Ευάγγελος Αυδίκος: «Η τεχνολογία έχει τυφλώσει την ανθρωπότητα»
Ο Ευάγγελος Αυδίκος μιλάει για το «Δρολάπι» του που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Εστία».
Με αφετηρία τους σακατεμένους σωματικά, δίχως μνήμη και ταυτότητα, εξαιτίας ενός τροχαίου ήρωές του, Λυσίμαχο και Αρσινόη, ύφανε μια έξοχα δουλεμένη ιστορία-τοιχογραφία της ταλαιπωρημένης από τις κρίσεις -οικονομική, υγειονομική, περιβαλλοντική, ανθρωπιστική- Ελλάδας, σε συνδυασμό με την προσωπική κρίση των τριών ζευγαριών πρωταγωνιστών του. Ο Ευάγγελος Αυδίκος μιλάει για το «Δρολάπι» του που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Εστία».
Ποια εσωτερικά καιρικά φαινόμενα προκάλεσαν το «Δρολάπι» σας;
Για πολλά χρόνια η Ελλάδα βιώνει κρίσεις οικονομικές, με μνημόνια που άλλαξαν όσα θεωρούνταν δεδομένα. Ακολούθησε η πανδημία που διαμόρφωσε νέες συνθήκες. Πρόκειται για νέες εξωτερικές συνθήκες, που ασφαλώς εντάσσονται σε γενικότερα, πανευρωπαϊκά ή παγκόσμια φαινόμενα. Ωστόσο, στην Ελλάδα εκδηλώθηκαν με ιδιαίτερη ένταση όλα αυτά, προκαλώντας εσωτερικά κοινωνικά δρολάπια αλλά και αναταράξεις ψυχολογικές, που επηρέασαν και την κοινωνικότητα των πολιτικών αλλά και την απίσχανση της συλλογικής συνείδησης. Τα εξωτερικά δρολάπια, οι δυσμενείς παράγοντες, άφησαν πληγές στις ψυχές των ανθρώπων. Oλα αυτά γίνονται εσωτερικά δρολάπια, που επηρεάζουν τη συμπεριφορά, την καθημερινότητα, τραυματίζοντας την κοινωνική συνοχή.
Η αφήγησή σας ξετυλίγεται μέσα από πολλά φλας μπακ που πλέκονται το ένα μέσα στο άλλο , ενώ άλλοτε είναι σαφή κι άλλοτε όχι τα πρόσωπα των διαλόγων. Πρόκληση για τον αναγνώστη. Το επιδιώξατε;
Η τεχνική της αφήγησης έχει ως αφετηρία την πρόθεση του συγγραφέα να οργανώσει το υλικό με τον δικό του τρόπο, που συνιστά και τη λογοτεχνική του ταυτότητα. Κάθε φορά το θέμα μπορεί να επιβάλλει την αφηγηματική μορφή. Αν λοιπόν η κοινωνική τοιχογραφία είναι η Ελλάδα των συνεχών δρολαπιών, ανακύπτει στη συνέχεια η αφηγηματική αποτύπωση. Η γραφή δεν μπορεί να είναι, κατ’ εμέ, μια γραμμική ανιστόρηση. Το δρολάπι όφειλε να είναι ορατό και στον τρόπο γραφής. Κι αυτό επιτυγχάνεται με τα φλας μπακ. Με άλλα λόγια, να αναδύεται η αίσθηση μιας περιδίνησης προσώπων, εντυπώσεων και αισθημάτων.
Φύση, άνθρωπος, λογοτεχνία, συνδέονται στο βιβλίο σας. Θα μας πείτε;
Η φύση αποτελεί διαχρονικά αγαπημένο θέμα της λογοτεχνίας. Αυτή η σχέση διευκολύνει την κατανόηση της εποχής. Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι η σχέση του ανθρώπου με τη φύση υπακούει σε εγωτικές αντιλήψεις για την υπεροπλία του. Γνωρίζουμε πού έχει οδηγήσει ο μετασχηματισμός της φύσης σε εμπορευματικό αγαθό. Σε ό,τι με αφορά, θεωρώ ότι ο άνθρωπος είναι ένα τεταρτιμόριο του κόσμου. Η τεχνολογία έχει τυφλώσει την ανθρωπότητα. Ανθρωπος και φύση συγκατοικούν στον χρόνο.
Ρίζες, μνήμη, έρωτας έτερα θέματα που θίγετε. Είναι απαραίτητα της δύναμης του ανθρώπου, ή αυτή η δύναμη υφίσταται και ελλείψει κάποιου εξ αυτών;
Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τον προσδιορισμό σε σχέση με τον τόπο και την ιστορική προέλευση. Αισθάνονται έντονο το αίσθημα της ρίζας. Συχνά αυτή η ψυχοσυναισθηματική ανάγκη ταυτίζεται με τη νοσταλγία και μια συντηρητική αντίληψη για το παρελθόν. Οι άνθρωποι όμως δεν ορίζονται αποκλειστικά από όσα βιώνουν στην καθημερινότητα. Είναι το Παρελθόν, οι ιστορικές διαδρομές, οι δικές τους αλλά και της ομάδας -οικογενειακής, εθνοπολιτισμικής- στην οποία ανήκουν. Γι’ αυτό η ρίζα συνδέεται αλληλένδετα με τη μνήμη, τη δημιουργία δηλαδή ενός αποθετηρίου που παραπέμπει στην ανασύσταση της ρίζας και την αξιοποίησή της, με πολλούς τρόπους, στο παρόν.
Η μνήμη είναι πολύ σημαντική διάσταση, ώστε οι άνθρωποι να αυτοπροσδιορίζονται στον ιστορικό άξονα και να αποκτούν νόημα οι πράξεις τους. Γίνεται αντιληπτή η βαρύτητα αυτής της παρατήρησης στην περίπτωση που η μνήμη έχει υποστεί, για πολλούς λόγους, τραυματικές διαλείψεις. Και τότε, η απουσία της μνήμης μετασχηματίζεται σε διαρκή αναζήτηση. Η απουσία σαρκώνεται σε ερωτικό αίσθημα για την αποκατάσταση της έλλειψης.
Στο «Δρολάπι» συναντάμε ήρωες από προηγούμενα βιβλία σας. Ο λόγος αυτού του ανταμώματός τους;
Τι γίνονται οι ήρωες; Συχνά, οι ήρωες/ίδες στην πεζογραφία αποκτούν συγκεκριμένα γνωρίσματα που τους ακολουθούν στη λογοτεχνική τους παρουσία. Αφετηρία της επιστροφής κάποιων ηρώων ήταν να δοκιμάσω την αντιστοίχησή τους με τους ανθρώπους των οποίων η πορεία ολοκληρώνεται με τον θάνατό τους, οπότε γίνεται ο τελικός απολογισμός. Η επιστροφή των ηρώων στο «Δρολάπι» είναι κι ένα αφηγηματικό πείραμα.
«Πώς συνδυάζεις την ποίηση με τις ανεμογεννήτριες;» διαβάζουμε. Κατ’ εσάς, είναι εφικτός ο συνδυασμός ποίησης και τεχνολογίας;
Ασφαλώς και μπορεί να συνδυαστεί. Η ποίηση επιχειρεί να διεισδύσει κάτω από τα ορατά. Να μιλήσει για αισθήματα, ανθρώπινες σχέσεις, για την περιπέτεια των λέξεων. Η ποίηση πάντα θα υπάρχει, πέρα από την εποχή. Αυτό που τίθεται σε αμφιβολία είναι κατά πόσο ένας άνθρωπος του οποίου η ψυχή ηλεκτρίζεται από τη θυσία της φύσης, μπορεί να γράψει ποίηση. Ποιήματα μπορεί να γράψει.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
