Διονύσης Σαββόπουλος: Οι άγνωστες ιστορίες στην Πάτρα – Φώτης Φωκάς και Σταύρος Σολωμός εξιστορούν στην «Π»

Απόστολος Αναστασόπουλος

Μέσα από δύο άγνωστες ιστορίες που αναδεικνύει σήμερα η «Π», μεταφέρεται η πραγματική εικόνα, τόσο του καλλιτέχνη όσο και του ανθρώπου Διονύση Σαββόπουλου -μιας εμβληματικής φυσιογνωμίας του ελληνικού τραγουδιού, που η παρουσία του άφησε έντονο αποτύπωμα και στην Πάτρα. Οι μαρτυρίες του Φώτη Φωκά, ιδιοκτήτη του ιστορικού δισκοπωλείου «Musical», και του Σταύρου Σολωμού, μαέστρου και καλλιτεχνικού διευθυντή της Πολυφωνικής Χορωδίας Πάτρας, σκιαγραφούν δύο διαφορετικές, αλλά αποκαλυπτικές πλευρές του μεγάλου δημιουργού.

Την πρώτη ιστορία μας τη διηγείται ο Φώτης Φωκάς, ιδιοκτήτης του θρυλικού καταστήματος δίσκων «Musical», ο οποίος θυμάται δύο χαρακτηριστικές συναντήσεις με τον Σαββόπουλο, που αποκάλυψαν πτυχές του χαρακτήρα του μεγάλου τραγουδοποιού.

Η πρώτη συνάντησή τους έγινε στα μέσα της δεκαετίας του ’70, στο πρώτο κατάστημα «Musical», στην οδό Κορίνθου, στη συμβολή με το στενάκι της Βούρβαχη. Ο κ. Φωκάς θυμάται την έκπληξή του όταν τον είχε επισκεφθεί ξαφνικά ο Κυριάκος Μαραβέγιας, συνιδρυτής της ιστορικής δισκογραφικής εταιρείας «Λύρα», ο οποίος και του αποκάλυψε είπε πως συνοδηγός στο αυτοκίνητο που είχε σταθμεύσει έξω από το μαγαζί ήταν ο Διονύσης Σαββόπουλος. Ο πατρινός δισκοπώλης παραξενεύτηκε αλλά και ενοχλήθηκε που δεν κατέβηκε από το αυτοκίνητο και έσπευσε ο ίδιος να τον χαιρετήσει. «Τον πλησίασα, του μίλησα και τον είδα να κοιτάζει μπροστά, χωρίς να μου ρίχνει ούτε ένα βλέμμα» αφηγείται. Οταν όμως, με την ευγένεια που τον διακρίνει, του είπε ότι τον θεωρεί φίλο του μέσα από τα τραγούδια του, ο Σαββόπουλος «έσπασε» τη σιωπή του και τελικά μπήκε στο δισκοπωλείο.

Διαβάστε επίσης: Διονύσης Σαββόπουλος: Σε λαϊκό προσκύνημα η σορός του – Η επιθυμία της οικογένειας

«Εκείνη την εποχή», θυμάται ο κ. Φωκάς, «είχε μιλήσει σε συνεντεύξεις του με απαξιωτικά λόγια για τα μικρά δισκοπωλεία, λέγοντας πως “μαζί με τους δίσκους πουλάνε και κομπολόγια”». Ίσως γι’ αυτό κρατούσε αρχικά τις αποστάσεις. Ομως η θερμή προσέγγιση του πατρινού δισκοπώλη φαίνεται πως τον έκανε πιο δεκτικό, χωρίς ωστόσο να ξεπεράσει τα σύνορα της απόστασης.

Η δεύτερη συνάντησή τους ήρθε είκοσι χρόνια αργότερα, το 1994, στο δεύτερο κατάστημα του «Musical», στην οδό Ερμού. Ο Σαββόπουλος παρουσίαζε αυτοπροσώπως στο πατρινό δισκοπωλείο τον δίσκο του «Μην πετάξεις τίποτα», φορώντας το χαρακτηριστικό του άσπρο καπέλο. «Ηταν επιβλητικός, μαγνήτιζε τα βλέμματα. Ο κόσμος συνέρρεε να τον δει από κοντά» θυμάται ο κ. Φωκάς: «Παρ’ όλη τη θέρμη του πλήθους, ο καλλιτέχνης παρέμενε μετρημένος, αυστηρός, κάπως απρόσιτος, ένας άνθρωπος που διατηρούσε πάντοτε τις αποστάσεις του, ίσως για να προστατεύσει την ευαισθησία και τη μοναξιά του δημιουργού».

Οταν ο Νιόνιος προσέφερε το δείπνο στα μέλη της Πολυφωνικής

Η δεύτερη αφήγηση έρχεται από τον μαέστρο Σταύρο Σολωμό, καλλιτεχνικό διευθυντή της Πολυφωνικής Χορωδίας Πάτρας, και φανερώνει το μεγαλείο του αείμνηστου καλλιτέχνη. Το 2012 η Πολυφωνική είχε συμπράξει με τον Σαββόπουλο και την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων του Δήμου Πατρέων σε συναυλίες-αφιερώματα στον Μάνο Χατζιδάκι, που κορυφώθηκαν με θριαμβευτικές βραδιές στο Ηρώδειο. Σε μία από αυτές τις εμφανίσεις, στο Κάστρο του Χελμουτσίου, η Πολυφωνική συμμετείχε με την 25μελή Νεανική της Ορχήστρα υπό τη διεύθυνση της Ελένης Παπαδοπούλου και την καλλιτεχνική ευθύνη του κ. Σολωμού.

Μετά την επιτυχημένη συναυλία, όταν ο Μο Σολωμός πλησίασε τον Σαββόπουλο για να τον χαιρετήσει, εκείνος απόρησε που η πατρινή ομάδα δεν θα παρευρισκόταν στο δείπνο που θα ακολουθούσε. Οταν έμαθε πως οι διοργανωτές δεν είχαν προβλέψει θέσεις για τα μέλη της χορωδίας, παρενέβη προσωπικά, απαιτώντας να δειπνήσουν όλοι μαζί, αναλαμβάνοντας ο ίδιος όλα τα έξοδα.

Κατά τα λοιπά «ήταν απόλυτος στα καλλιτεχνικά θέματα», λέει ο κ. Σολωμός, «δεν δεχόταν εύκολα κουβέντα ή αλλαγή, γιατί είχε μελετήσει σε βάθος το έργο του Χατζιδάκι και ήξερε τι ζητούσε. Κατά τα άλλα, ήταν μειλίχιος, καταδεκτικός και σεμνός, παρ’ όλη τη φήμη του».

Ο ΔΙΕΤΗΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ

Οσο για τη μουσική του υπόσταση, ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Πολυφωνικής σημειώνει: «Θα παραμείνει ένας από τους αξιολογότερους βάρδους και τραγουδοποιούς του ελληνικού πενταγράμμου. Υπηρέτησε και ανέδειξε τον πολιτισμό, όχι μόνο μέσα από τη μουσική του, αλλά και μέσα από τις τηλεοπτικές του εκπομπές και τις κατά καιρούς παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες του. Ηταν άνθρωπος με πολυσχιδές έργο, που υποστήριζε την άποψή του, παρά το κόστος. Θυμάμαι ότι μου είχε εξομολογηθεί, ότι για δύο ολόκληρα χρόνια υπέστη αποκλεισμό στην καριέρα του, εξαιτίας θέσεων που λάμβανε δημοσίως και οι οποίες ήταν ενοχλητικές για κάποιους». Δύο στιγμές, δύο Πατρινοί μάρτυρες και ένας κοινός παρονομαστής: η ανθρώπινη παρουσία του Διονύση Σαββόπουλου, πέρα από τους μύθους και τις σκηνές, όπως την κράτησε ζωντανή η Πάτρα στη μνήμη της.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News