Είμαστε όλοι Ουκρανοί;
Ο συντάκτης της «Π» Σωτήρης Παπανδρέου γράφει για το προσφυγικό κύμα από την Ουκρανία
«Σήμερα είμαστε όλοι Ουκρανοί, γιατί υπερασπίζονται τα ίδια ιδανικά που υπερασπίστηκαν οι πολεμιστές του ΄21» δήλωσε προχθές από την Πάτρα στην εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου, ο υπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Χρήστος Στυλιανίδης.
Ηταν μια δήλωση που είχε σκοπό να αναδείξει τον αγώνα αυτού του λαού για το δικαίωμά του στην ελευθερία και στην εθνική ανεξαρτησία, όπως έπραξαν πριν από 201 χρόνια και οι Ελληνες, ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Πόσοι Ελληνες όμως συμμερίζονται αυτή την θέση; Σε μια έρευνα, η Euroskopia, μια ευρωπαϊκή εταιρεία δημοσκοπήσεων, ζήτησε από πολίτες σε Ισπανία, Γερμανία, Ελλάδα, Γαλλία, Ολλανδία και Ιταλία να μοιραστούν τη γνώμη τους, σχετικά με τη ρωσική επίθεση.
Ενώ οι περισσότεροι ερωτηθέντες εκφράζουν υποστήριξη για την Ουκρανία, ένα ποσοστό και στις έξι χώρες είπε ότι η εισβολή ήταν, είτε «αποδεκτή» ή «απαράδεκτη, αλλά κατανοητή».
Καλά καταλάβατε. Στην Ελλάδα ποσοστό 60% που ήταν το χαμηλότερο, θεωρεί την εισβολή «απαράδεκτη». Επίσης, στην Ελλάδα το ποσοστό που θεωρεί την επίθεση «απαράδεκτη αλλά κατανοητή», είναι το υψηλότερο, δηλ. 34%.
Είναι προφανώς τα ίδια άτομα που πιστεύουν ότι οι Ουκρανοί, έπρεπε να κάτσουν στα αυγά τους, να ανεχτούν την ρωσική εισβολή, τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, την ολοκληρωτική καταστροφή πόλεων και την κατάληψη των εδαφών τους, από μια άλλη χώρα.
Τι θα έλεγαν άραγε, αν κάτι παρόμοιο συνέβαινε μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας σήμερα; Η μήπως το λένε ήδη με έμμεσο τρόπο;
Δυστυχώς, αυτή την αντίληψη έχει σήμερα μια σημαντική μερίδα της Ελληνικής κοινωνίας. Προβάλει μια επίφαση ουδετερότητας χάρην της ειρήνης, η οποία όμως ευνοεί τον εισβολέα και κατακτητή. «Ξεπλένει» στην πραγματικότητα μια βάρβαρη εισβολή σε ξένη χώρα.
Πρόκειται ξανά για το ίδιο, περίεργο συνονθύλευμα ανθρώπων που προέρχονται από τα δύο πολιτικά άκρα, με κοινή συνισταμένη την εχθρική τους στάση απέναντι στον δυτικό κόσμο και σε όσα πρεσβεύει.
Οι πρώτοι, είναι γοητευμένοι εδώ και χρόνια από την μορφή του Πούτιν, γιατί τον θεωρούν ως ηγέτη κατά της παγκοσμιοποίησης. Πολλοί βλέπουν στο πρόσωπό του, τον «πρίγκιπα» του παραμυθιού του «ξανθού γένους», που θα καταλάβει την Τουρκία και θα μας καλέσει, να μας δώσει την Κωνσταντινούπολη.
Ξέχασαν την κυνική αδιαφορία της Μόσχας στη μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί από τον Ερντογάν και την πώληση οπλικών συστημάτων στην Τουρκία. Κούνια που τους κούναγε…
Το άλλο άκρο, βλέπει κατά έναν περίεργο τρόπο στη σημερινή Ρωσία, το διαστρεβλωμένο είδωλο της παλιάς Σοβιετικής Ενωσης. Πρόκειται για την παραδοσιακή αγάπη της αριστεράς στη Μόσχα. Κάποιοι πιστεύουν ενδόμυχα, ότι ήρθε η στιγμή να πάρουν και εκδίκηση από την ιστορία.
Ντρέπονται όμως να καταδικάζουν ανοικτά την εισβολή της Ρωσίας. Κάνουν συναυλίες υπέρ της ειρήνης γενικά και αόριστα κι ας βιάζεται μπροστά στα μάτια τους το θύμα.
Εχουν δικαιολογήσει και αποδεχθεί στη συνείδησή τους, τη σφαγή στη Μαριούπολη, χάρην της καταπολέμησης νεοναζιστικών ταγμάτων. Λες και η Ρωσία του Πούτιν δεν έχει νεοναζί μορφώματα, όπως και η Ελλάδα και κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης.
Η εικόνα των εκατομμυρίων προσφύγων, δεν τους συγκινεί καθόλου, ή μήπως πιστεύουν ότι πάνε κάπου προσωρινά για διακοπές;
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
