Αγγλία: Στην 6η Κατηγορία θέλουν να παίξουν κάποιοι, μπορεί να γίνει και εδώ;

Μπορεί να μας φαίνεται περίεργο το ενδεχόμενο να ολοκληρωθεί η χρονιά και στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο με κάποιον τρόπο, όμως η κατάσταση δεν επιτρέπει πολλά αστεία, ειδικά όταν στο εξωτερικό έχουν αρχίσει να δρομολογούν μια τέτοια διαδικασία. 

Στην 6η Κατηγορία της Αγγλίας δείχνουν αποφασισμένοι να παίξουν. Μπορεί όχι όλες οι ομάδες, αλλά όσες θέλουν. Αυτή την περίοδο έχει ξεκινήσει μια σειρά από διαπραγματεύσεις ώστε να συμμετάσχουν στο τελευταίο κομμάτι του πρωταθλήματος όσοι σύλλογοι θέλουν να ανέβουν στην επόμενη Κατηγορία! Ηδη, δύο ομάδες που έχουν τέτοιους στόχους, η Γκλούτσεστερ Σίτιση κα η Ντόρκινγκ απειλούν να κινηθούν νομικά σε περίπτωση που δεν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. 

Ολο αυτό οδήγησε μια επιστολή υπογεγραμμένη από 18 συλλόγους που στάλθηκε στη διοργανώτρια αρχή, η οποία δεν απέρριψε το σχέδιο και είπε ότι θα εξετάσει μια βιώσιμη λύση. Ωστόσο, ακούγεται ότι θα είναι ανοιχτή η πρόσκληση για όσες ομάδες θέλουν να αγωνιστούν, ακόμα κι αν κάποιες απ’ αυτές είχαν ψηφίσει το αντίθετο το προηγούμενο διάστημα. Οι σύλλογοι που θα δήλωναν συμμετοχή, θα έπαιζε μόνο μια φορά ο ένας με τον άλλον για να ανέβουν δύο στο τέλος στη National League.

Φαίνεται ότι οι περισσότεροι επιθυμούν να συνεχίσουν επειδή το βλέπουν ως ευκαιρία να ανέβουν Κατηγορία, αλλά το θέμα είναι πώς θα διεξαχθούν οι αγώνες. Λαμβάνοντας υπόψη τη βαθμολογία που έχει διαμορφωθεί μέχρι τώρα ή από την αρχή; Ως ημερομηνία έναρξης έχει οριστεί η 20η Μαρτίου, που σημαίνει ότι μέσα στην εβδομάδα θα πρέπει να έχουν αποφασιστεί τα πάντα. Υπάρχουν, πάντως και ομάδες που έχουν δηλώσει ότι δεν πρόκειται να συνεχίσουν στο πρωτάθλημα. 

ΚΑΠΟΙΕΣ ΟΜΑΔΕΣ

ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ

«Πρόκειται για ένα λάθος ακριβώς τη λάθος στιγμή για εμάς», αναφέρει στον Guardian ο διευθυντής του Havant και του Waterlooville, Τρέβορ Μπροκ, του οποίου η ομάδα ανακοίνωσε ότι παρά την υπογραφή της ανοιχτής επιστολής, δεν θα λάβει τελικά μέρος. «Οι παίκτες μας είναι πολύ καιρό εκτός δράσης και είναι δύσκολο να έχουμε μια ανταγωνιστική ομάδα. Θα μας κοστίσει πολλά να μπούμε ξανά στο γήπεδο και οικονομικά, αλλά και αγωνιστικά. Υπάρχουν κάποιες ακόμα ομάδες που έχουν διατυπώσει αμφιβολίες, όμως όλα δείχνουν ότι το πρωτάθλημα θα συνεχιστεί μεταξύ αυτών που πραγματικά έχουν τη φιλοδοξία να ανέβουν. Ομάδες όπως η Γκλούτσεστερ που ήταν πρώτη στη βαθμολογία θεωρούν ότι οι προσφορές χορηγιών και άλλες οικονομικές ευκαιρίες εξαρτώνται από τη συνέχιση του πρωταθλήματος, αλλά και την προοπτική της ανόδου. Από εδώ και στο εξής, το βάρος πέφτει στη διοργανώτρια αρχή, που θα πρέπει να βγάλει μια απόφαση που θα τους ικανοποιεί όλους. Δεν είναι κι εύκολο…

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

Ετσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, όλα είναι πιθανά αν και με τα κρούσματα συνεχώς να ανεβαίνουν, δύσκολο. Θα μπορούσε να γίνει εξαρχής το ίδιο και με τη Γ’ Εθνική. Ετσι κι αλλιώς, είναι μετρημένες οι ομάδες στα δάχτυλα που θέλουν να ανέβουν στη Super League 2, οπότε θα μπορούσαν να δώσουν μονούς αγώνες και να κριθεί η άνοδος. Δεν χρειάζεται να ταλαιπωρηθούν 140 ομάδες για να γίνει το χατίρι των 10.

Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση αν και έχει μπει για τα καλά στη συζήτηση. Θα μπορούσε να ισχύσει το ίδιο, όπως και στην Αγγλία; Αν υπάρχουν 5-6 ομάδες που ενδιαφέρονται να ανέβουν στη Γ’ Εθνική και αν η ΕΠΟ απαιτήσει πρωταθλητές, ας τους βάλουν να παίξουν και τον Μάιο και τον Ιούνιο με την προϋπόθεση ότι θα προπονηθούν για τουλάχιστον 40 ημέρες. Μπορεί να γίνει. Παρότι, είμαστε αναγκασμένοι να βλέπουμε τα πάντα υπό το πρίσμα της πανδημίας, ίσως και ένα μικρό τουρνουά που θα αναδείξει πρωταθλητές, θα είναι μια νότα αισιοδοξίας ότι η ζωή δεν πρέπει να σταματήσει.

Και όχι μόνο στον αθλητισμό, αλλά σε όλους τομείς της ζωής μας. Δηλαδή, αν ο κορονοϊός διαρκούσε για πέντε ακόμα χρόνια, είναι δυνατόν να παγώσουν τα πάντα για πέντε χρόνια; Οχι, δεν είναι. Ούτε στον πόλεμο δεν σταματάει η ζωή. 

Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι κανείς δεν έχει σχέδιο για τίποτα. Κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τίποτα και όλοι κουνάνε το χέρι τους στον πολίτη.

Βλέπεις όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες – στο θέμα του αθλητισμού τουλάχιστον – ψάχνονται, συζητούν, επαναξετάζουν συνέχεια τα δεδομένα, προτείνουν λύσεις και δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη. Εδώ δυστυχώς είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε ό,τι μπορούμε ο καθένας μόνος του.

Βαγγέλης Γερογιάννης

gerogiannis@pelop.gr