Άριστα είκοσι
Ο διευθυντής σύνταξης της «Π» Κωνσταντίνος Μάγνης γράφει
Στην εποχή μας ζούμε και τον θρίαμβο των ανεκδότων. Ιστοριούλες και τσαχπινιές με το παράδοξο των οποίων γελούσαμε, δικαιώνονται το ένα μετά το άλλο στον 21ο αιώνα.
Φερ’ ειπείν: «Γιατί λένε ότι ακρίβυνε η βενζίνη; Εγώ, είκοσι ευρώ έβαζα πριν, είκοσι βάζω και τώρα» έλεγε η εξυπνάδα, και γελούσαμε, και να τώρα που δεν γελάμε καθόλου. Μάγκα, ο τύπος που έφτιαξε το αστείο αυτό ήταν μαθηματικό μυαλό και πρέπει να τον βραβεύσουνε. Διότι ήρθε πράγματι η μέρα που θα γίνεται ακριβώς αυτό: Θα έχουμε ένα εικοσάρικο για τα καύσιμα και αυτό είναι όλο. Θα πεις, θα μας βάζουν μικρότερη ποσότητα από τη χθεσινή και ακόμα μικρότερη από την προχθεσινή και, τουλάχιστον- να λέμε και τα καλά- μεγαλύτερη από την αυριανή. Ωραία. Και εμείς θα κουνάμε το όχημα για όσο και για μέχρι φτάνει το καύσιμο του εικοσάρικου. Και πολύ τους και καλό τους. Θα μειώσουμε τις μετακινήσεις, θα κλειδώνουμε το αμάξι διπλάσιες φορές από όσες τον προηγούμενο καιρό, θα ρίξουμε τους ορίζοντές μας, τα Κύθηρα δεν θα τα βρούμε για το 2022. Και αναλόγως θα πράξουμε και με τις άλλες μας δραστηριότητες.
Ένα πενηντάρι όλο κι όλο για το σούπερ μάρκετ. Θα παίρνουμε λιγότερα, φθηνότερα, αραιότερα: Εχει διαπιστωθεί ότι αυτό δεν σημαίνει ότι θα ζούμε και χειρότερα. Εντάξει, μην κάνουμε τον αναχωρητή φιλόσοφο. Χειρότερα θα ζούμε. Αλλά δεν θα υποφέρουμε γι’ αυτό. Θα μάθουμε ξανά να χαιρόμαστε επειδή είδαμε τα χελιδόνια, και θα αισθανθούμε ότι χαίρονται και εκείνα που μας ξαναβλέπουν, κι ας μην πρόκειται για τα ίδια τα χελιδόνια τα περυσινά. Θα τους έχουν μιλήσει για μας οι πατεράδες τους.
Ήδη διδαχθήκαμε στην καραντίνα πόσο ευτυχή μπορεί να σε κάνει μια βόλτα. Και μετά μια άλλη βόλτα. Και μετά μια άλλη βόλτα. Κι αν οι ορίζοντές μας μικρύνουν, κι αν η ζωή μας φθηνύνει, κι αν το μυαλό μας αδειάσει, κι αν η ψυχή μας σιδερωθεί μέσα στη λιτότητα, την ίσια γραμμή του τοπίου και την ησυχία του καθαρού οξυγόνου, θα έχουμε κάνει βήματα προς μια κατάσταση Μπέντζαμιν Μπάτον, όπου καθώς γερνάμε, δεν θα γινόμαστε νεότεροι, αλλά θα βρεφοποιούμαστε από μυαλό και συνείδηση. Κάπου εκεί κοντά βρίσκεται η ευτυχία.
Είκοσι βάζαμε πριν, είκοσι θα βάζουμε και τώρα, είναι σαν να αγοράζεις παπούτσια, το νούμερό σου είναι οριστικοποιημένο. Σας έλεγαν οι γονείς σας ιστορίες Κατοχής; Ηταν όλοι μέσα στο σπίτι και ο Γερμανός απέξω και ντουπ, ντουπ, ντουπ, οι μπότες του. Κάποια στιγμή έφυγε ο Γερμανός, αλλά έμεινε το ντουπ, ντουπ, ντουπ της μπότας. Η ιστορία είναι ένας αντίλαλος, αν το σκεφτείς. Εχουμε το ντουπ, ντουπ στη μνήμη μας. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Ένα ντουπ, ντουπ είναι. Γυρίζεις πλευρό, κοιμάσαι και- πιθανότατα- ξυπνάς.
Τα ανέκδοτα δικαιώνονται, που λες. Και αρχηγός στην αποκατάσταση αυτή είναι ένας κωμικός στην Ουκρανία.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
