα που θα τα φανερώσω και πάλι, για να μη με λέτε εγωιστή και μοναχοφάη.

Συνέντευξη στην Κρίστυ Κουνινιώτη

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News