Είναι σπατάλη η ανταλλαγή δώρων;
*Ο Λυκούργος Σταυρουλόπουλος είναι Περιφερειακός Σύμβουλος, Υπεύθυνος Στρατηγικής Έξυπνης Εξειδίκευσης Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, μαζί με την περίοδο των γιορτών ξεκινά και η διαδικασία επιλογής δώρων για συγγενείς και φίλους.
Και αν για τα πιο κοντινά και οικεία μας πρόσωπα η διαδικασία αυτή είναι μάλλον διασκεδαστική, όταν έρχεται η στιγμή να επιλέξουμε δώρα για ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε τόσο καλά, η υπόθεση γίνεται περισσότερο αγχωτική, στην προσπάθειά μας να μαντέψουμε τις επιθυμίες και τα γούστα του εορτάζοντα.
Δεν είναι λοιπόν λίγες οι φορές που οδηγούμαστε σε άστοχη επιλογή, με αποτέλεσμα το δώρο μας να καταλήξει σε καμιά αποθήκη και τα χρήματα που ξοδεύτηκαν να πάνε περίπατο…
«Αναγκαίο κακό» θα πει κάποιος. Όχι ακριβώς. Αυτή την διαδικασία ανταλλαγής δώρων που περιγράψαμε πιο πάνω, θέλησε να εξετάσει από οικονομικής άποψης το Πανεπιστήμιο Γιέιλ. Ζητήθηκε λοιπόν από τους φοιτητές να κάνουν μια λίστα με τα δώρα που είχαν λάβει τα Χριστούγεννα και το κόστος τους για τον αγοραστή.
Στην συνέχεια έπρεπε να δηλώσουν το ποσόν που θα ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν οι ίδιοι για να τα αποκτήσουν.
Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό! Κατά μέσο όρο, ο κάθε φοιτητής εκτίμησε το συνολικό κόστος των δώρων του στα 438 δολάρια, ο ίδιος όμως ήταν διατεθιμένος να δώσει μόλις 323 δολάρια για να τα αποκτήσει. Σπατάλη δηλαδή 25%!
Κατέληξαν λοιπόν ότι από οικονομικής άποψης, δίνοντας ρευστό αντί για άλλο δώρο, ο δότης θα εξασφάλιζε στην λήπτη την ίδια ικανοποίηση με… έκπτωση 25%.
Αν αναλογιστούμε το πόσες αφορμές έχει ο καθένας μας για δωροανταλλαγές μέσα σε μια χρονιά, θα καταλήξουμε σε ιλιγγιώδη ποσά. Θα μπορούσε λοιπόν αυτή η έρευνα να αποτελέσει την αρχή του τέλους για το έθιμο των δώρων;
Μάλλον όχι. Υπάρχουν κάποιοι πολύ καλοί λόγοι που αντικρούουν αυτή τη θεωρία:
Πρώτον, οι λήπτες μπορεί να μην έχουν τέλεια γνώση των προτιμήσεών τους και των διαθέσιμων επιλογών. Μερικά από τα καλύτερα δώρα που έχουμε λάβει, είναι δώρα- έκπληξη που δεν θα αγοράζαμε ποτέ από μόνοι μας.
Δεύτερον, ο δότης μπορεί να έχει πρόσβαση σε αγορές ή αντικείμενα που ο λήπτης δεν γνωρίζει. Ένα ταξίδι στο εξωτερικό ή η πρόσβαση ενός εργαζόμενου σε εκπτωτικά κουπόνια, μπορεί να μειώσουν το αντίστοιχο ευκαιριακό κόστος.
Τρίτον, υπάρχουν δώρα που πολύ θα θέλαμε να λάβουμε, αλλά για διάφορους λόγους δεν αγοράζουμε από μόνοι μας. Αν όμως μας τα προσφέρει κάποιος άλλος, τότε θα τα απολαύσουμε χωρίς ενοχές. Η ανταλλαγή γλυκών είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα του παραπάνω.
Και τέλος, η σκέψη είναι αυτή που μετράει, έτσι δεν συνηθίζουμε να λέμε;
Επειδή λοιπόν το «κόστος» σε σχέση με την «αξία» και την «ικανοποίηση» δεν είναι πάντα μεγέθη μετρήσιμα άρα και συγκρίσιμα, μπορούμε χωρίς τύψεις να συνεχίσουμε απρόσκοπτα το έθιμο της ανταλλαγής δώρων. Καθότι από κοινωνιολογική άποψη, η συναισθηματική διάσταση της όλης διαδικασίας είναι συχνά αυτό που λέμε «ανεκτίμητη». Η αξία π.χ. ενός μονόπετρου είναι πολύ μεγαλύτερη για τη μέλλουσα σύζυγο, απ`ότι είναι για τον κοσμηματοπώλη. Για να μη μιλήσουμε για την αξία των δώρων που λάβαμε κάποτε από αγαπημένους που δεν υπάρχουν πια.
Καλές γιορτές, με λιγότερο ορθολογισμό και περισσότερο συναίσθημα.
*Ο Λυκούργος Σταυρουλόπουλος είναι Περιφερειακός Σύμβουλος, Υπεύθυνος Στρατηγικής Έξυπνης Εξειδίκευσης Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας
Η «Πελοπόννησος» και το pelop.gr σε ανοιχτή γραμμή με τον Πολίτη
Η φωνή σου έχει δύναμη – στείλε παράπονα, καταγγελίες ή ιδέες για τη γειτονιά σου.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
