Εκλογές: Ο θρίαμβος της «σιωπηλής πλειοψηφίας»
Του Γιώργου Λυκοκάπη, Δημοσιογράφος – διεθνολόγος.
Δεν χωρά καμία αμφιβολία για το αποτέλεσμα των εκλογών.
Η ΝΔ πέτυχε μία ιστορικών διαστάσεων νίκη και ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη μία ήττα κολοσσιαίων διαστάσεων, όχι απλώς «στρατηγική» (7-8 μονάδων) αλλά, κυριολεκτικά, υπαρξιακή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε ως κόμμα του 3%, έφτασε να γίνει εξουσίας και όλες οι προεκλογικές εκτιμήσεις προσδοκούσαν πως (στη χειρότερη για αυτόν περίπτωση) θα περιορίζονταν στην «ασφάλεια» του δεύτερου κόμματος και στην ηγεμονία της Κεντροαριστεράς.
Τώρα, με την χώρα να μην έχει επί της ουσίας αξιωματική αντιπολίτευση, αντιμετωπίζει το ορατό ενδεχόμενο να πλαγιοκοπηθεί από το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη (που κατέκτησε διψήφιο ποσοστό, διαψεύδοντας τις εκτιμήσεις που τον ήθελαν να περιορίζεται στον ρόλο του «κομπάρσου» μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ) ακόμα και από το ΚΚΕ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει αντιμέτωπος με τις αντιφάσεις του, που μετά από τέτοια ήττα θα γίνουν επώδυνες: Από κόμμα που έχει τις ιστορικές καταβολές του στην Ανανεωτική Αριστερά, κατέληξε να ερίζει για την κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου, που υπήρξε ιστορικός πολέμιός της. Εκ του αποτελέσματος, αποδείχτηκε μία συζήτηση που απωθεί τον μέσο ψηφοφόρο, όπως και το «κάλεσμα» για τις ψήφους του προφυλακισμένου Κασιδιάρη. Επιπλέον, αν και κόμμα εξουσίας, ήταν ανύπαρκτο σε οργανωτικό επίπεδο στους χώρους εργασίας, στα επιμελητήρια, στους φοιτητές (η φοιτητική του παράταξη κατέκτησε μόλις το 1% στις πρόσφατες φοιτητικές εκλογές). Αποτελεί ερώτημα η μακροπρόθεσμη αντοχή του, έχοντας κυρίως ψηφοφόρους-συμπαθούντες (μέχρι πόσο;) και όχι οργανωμένα στελέχη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πορεύτηκε ως «το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα», κεφαλαιοποιώντας τον ριζοσπαστισμό της κοινωνίας στα χρόνια των μνημονίων. Ριζοσπαστισμός που δεν επαναλήφθηκε παρά την σαρωτική ακρίβεια και την μεσολάβηση της τραγωδίας των Τεμπών.
Στον αντίποδα, η σαρωτική επικράτηση της ΝΔ και η εκλογή του «μοιραίου» υπουργού Κώστα Καραμανλή, διέλυσε με οδυνηρό τρόπο τις όποιες προσδοκίες της Κουμουνδούρου.
Τελικώς η περίφημη ρήση του Ρίτσαρντ Νίξον περί «σιωπηλής πλειοψηφίας» επαληθεύτηκε ακράδαντα σε αυτές τις εκλογές: Αποδείχτηκε ότι αυτή η «βουβαμάρα», που όλοι διαπιστώναμε προεκλογικά, ήταν ένα σιωπηλό-πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το ξεκάθαρο αφήγημά του για ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση, σε συνθήκες παγκοσμίων κρίσεων και αστάθειας, τελικώς έπεισε. Η δε απλή αναλογική, σε μία χώρα που δεν έχει παράδοση κυβερνητικών συνεργασιών, αποδείχτηκε μοιραία για τον υποστηρικτή της.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
