Ένας Αμερικανός στο Παρίσι
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκίνησαν με τον αποκεφαλισμό της Μαρίας Αντουανέτας και έληξαν με ένα νέο αγώνισμα, την καταρρίχηση από οροφή σταδίου, στην οποία το χρυσό μετάλλιο πήρε ο Τομ Κρουζ. Δεύτερος και τρίτος δεν ήρθε κατετάγη κανείς, για πολλούς λόγους, ο πιο σημαντικός ήταν ότι ο Κρουζ αγωνίστηκε μόνος του.
Η ιδέα να συζευχθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες με το Χόλιγουντ ήρθε να ισοσκελίσει την απόσπαση του Ταρζάν από την Ολυμπιάδα στη μεγάλη οθόνη, στο πρόσωπο του κολυμβητή Βαϊσμίλερ.
Ετσι, η διοργάνωση έκλεισε με μια ταρζανιά, η οποία είχε προέκταση: Ο Κρουζ έφυγε από το στάδιο πάνω σε μοτοσικλέτα, χωρίς κράνος φυσικά, προκειμένου να δοθεί το μήνυμα στους νέους ότι το κράνος δεν είναι εν τέλει τόσο απαραίτητο, και στη συνέχεια πήρε το αεροπλάνο και έπεσε από αυτό, με αλεξίπτωτο ευτυχώς.
Και τώρα μπορούμε να ασχοληθούμε απερίσπαστοι με τα μείζονα, δηλαδή τα οικογενειακά των Τσιτσιπά, μια σύγχρονη εκδοχή κατάρας των Ατρειδών, όπου ο Ορέστης σκοτώνει τη μάνα του, που είχε σκοτώσει τον πατέρα του, που είχε θυσιάσει την κόρη τους και δεν έμεινε κανείς στο σπίτι για να παίξει διπλό με την Ηλέκτρα.
Πήγαμε συμπαθητικά στους αγώνες, με οκτώ μετάλλια, τα οποία θα ήταν επτά, αλλά μας προτίμησε ένας Ρώσος παλαιστής και αγωνίστηκε μαζί μας, διευκρινίζοντας ότι δεν είναι Ελληνας και ότι μιλάει μόνο ρώσικα. Δεν μας πειράζει, του είπαμε. Φέρνε μετάλλια εσύ, και μίλα όποια γλώσσα θέλεις, κι αν χρειαστεί να συνεννοηθούμε μαθαίνουμε ρώσικα εμείς.
Ούτως ή άλλως, πολλοί συμπατριώτες μας μιλούν τα ελληνικά σαν ρώσικα, τραβώντας τα φωνήεντα ή συγκόπτοντάς τα. Ας πούμε, τον φίλο μας τον Γιώργο δεν τον φωνάζουμε Γιώργο, αλλά Γιουόοοοργ’, και όταν καλούμε άνθρωπο να καθήσει, η προτροπή μας είναι κατ’ς κάτ’, με ένα τσακίσ’, εάν είναι διστακτικός, με μια απότομη εκφορά που φέρνει λίγο και προς τα γιαπωνέζικα.
Οι Βούλγαροι, πάντως, σημείωσαν μεγαλύτερες διακρίσεις, καθότι ειδικεύονται σε αγωνίσματα ρώμης, όπως η πάλη και η άρση βαρών από τα οποία εμείς αποτραβηχτήκαμε: Ο εξευρωπαϊσμός μας απεικονίστηκε με στροφή σε πιο εκλεπτυσμένα σπορ. Πλέον διακρινόμαστε στην ξιφασκία, στη σκοποβολή, την αντισφαίριση, τη γυμναστική, τη συγχρονική κολύμβηση και την κωπηλασία, που δεν είναι πια αποκλειστική υπόθεση των σπουδαστών της Οξφόρδης και του Ιτον, κατά το μάλλον ή ήττον.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού έκλεισαν με Παλαμά και Σαμάρα. Ο σκηνοθέτης επέλεξε να θυμίσει σε ποια χώρα ξεκίνησαν οι Αγώνες, κάτι που κάνει τους σύγχρονους Ελληνες να καμαρώνουν, βυθιζόμενοι στον ιδεαλισμό μέσω του οποίου ο κόσμος του 1900 εξιδανίκευσε ρομαντικά το πνεύμα της αθλούμενης αρχαιότητας.
Αν έχουμε τόση ανάγκη από αγνότητα, γιατί να μην την υιοθετούμε στην καθημερινότητά μας, αντί να την φαντασιωνόμαστε με χλαμύδες και Απόλλωνες; Και ποιος είναι άραγε ο γνήσιος Ολυμπισμός; Του Μανώλη Καραλή που αναπηδά σαν μπόμπιρας από τη χαρά του για το μετάλλιο ή του Τομ Κρουζ που απογειώνει την ιδέα της υπέρβασης μέσα από υπερηχητικά κόλπα; Τουλάχιστον ο Κρουζ δεν αντικαθίσταται από κασκαντέρ. Είναι ο ίδιος κασκαντέρ του εαυτού του.
Αραγε, ο Ντουπλάντις είναι ο κανονικός; Μάλλον: Δεν θα άφηνε άλλον να ζήσει αυτή την ηδονή, να πέφτεις από έξι μέτρα σε στρώμα. Αυτό εξηγεί γιατί οι επικοντιστές είναι πάντα γελαστοί, ακόμα και όταν χάνουνε. Εξ ου και οι Καραλήδες είναι ευτυχείς, ενώ οι Τσιτσιπάδες αρπάζονται δημόσια.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
