Χρυσή Αυγή: Πάνω από 12.000 σελίδες η απόφαση – Στη δημοσιότητα το σκεπτικό 17 μήνες μετά τις καταδίκες

Πελοπόννησος Newsroom

Από τα σπίτια τους θα διαβάσουν πολλά από τα στελέχη της Χρυσής Αυγής που καταδικάστηκαν για τη δράση τους στο πλαίσιο της εγκληματικής οργάνωσης από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, την απόφαση που καθαρογράφηκε και πλέον δόθηκε στη δημοσιότητα.

Από τις 12.746 σελίδες των πρακτικών της δίκης που δόθηκαν στη δημοσιότητα, περίπου οι 1.000 τελευταίες αφορούν το σκεπτικό.

Ποιοι έχουν αποφυλακιστεί
Μέχρι σήμερα, 17 μήνες μετά την καταδίκη τους, έχουν άλλωστε αποφυλακιστεί με απόφαση του δικαστικού συμβουλίου οι Μιχάλης Αρβανίτης, Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος, Νίκος Μίχος, Αντώνης Γρέγος, Παναγιώτης Ηλιόπουλος, Γιώργος Τσακανίκας αλλα και ο πυρηνάρχης της Τοπικής της Νίκαιας, Γιώργος Πατέλης, ο οποίος όμως επέστρεψε στη φυλακή λίγες μέρες αργότερα.

Κι όλα αυτά, παρά το γεγονός πως στην απόφασή του οι δικαστές, συζητώντας σχετικά με τα αιτήματα αναστολής των ποινών των καταδικασμένων ανέφεραν: «…Καταμαρτυρούν άτομα ιδιαίτερα επικίνδυνα, ριψοκίνδυνα με άκρως ανάρμοστη, προκλητική, αντικοινωνική συμπεριφορά, χωρίς ηθικούς φραγμούς, άτομα με απαθή και αδιάφορη στάση απέναντι στο αγαθό της ζωής, που εμφορούνται από συναισθήματα δύναμης, υπεροχής, ασυλίας, που επιδιώξουν να προκαλούν φόβο και συνέχονται από αίσθημα τυφλής υπακοής στην ναζιστική ιδεολογία που συνιστά και το κίνητρο των ενεργειών τους. Αν αφεθούν ελεύθεροι θα εκτραπούν σε νέα εγκληματική δραστηριότητα και συνεπώς το αίτημα αυτών περί ανασταλτικής δύναμης της έφεσης που θα ασκήσουν κρίνεται αβάσιμο και απορριπτέο».

Ο ναζισμός ως κίνητρο
Το δικαστήριο εντοπίζει το κίνητρο της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής στη ναζιστική της ιδεολογία. Οι ίδιοι οι Χρυσαυγίτες προσπάθησαν να πείσουν πως «οι ναζιστές έφυγαν από την οργάνωση το 1992» είτε πως «η ναζιστική ιδεολογία δεν είναι ποινικά κολάσιμη» επιχείρημα που υποστήριξε τόσο η υπεράσπισή τους όσο και η εισαγγελέας της έδρας.

Η απόφαση του δικαστηρίου όμως, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η Χρυσή Αυγή είναι μια οργάνωση που όχι μόνο ασπάζεται τον εθνικοσοσιαλισμό αλλά συγκροτήθηκε από την πρώτη στιγμή ως εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση και ως τέτοια παρέμεινε. Και αν αυτό, ήτοι η εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία είχε παραμείνει απλά σε επίπεδο φιλοσοφικών συζητήσεων και αναζητήσεων θα ήταν αδιάφορο και πάντως όχι αξιόποινο. Όμως όπως προέκυψε εν προκειμένω ο εθνικοσοσιαλισμός υπήρξε το κριτήριο επιλογής των θυμάτων και το κίνητρο τέλεσης των αξιόποινων πράξεων».

Πού αποδείχτηκε η ναζιστική ιδεολογία
Η απόφαση αναφέρεται ακόμα και στα ναζιστικά τατουάζ των καταδικασμένων «Η ναζιστική ιδεολογία της οργάνωσης από ιδρύσεώς της αποτυπώνεται σε: όρκους, άρθρα Μιχαλολιάκου, συνέντευξη του ίδιου, επιστολή Παππά σε καταδικασμένο ναζιστή, ιδεολογική διακήρυξη, φωτογραφίες, έγγραφα, βίντεο, σημαίες, στολές.

Η ναζιστική ιδεολογία δεν άλλαξε από το 1992, ούτε οι υποστηρικτές αυτής απομακρύνθηκαν, όπως αβάσιμα οι κατηγορούμενοι ισχυρίζονται. Τούτο άλλωστε προκύπτει από δηλώσεις, έγγραφα, φωτογραφίες, βίντεο, ναζιστικά σύμβολα, ναζιστικό χαιρετισμό, ομιλίες εντός γραφείων αλλά και δημόσια.

Την ναζιστική ιδεολογία τους ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής την καθιστούσαν εμφανή πλην άλλων και δερματοστιξία όπως ο ναζιστικός αετός του Ιωάννη Λαγού, η σβάστικα του Ηλία Κασιδιάρη, το «Sieg Heil» του Παναγιώτη Ηλιόπουλου και με άλλους τρόπους μεταξύ των οποίων και η εκπαίδευση ανηλίκων με το «Heil Hitler». Η ναζιστική αυτή ιδεολογία των ηγετικών στελεχών, μελών, οπαδών, φίλων, υποστηρικτών της Χρυσής Αυγής, η οποία ουδέποτε αποκηρύχθηκε, αποτέλεσε το κίνητρο της εγκληματικής τους δράσης κατά εκείνων που επιλέγοντο ως αντιφρονούντες, ως πολιτικοί και ιδεολογικοί αντίπαλοι ως και κατά των μεταναστών».

Ποιες επιθέσεις αναγνωρίζει η απόφαση ως επιθέσεις οργανωμένες από τη Χρυσή Αυγή
Η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων αναγνωρίζει ως επιθέσεις οργανωμένες από τη Χρυσή Αυγή, τη δολοφονική επίθεση εναντίον των Αιγύπτιων αλιεργατών στο Πέραμα. «Χαρακτηστικό και ενισχυτικό αυτού τέλος είναι και το γεγονός ότι κατά το χρόνο που οι ως άνω κατηγορούμενοι κρατούντο στη ΓΑΔΑ εμφανίστηκε σε αυτούς δικηγόρος Μιλτιάδης Νικολαΐδης, τον οποίο ουδείς των κατηγορουμένων ισχυρίζεται ότι κάλεσε και μάλιστα ο κατηγορούμενος Παπαδόπουλος τον χαρακτήρισε ως δικηγόρος της Χρυσής Αυγής και ο οποίος πράγματι υπήρξε συνήγορος υπεράσπισης σε υποθέσεις στελεχών αυτής. Ο επικεφαλής επιβραβεύτηκε για τη δράση του καθώς τέθηκε Πυρηνάρχης της Τοπικής Οργάνωσης Περάματος και ηγήθηκε νέας επίθεσης κατά των μελών του ΠΑΜΕ».

Την επίθεση στο ΠΑΜΕ που σύμφωνα με την απόφαση «Έγινε κατόπιν απόφασης και σχεδιασμού αυτής από την ηγεσία της Χρυσής Αυγής, κεντρική επιλογή της οποίας ήταν ο έλεγχος της ζώνης του Περάματος, ο εξοβελισμός των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ από το Πέραμα με αντίστοιχη επικράτηση της Χρυσής Αυγής».

Ακόμα τη δολοφονική επίθεση στον Δημήτρη Κουσουρή το 1998, την επίθεση στην Αντίπνοια το 2008, την επίθεση σε αλλοδαπούς στο Παλαιο Εφετείο το 2009, την επίθεση στον κοινωνικό χώρο «Σηυνεργείο» στην Ηλιούπολη, τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν τον Ιανουάριο του 2013 για την οποία η απόφαση αναφέρει: «Οι κατηγορούμενοι που καταδικάστηκαν σε ποινή προσκαίρου καθείρξεως από το ΜΟΕ, προέβησαν στην προαναφερόμενη εγκληματική ενέργειά τους σε βάρος του ανύποπτου, και άγνωστου στους ίδιους, αλλοδαπού, ο οποίος δυστυχώς γι αυτόν, βρέθηκε εντελώς τυχαία στο δρόμο τους, αποκλειστικά και μόνο από ρατσιστικό μένος και φυλετικό μίσος το οποίο ενστερνίσθηκαν στα πλαίσια της εντάξεώς και συμμετοχής τους στην εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή ως μέλη Τάγματος Εφόδου αυτής».

Ακόμα το πογκρόμ κατά μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας μετά τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη αναφέρεται στην απόφαση ως εξής: «Οι επιθέσεις και οι βιαιότητες αυτές δεν ήταν εγκληματικές πράξεις ομάδων ατόμων τα οποία δρούσαν μεμονωμένα και ανεξέλεγκτα», είχαν οργανωθεί από τη Χρυσή Αυγή και τελούσαν υπό τη σκέπη της ηγεσίας της.

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα
Στο σκεπτικό της απόφασης για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα υπάρχει εκτενής αναφορά στη συνέργεια του τάγματος εφόδου της Νίκαιας στην ανθρωποκτονία που τέλεσε ο Γιώργος Ρουπακιάς. Συνέργεια που αρνήθηκε κατηγορηματικά η εισαγγελέας της έδρας, προτείνοντας την αθώωση των κατηγορουμένων. Η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, αναφέρει όμως:

«Χωρίς τους υπόλοιπους… «ο Ρουπακιάς δεν θα πήγαινε μόνος του στο Κοράλλι, δεν θα τολμούσε μόνος του να μαχαιρώσει εν ψυχρώ τον Φύσσα, με τον οποίο δεν είχε καμία διαφορά. Τα άτομα αυτά, συγκροτήθηκαν, εξοπλίστηκαν ενημερώθηκαν για τον σκοπό τους, είχαν συναίσθηση ότι θα συγκρουστούν και θα κάνουν χρήση των όπλων, που είχαν στην κατοχή τους, όπως έκανε και ο Ρουπακιάς, αποδεχόμενοι ως ενδεχόμενο και το επελθόν αποτέλεσμα του θανάτου του Φύσσα. Η συμματοχή τους στην εν λόγω εγκληματική πράξη σε βάρος του Παύλου Φύσσα, εντοπίζεται όχι μόνο στην ενεργή παρουσία τους στο χώρο των επεισοδίων και την παροχή ψυχικής συνδρομής στο δράστη, αλλά και στην «προετοιμασία του εδάφους» για την καίρια και μοιραία παρέμβαση του Γεωργίου Ρουπακιά τον οποίο και όλοι ανέμεναν, όπως αποδεικνύεται από τις συνθήκες που είχαν διαμορφώσει στον τόπο του εγκλήματος.

Όταν ο Ρουπακιάς ολοκλήρωσε την ανθρωποκτόνα δράση του όλοι οι κατηγορούμενοι συνεργοί, η συμπεριφορά των οποίων καθ’ όλο το κρίσιμο χρονικό διάστημα ας σημειωθεί ότι ουδόλως επηρεάστηκε από την παρουσία της αστυνομίας, ή παρεμποδίστηκε από αυτή, διαλύθηκαν και σκόρπισαν προς τα γύρω στενά. Αποδείχθηκε περαιτέρω ότι αμέσως μετά την ανθρωποκτονία του Παύλου Φύσσα επακολούθησε από την ηγεσία και επιφανή στελέχη της Χρυσής Αυγής επιχείρηση συγκάλυψης αυτής».

Η διαρκής εντολή της ηγεσίας για εγκλήματα
Ένα από τα ζητήματα που αμφισβητήθηκαν έντονα από κατηγορούμενος, υπεράσπιση και εισαγγελέα ήταν και η «απουσία» απευθείας εντολής για τα εγκλήματα που τελέστηκαν. Τέτοια εντολή για να στοιχειοθετηθεί η κατηγορ΄ία της εγκληματικής ορ΄γάνωσης βέβαια δεν χρειάζεται. Θα έπρεπε να στοιχειοθετηθεί αν υπήρχαν κατηγορίες για ηθική αυτουργία. Αντίθετα, η απόφαση σχετικά με το ζήτημα των εντολών, αναφέρει:

«Για τις αξιόποινες πράξεις που διαπράττει το μέλος της οργάνωσης δεν είναι αναγκαίο να έχουν δοθεί συγκεκριμένες προς τούτο εντολές του διευθύνοντος αυτή, καθόσον οι αξιόποινες αυτές πράξεις εντάσσονται και διαπράττονται μέσα στο ιδεολογικό πλαίσιο που ο διευθύνων την οργάνωση έχει δεσμευτικά καθορίσει» αναφέρει η απόφαση του δικαστηρίου.

Στη Χρυσή Αυγή τα θύματά της επιλέγοντο ανάμεσα σε κατηγορίες ανθρώπων που είχαν χαρακτηριστεί ως «εχθροί» (πρόσφυγες, μετανάστες, πολιτικοί αντίπαλοι κλπ). Η στοχοποίηση εκφράζετο μέσω της ρητορικής μίσους και της διαδικασίας «απανθρωποποίησης» των εχθρών, που στη συνέχεια γίνονταν πράξη μέσα από τις επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου. Τα τάγματα εφόδου υλοποιούσαν την πολιτική της ΧΑ και γι αυτό δεν αποδοκιμάζοντο αλλά επιβραβεύοντο και η δράση τους επικροτείτο.

Η δημόσια αυτή ρητορική μίσους… καλλιεργούσε την ιδέα και πράξη της φυλετικής υπεροχής, διαμόρφωνε σκόπιμα και όχι τυχαία σε ορισμένους οπαδούς, μέλη και στελέχη του αντίστοιχη συνείδηση, εξουδετέρωνε τους ενδοιασμούς, ηθικούς φραγμούς και αναστολές τους και εξοικείωνε αυτούς με τη χρήση βίας και με το έγκλημα. … Πυροδοτούσε και διευκόλυνε την τέλεση των εγκληματικών πράξεων προς υλοποίηση των καταστατικών της οργάνωσης στόχων, ενοχοποιώντας το θύμα.

Η ρητορική αυτή αποκρυπτογραφούσε το «μήνυμα», «το γενικό πλαίσιο εντολής» εντός του οποίου έπρεπε να κινηθούν οι δράστες των εγκληματικών ενεργειών. Οι δράστες των εγκληματικών πράξεων δρώντας εξ ονόματος και για λογαριασμό του κόμματος και της πολιτικής τους ιδεολογίας, μετά από κάθε μια αξιόποινη πράξη που τελούσαν, θεωρούσαν ότι προσέφεραν εξαιρετική υπηρεσία στην Πατρίδα και το κόμματο τους, ότι επετύγχαναν «νίκη» στη μάχη του «εθνικιστικού κινήματος», πίστευαν ότι μέσω της παράνομης και εγκληματικής τους δράσης μετατρέποντο σε άτομα σημαντικά και υπολογίσιμα.

Από τη συνεκτίμηση και συναξιολόγηση όλων των ανωτέρω σαφώς προκύπτει ότι καμία από τις κατωτέρω αναφερόμενες εγκληματικές ενέργειες δεν θα είχε γίνει σε αντίθεση με την θέληση της ηγεσίας και χωρίς την γνώση της.

«Όταν η ανθρώπινη αξία μετατρέπεται σε πράγμα, όταν ο άνθρωπος θεωρείται κατσαρίδα, θεωρείται έντομο, θεωρείται υπάνθρωπος, αρκεί το γενικό πλαίσιο, δε χρειάζεται ειδική εντολή και οδηγία για την αξιόποινη πράξη που μπορεί και να υπάρξει σε ορισμένες περιπτώσεις, γιατί αυτό σημαίνει ολοκλήρωση του πολιτικού προγράμματος της ΧΑ, την υλοποίηση του οποίου αναλαμβάνουν τα μέλη της ΧΑ με την ένταξή τους στην οργάνωση».

Το modus operandi των ταγμάτων εφόδου
Το δικαστήριο αναγνώρισε ακόμα πως οι επιθέσεις τους είχαν πάρα πολλά κοινά στοιχεία και συγκεκριμένα: «Αριθμός δραστών υπέρτερος απέναντι στα θύματα, μπλούζες Χρυσής Αυγής και πολλές φορές δήλωση ταυτότητας, μαχαίρια, κοντάρια, ξύλα και σίδερα ως όπλα, γρήγορος χρόνος εκτέλεσης 10 – 15 λεπτά, συχνά παράγγελμα τέλους επίθεσης και τα θύματα ήταν πάντα ιδεολογικοί αντίπαλοι της ΧΑ ή μετανάστες. Οι ομάδες αυτές … δρούσαν άλλοτε προγραμματισμένα, άλλοτε παρεπιμπτόντως στο πλαίσιο των καθημερινών τους δραστηριοτήτων, πάντοτε όμως με την εδραία πεποίθηση ότι ενεργούν ως γνήσιοι Χρυσαυγίτες υλοποιώντας τις καταστικές αρχές και επιδιώξεις της εγκληματικής αυτής οργάνωσης. ‘

Καμία απολύτως εγκληματική δράση δεν θα είχε εκδηλωθεί αν δεν εκπορευόταν και δεν καλυπτόταν από την ηγεσία της εγκληματικής οργάνωσης – κόμματος και δη τα ανωτέρα και τα ανώτατα κλιμάκια αυτής, η οποία σημειωτέον ουδέποτε αποδοκίμασε επίσημα και δημόσια και κυρίως όχι προσχηματικά έστω και μια από τις κορυφαίες εγκληματικές πράξεις βίας των μελών της.

Το γεγονός ότι οι βουλευτές του κόμματος ηγούντο των ταγμάτων εφόδου σε παράνομες ενέργειες, προσήρχοντο στα Δικαστήρια ή και στα αστυνομικά τμήματα προς υποστήριξη των συλληφθέντων δραστών ενισχύει την κρίση ότι όλες οι αξιόποινες πράξεις είχαν την έγκριση και την κάλυψη του κόμματος».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News