Δυτικά της Εδέμ

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

 

Στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού με την οποία αντιμετώπισε τον Απόλλωνα της Λεμεσού, μετείχε ο ποδοσφαιριστής Χουάνγκ. Ξεφυλλίζοντας τον τύπο με την αθλητική ειδησεογραφία, διαβάζεις δίπλα στην περιγραφή του χθεσινού αγώνα ότι αφίχθη ο Χουάνγκ για να ενταχθεί επίσης στον Ολυμπιακό. Πρόκειται για έναν άλλο Χουάνγκ, επίσης Κορεάτη, ο οποίος όμως λέγεται Ουί- Τζο (το μικρό του, υποθέτουμε). Συναντάς αναρίθμητους Χουάνγκ στην Κορέα, και ακόμα πιο αναρίθμητους στην Κίνα. Σταδιακά πλέον και στην Ελλάδα.

Είναι γνωστό ότι η ποδοσφαιρική αγορά της Ευρώπης έχει ανοίξει για αθλητικό δυναμικό της Απω Ανατολής, καθώς πρόκειται για παίκτες ταχείς, ακατάβλητους, πειθαρχημένους και πολύ ευέλικτους. Δεν ξέρουμε αν αυτό είναι ζήτημα DNA ή πολιτισμού, αυτά τα ξέρουν οι ανθρωπολόγοι. Χθες διαβάζαμε μια ανταπόκριση σύμφωνα με την οποία από μελέτες DNA άρχισε να ταξινομείται η καταγωγή των ιστορικών λαών- ιστορικών, με την έννοια ότι μνημονεύονται από την ιστορία- και να εντοπίζονται φυλετικές συγγένειες. Γενικά η ανθρωπότητα είναι ένα προσφυγικό φαινόμενο. Οι πολίτες που κατοίκησαν τον ελληνικό χώρο, λέει, είναι μια ομάδα του φύλου των Γιαμνάγια που μετακινήθηκε από την ανατολή προς διάφορες κατευθύνσεις, για αναζήτηση προφανώς βιώσιμων συνθηκών ζωής.

Φαίνεται ότι η κλιματική αλλαγή δεν είναι καινούργια κατάσταση και δεν ενέχεται πάντα γι’ αυτήν το διοξείδιο του άνθρακα ή το μεθάνιο. Πώς φτάσαμε από τους Γιαμνάγια στα ελληνικά φύλα είναι μια πολύ μεγάλη και περίπλοκη ιστορία, την οποία ασφαλώς και αγνοούμε. Συμπεραίνεις απλώς ότι οι μεγαλοστομίες περί καθαρότητας των λαών είναι σκέτες μπαρούφες. Δεν παριστάνουμε τον βιολόγο, αλλά οσφραινόμαστε ότι πέρα από τις γονιδιακές προδιαγραφές, η εξέλιξη ενός ανθρώπινου οργανισμού επηρεάζεται σημαντικά από το πολιτισμικό περιβάλλον στο οποίο γεννιέται και μεγαλώνει, μέσα από έναν συνδυασμό γενετικών καταβολών, διατροφικών συνηθειών και τάσεων.

Αλλά λέγαμε για τον Χουάνγκ. Ποιόν από τους δύο; Ποδοσφαιρικά και ανθρώπινα ασφαλώς και έχει σημασία να τους διαχωρίσουμε- μιλάμε για δύο διαφορετικές αθλητικές ποιότητες και προσωπικότητες (λογικά)- αλλά ο ανθρώπινος εγκέφαλος καταθέτει ομολογία κόπωσης και σύγχυσης. Είναι αλήθεια ότι με την πάροδο των χρόνων η φίλαθλη ιδιότητα σχετικοποιείται, δεν είναι δυνατόν να πάσχεις για τα σπορ όπως στην εφηβεία σου, αν και για αρκετούς συνομηλίκους είναι απολύτως δυνατόν, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί μια κινητικότητα και μια παραγωγή υψηλής στάθμης ποδοσφαιρικού δυναμικού που υπερβαίνει τη δυνατότητά σου να την παρακολουθήσεις. Κι όταν η δυνατότητα μικρύνει, εκλείπει η διάθεση.

Το σημερινό ποδόσφαιρο, από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, μέχρι τη Μάντσεστερ Σίτι, τη Ρεάλ, τη Μπάγερν και όλο το διεθνές σινάφι, έχει μετατραπεί σε μια πανσπερμία, όπου παίκτες έρχονται και πάνε, ιθαγένειες συλλόγων έχουν καταργηθεί, εθνικά ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά έχουν αλλοιωθεί ή και αναιρεθεί, σαν να λέμε ότι μια νέα χειμαρρώδης συνομοταξία από Γιαμνάγια έχει ξεχυθεί από και προς διάφορα σημεία του πλανήτη, αλλάζει κράτη και φανέλες ευκολότερα από όσο οι μέλισσες τα ανοιξιάτικα λουλούδια. Και στο κάτω κάτω οι μέλισσες παραμένουν σταθερά καφεκίτρινες, απλά δεν έχουν αριθμό στην πλάτη.

Μπαίνει ο Χουάνγκ και βγαίνει ο Χουάνγκ, έρχεται ο Τσανγκ Τσο και φεύγει ο Τσο Τσανγκ, και διερωτάσαι πού βρίσκει κανείς νόημα να υποστηρίζει έναν σύλλογο με παίκτες με πολύ χαμηλό αν όχι και ανύπαρκτο δείκτη ταύτισης με την ομάδα και την ιστορία, πέρα από κολακείες για «τον υπέροχο κόσμο»: Όταν έχεις 20.000 ανθρώπους να σε χειροκροτούν μόνο και μόνο γιατί έκανες μια κεφαλιά, πώς να μη σου φανεί υπέροχος ο κόσμος.

Κι εμάς, άμα μας πουν δυο καλές κουβέντες για ένα κείμενό μας, μας φαίνεται υπέροχη η ζωή, η Πάτρα, η Ρήγα Φεραίου, το μποτιλιάρισμα της Αγίου Ανδρέου, η Παλιοβούνα, η Βαράσοβα και η νοτιανατολική Μεσόγειος. Μέχρι και τα μούτρα του Ερντογάν μας φαίνονται άξια για φίλημα. Τέλος πάντως, με Χουάνγκ, με Γιανγκ Τσε Κιανγκ, με Χο Τσι Μινχ, με Τσαναγκ Κάι Σεκ, με Εν Εις Εκ Εξ, ο Ολυμπιακός πάλι 1-1 έφερε. Κι ενώ ήσουν σίγουρος, δεν το έπαιξες. Μπαμπά, σίγουρα είμαστε από τους Γιαμνάγια εμείς;