Ενωτικοί στα λόγια, διαλυτικοί στην πράξη

Γιώργος Παπαχριστόπουλος

Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε μια  τακτική να ξετυλίγεται στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο. Πίσω από λόγια για “ενότητα του Προοδευτικού χώρου ” και δήθεν “νέα ξεκινήματα”, κρύβεται μια σαφής επιδίωξη….η διάλυση του ΠΑΣΟΚ. Μια επιδίωξη που εξυπηρετεί τόσο μικροκομματικά συμφέροντα όσο και προσωπικές φιλοδοξίες.

Στελέχη μικρής εμβέλειας, με ή χωρίς ιστορική διαδρομή στον χώρο του ΠΑΣΟΚ,άνθρωποι που μεταπηδούν σαν τους λαγούς από την μια «βάρκα»στην άλλη ,καθοδηγούνται ή σιωπηρά ενσωματώνονται σε ένα αφήγημα που θέλει το Κίνημα να τελειώνει. Όχι επειδή έχουν κάποια εναλλακτική πολιτική πρόταση αλλά επειδή τρέμουν για το προσωπικό τους μέλλον, για τις θέσεις, για τις «καρέκλες» τους. Είναι άνθρωποι που βλέπουν την οργανωμένη και ιστορική βάση του ΠΑΣΟΚ ως εμπόδιο σε μια νέα ερμαφρόδιτη σύμπραξη, που θυμίζει περισσότερο αποτυχημένο πείραμα του παρελθόντος, παρά ρεαλιστική πρόταση για το αύριο.

Το ερώτημα είναι απλό. Ποιον εξυπηρετεί αυτή η τακτική;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρη…εξυπηρετεί τον ΣΥΡΙΖΑ και την μετάλλαξη του σε κάτι “άλλο”, που προσπαθεί να επιβιώσει πολιτικά μετά από μια κυβέρνηση αντιφατικής διακυβέρνησης. Εξυπηρετεί, όμως, και τη Νέα Δημοκρατία, που παρακολουθεί αμέριμνη τον κατακερματισμό της προοδευτικής παράταξης, χωρίς να χρειάζεται να κάνει τίποτα απολύτως.

Ας θυμηθούμε τι έγινε αυτή τη δεκαετία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν ανέλαβε την εξουσία, υποσχέθηκε ένα νέο ήθος και μία ριζοσπαστική αλλαγή. Αντί για αυτό, το περίφημο “πρώτο εξάμηνο” έγινε η απαρχή ενός εφιάλτη που διέλυσε τη μεσαία τάξη, κατέστρεψε την οικονομική σταθερότητα, και τελικά παρέδωσε τη χώρα αμαχητί στη Νέα Δημοκρατία.

Η Νέα Δημοκρατία, με τη σειρά της, εκμεταλλεύτηκε το χάος και χτίζει εδώ και έξι χρόνια ένα αυταρχικό, πελατειακό κράτος, στο οποίο η δημοκρατική λογοδοσία γίνεται ολοένα και πιο δυσδιάκριτη. Ο κοινωνικός ιστός φθείρεται, οι ανισότητες μεγαλώνουν, και η πολιτική συμμετοχή απαξιώνεται.

Σε αυτό το τοπίο, το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ένας απλός παίκτης. Είναι ο εγγυητής της πολιτικής σταθερότητας και της σοσιαλδημοκρατικής προοπτικής. Είναι η μοναδική δύναμη που μπορεί να σταθεί απέναντι και στους δύο πόλους της απογοήτευσης ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και να εκφράσει έναν νέο ρεαλιστικό προοδευτισμό.

Η ιστορική του διαδρομή, η οργανωτική του βάση, η εμπειρία του στη διακυβέρνηση, το καθιστούν βασικό πυλώνα για το αύριο της χώρας. Γι’ αυτό και κάποιοι επιδιώκουν τη διάλυσή του. Δεν φοβούνται απλώς το ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος. Φοβούνται το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντος.

Μέλλον ,όπου ήδη με την διεύρυνση προς την κοινωνία δείχνει να αφουγκράζεται τις ανησυχίες και την αγωνία των ανθρώπων.

Με τρόπο τεχνητό και συντονισμένο επιχειρείται η διαμόρφωση μιας εικόνας περί ανεπαρκούς ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και προσωπικά του Νίκου Ανδρουλάκη. Παρά τη σαφή και ανανεωμένη λαϊκή εντολή που έλαβε με την επανεκλογή του, κάποιοι επιλέγουν να τον χαρακτηρίζουν ως «λίγο», ότι «δεν κάνει» ή ότι «δεν έχει πυγμή απέναντι στην κυβέρνηση». Πρόκειται για μια ρητορική που αναπαράγεται με ευκολία, επιφανειακά, με έντονο λαϊκισμό και συχνά με κοινή στόχευση…τη φθορά.

Αξιοσημείωτο είναι πως οι κύκλοι αυτοί, αντί να ασκούν ουσιαστική αντιπολίτευση στη Νέα Δημοκρατία, στρέφουν τα βέλη τους σχεδόν αποκλειστικά κατά της ηγεσίας της σοσιαλδημοκρατικής παράταξης. Αυτό από μόνο του αποκαλύπτει τη στρατηγική τους αδυναμία και την έλλειψη βούλησης για μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση. Αντίθετα, επενδύουν στη δημιουργία εσωστρέφειας και διχασμού, παίζοντας ουσιαστικά τον ρόλο εσωκομματικής αντιπολίτευσης και όχι της κοινωνικής.

Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Το ΠΑΣΟΚ και η ηγεσία του έχουν αποδείξει πως μπορούν να ασκούν υπεύθυνη, τεκμηριωμένη και θεσμική αντιπολίτευση. Ήταν το κόμμα που πρώτος ανέδειξε σοβαρά ζητήματα διαφάνειας, λογοδοσίας και θεσμικών εκτροπών. Πίεσε την κυβέρνηση σε κομβικά σημεία, συμβάλλοντας καθοριστικά στην ανάδειξη πολιτικών και ηθικών αδιεξόδων της. Και το έκανε με σοβαρότητα, χωρίς φωνές, χωρίς ακρότητες, με επιχειρήματα.

Η προσπάθεια υπονόμευσης αυτού του πολιτικού λόγου δεν πλήττει μόνο τον Ανδρουλάκη ή το ΠΑΣΟΚ, αλλά συνολικά τη δυνατότητα διαμόρφωσης μιας σοβαρής, προοδευτικής εναλλακτικής απέναντι στη συντήρηση και την αυθαιρεσία.

Όσοι λοιπόν σπέρνουν την ιδέα της διάλυσης, ας αναλογιστούν,Ποιο είναι το διακύβευμα; Ποιος πραγματικά κερδίζει από την αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ; Και σε τελική ανάλυση… Θέλουν πράγματι μια ισχυρή αντιπολίτευση απέναντι στη Νέα Δημοκρατία ή απλώς αναζητούν έναν βολικό ρόλο σε ένα ακόμα εφήμερο κόμμα χωρίς ταυτότητα και πυξίδα;

Η Ιστορία, όσο κι αν κάποιοι θέλουν να την ξεχάσουν, έχει αποδείξει ότι τα τεχνητά σχήματα καταρρέουν. Το ΠΑΣΟΚ, γιατί στηρίζεται σε αρχές και όχι σε προσωπικές φιλοδοξίες, είναι εδώ για να πρωταγωνιστήσει. Όχι για να διαλυθεί.

*Ο Γιώργος Παπαχριστόπουλος είναι ο αν. γραμματέας Συνεταιρισμών και Κοινωνικής Οικονομίας

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News