Χρυσέλλα Κυριαζή: “Η γενιά μας δοκιμάστηκε και τα κατάφερε”
Επέλεξε ένα απαιτητικό επάγγελμα, ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα της, δικηγόρου Βασίλη Κυριαζή. Με την υπομονή, την επιμονή και τη δύναμη του χαρακτήρα στη φαρέτρα της, η Χρυσέλλα Κυριαζή, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, ξέρει να μάχεται με τα δύσκολα, ενώ προσπαθεί να συνδυάζει επιτυχώς τους ρόλους της συζύγου, της μητέρας, της εργαζόμενης. Αναζητώντας -και βλέποντας- το αποτέλεσμα της προσπάθειάς της στα μάτια των αγαπημένων της.
Οι εντονότερες μνήμες από τον εαυτό σας παιδί;
Μεγάλωσα μέσα σε μία βαθιά πολιτικοποιημένη οικογένεια και οι πιο έντονες μνήμες μου ως παιδί αφορούν την πολιτική δράση των γονιών μου και ιδίως του πατέρα μου. Θυμάμαι ότι σε κάθε γωνιά του σπιτιού μας υπήρχαν βιβλία και πολιτικές εφημερίδες. Τις πρώτες μου λέξεις έμαθα να τις διαβάζω μέσα από βιβλία του πατέρα μου, στα οποία ο ίδιος μας άφηνε με τον αδελφό μου σημειώσεις και αρκετά από τα οποία υπάρχουν ακόμα στο προσωπικό του αρχείο. Το πάθος των γονιών μου για τα ταξίδια είναι άλλη μία έντονη παιδική μνήμη και νομίζω ότι είναι λίγα τα μέρη της Ελλάδας που δεν είχα επισκεφτεί ως παιδί. Η πιο έντονη μνήμη μου όμως νομίζω ότι αφορά την μητέρα μου, διότι υπήρξε και παραμένει ο παράγοντας ισορροπίας της οικογένειάς μας, σύμβουλος και βοηθός στα δύσκολα.
Βλέπατε τον εαυτό σας ανέκαθεν στα δικαστικά έδρανα;
Ο θαυμασμός που είχα για τον πατέρα μου δεν αφορούσε μόνο την πολιτική του δράση, αφορούσε κυρίως την επαγγελματική, γεγονός που νομίζω καθόρισε εν πολλοίς τις επαγγελματικές μου επιλογές. Η νομική επιστήμη είναι πολυδιάστατη και συνεχώς εξελισσόμενη, παρέχει απεριόριστες δυνατότητες επαγγελματικής εξέλιξης. Η επαγγελματική επιλογή μου αποτέλεσε για εμένα στην πορεία και έναν τρόπο ελέγχου των αντοχών μου, καθότι το να είσαι δικηγόρος σήμερα αποτελεί ένα ιδιαίτερα απαιτητικό και τουλάχιστον εξαντλητικό επάγγελμα, χωρίς ωράριο και με αρκετές αντικειμενικές αλλά και υποκειμενικές δυσκολίες.
Η επιστροφή στην Πάτρα μετά τις σπουδές στη Νομική Αθηνών ήταν προαποφασισμένη;
Δεν θα το έλεγα. Η Αθήνα είναι μία πόλη μεγάλων επαγγελματικών ευκαιριών η οποία αρχικά με κέρδισε, αλλά νομίζω ότι η πόλη μας είναι αυτή που προσφέρει τον απαραίτητο συνδυασμό επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, χωρίς τον οποίο δεν νομίζω ότι μπορώ να ισορροπήσω. Εχει κάτι μαγικό αυτή η πόλη, σου παρέχει τη δυνατότητα να απεμπλακείς ψυχολογικά από μία δύσκολη μέρα, απλά και μόνο περπατώντας την.
Πώς θυμάστε το ξεκίνημά σας; Με τα δύσκολα και τα ωραία.
Επαγγελματικά ανήκω στη γενιά της οικονομικής κρίσης, η οποία δυσκόλεψε και τον δικό μας κλάδο, αλλά θεωρώ ότι προσωπικά με ισχυροποίησε ως χαρακτήρα και ως επαγγελματία. Προσαρμόστηκα γρήγορα στα ανεξάντλητα ωράρια, τα πολυσέλιδα δικόγραφα και την αγωνία έκβασης των δικών, ακόμα και στην οικονομική ανασφάλεια του ελεύθερου επαγγέλματος, η οποία όμως με οδήγησε να θέσω τα όριά μου. Νομίζω ότι η γενιά μας, ενώ αντιμετώπισε τις μεγαλύτερες οικονομικές και επαγγελματικές προκλήσεις των τελευταίων δεκαετιών, τελικά τα κατάφερε.
Τι σας γοητεύει στη δικηγορία και δη στην εγκληματολογία, όπου κάνετε μεταπτυχιακό;
Η εγκληματολογία ως επιστήμη είναι για εμένα ιδιαίτερα γοητευτική, γιατί επιχειρεί (και επιτυγχάνει) να δώσει απαντήσεις, όχι ως προς την ενοχή ή τις ποινικές κυρώσεις που επισύρει η εγκληματική πράξη με σκοπό την διαφύλαξη του δημοσίου συμφέροντος και της κοινωνικής ευταξίας, αλλά ως προς τη γενεσιουργό αιτία της αποκλίνουσας συμπεριφοράς και καταφυγής στο έγκλημα, που προσωπικά θεωρώ ότι αποτελούν σημαντική συνισταμένη κάθε ποινικής υπόθεσης.
Θα λέγατε ότι το επάγγελμά σας μοιάζει με…
Ταξίδι σε αχαρτογράφητα νερά… Κάθε μέρα είναι διαφορετική, η δικηγορία χρειάζεται μεγάλες ψυχικές αντοχές, διαρκή δουλειά και ενημέρωση, πολλή προσπάθεια, προσφέρει όμως και ανταμοιβή, μη οικονομικού περιεχομένου κυρίως.
Πότε μπήκε η οικογένεια στη ζωή σας και -ειλικρινά, όμως- πώς τα πάτε με τις υποχρεώσεις των ρόλων σας;
Η οικογένειά μου μετρά πια τη δεύτερη δεκαετία της, αλλά και πάλι δεν είμαι βέβαιη ότι είμαι η αρμόδια να απαντήσω στην ερώτηση αυτή, πάντως οι ταυτόχρονοι ρόλοι της μητέρας, της συζύγου και της εργαζόμενης αποτελούν για μένα μία δύσκολη διαδικασία, δεδομένου ότι ειδικά τα παιδιά αποτελούν τους πιο σκληρούς κριτές. Νομίζω όμως τελικά ότι η απάντηση βρίσκεται στο βλέμμα των ανθρώπων μου, το οποίο αναζητώ καθημερινά και το οποίο ευτυχώς ακόμα βρίσκω.
Ποια τα «δυνατά χαρτιά» σας, όταν ζορίζουν οι καταστάσεις εν γένει;
Η υπομονή και η επιμονή είναι ο τρόπος μου να αντεπεξέρχομαι στα δύσκολα. Δυνατό χαρτί είναι νομίζω και ο χαρακτήρας μου, σπάω δύσκολα, δεν επιτρέπω στις καταστάσεις να με επηρεάσουν, αλλά όταν αυτό συμβαίνει κάποιες φορές καταφεύγω στη θάλασσα και στα ποιήματα του Νίκου Καββαδία.
Κλείνοντας την πόρτα του γραφείου σας, πού αναζητάτε «ανάσες».
Σε μία καλή ταινία στον θερινό κινηματογράφο, σε έναν περίπατο με τον σύζυγό μου, σε εκδρομές με οικογενειακούς φίλους, στις ήσυχες βραδιές οικογενειακής ανάγνωσης βιβλίων, στην μουσική, στις καλοκαιρινές συναυλίες, αλλά κυρίως στους ποδοσφαιρικούς αγώνες των παιδιών μου.
συνέντευξη στη ΚΡΙΣΤΥ ΚΟΥΝΙΝΙΩΤΗ
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
