Επιτέλους, το πρώτο βήμα για φθηνή ενέργεια

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ των εργασιών για δίκτυο φυσικού αερίου σε Πάτρα, Αγρίνιο και Πύργο διαβάζεται με δύο τρόπους. Αφενός, πρόκειται αναμφίβολα για μια θετική εξέλιξη, που μας οδηγεί σε αναβάθμιση με ιστορικά χαρακτηριστικά, έστω και αν το εμβαδόν τους σε πρώτη φάση θα είναι σχετικά περιορισμένο, αφορώντας μόνο ένα μέρος από τα τοπικά νοικοκυριά. Αφετέρου, μελαγχολεί κανείς για τον χρόνο που πήρε έστω αυτό το ένα βήμα: Συζητάμε για το φυσικό αέριο ως περιοχή επί τρεις δεκαετίες, διαψεύσεων και καθυστερήσεων. Η χρονοτριβή αυτή διεύρυνε την ανισότητα σε βάρος της κοινωνίας της Δ. Ελλάδας, και ταυτόχρονα απομάκρυνε την προοπτική της ανάπτυξης: Η ανάπτυξη απαιτούσε χαμηλό ενεργειακό κόστος, αλλά όσο δεν προέκυπταν μεγάλοι καταναλωτές- και πώς να προκύψουν χωρίς φθηνό παραγωγικό κόστος που θα δικαιολογούσε επενδύσεις;- δεν κρινόταν βιώσιμη η επέκταση του αερίου.

ΠΛΕΟΝ κάνουμε το πρώτο βήμα. Και θα πρέπει οι τοπικές δυνάμεις να οργανωθούν διεκδικητικά, ώστε να επιταχυνθούν και τα επόμενα. Αυτό για να γίνει, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ως προς την έννοια και τα μέσα της ανάπτυξης, αλλά αυτό δεν γίνεται όσο οι σύγχρονες οικονομικές και τεχνολογικές εξελίξεις αντιμετωπίζονται με μισό μάτι από ορισμένους εκπροσώπους μας.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΥΤΟΓΚΟΛ

ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ οι χώρες που επιθυμούν να μπουν κάτω από τη στέγη του ΝΑΤΟ. Ο εισβολέας της Ουκρανίας που προκάλεσε την αύξηση αυτή, είναι έκθετος για μια από τις πιο αυτοκαταστροφικές πρωτοβουλίες στη σύγχρονη ιστορία. Την ίδια στιγμή, κάποιες εγχώριες φωνές διατείνονται ότι σε αυτή ακριβώς τη στιγμή, και ενώ οι ΗΠΑ επενδύουν μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς στην ελληνική διαθεσιμότητα, η Ελλάδα θα πρέπει να τους γυρίσει την πλάτη. Ζηλέψαμε τα αυτογκόλ του Πούτιν και θέλουμε δικά μας, μεγαλύτερα.