Γ. Παπαζήσης: «Ο Τεντόγλου έμενε στον αέρα σαν τον Γκάλη»

Ο Γιάννης Παπαζήσης μιλάει για τα πρώτα χρόνια του Μίλτου στον στίβο, αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα του, αναφέρεται με τα καλύτερα λόγια στους προπονητές του και τον παρομοιάζει με τον Νίκο Γκάλη!

Τεντόγλου

Ο Γιάννης Παπαζήσης είναι πρόεδρος της Γυμναστικής Ενωσης Γρεβενών. Είναι ο άνθρωπος που υποδέχθηκε πριν από 10 χρόνια περίπου τον Μίλτο Τεντόγλου στο σωματείο απ’ όπου ξεκίνησε η μεγάλη πορεία και ο άνθρωπος που παραμένει δίπλα του μέχρι σήμερα.

Τον ακολουθεί σχεδόν σε όλους τους αγώνες και ήδη ετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.
Ο κ. Παπαζήσης διηγείται στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» τα πρώτα χρόνια του Μίλτου στον στίβο, αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα του, μιλάει με τα καλύτερα λόγια για τους προπονητές του και τον παρομοιάζει με τον Νίκο Γκάλη!
Ηταν ένας από τους ανθρώπους – κλειδιά στο ξεκίνημα της καριέρας του, καθώς τον έβαλε στον στίβο για να ξεφύγει από τους κινδύνους του παρκούρ που έκανε περιμετρικά του σταδίου. Εξηγεί για τους λόγους για τους οποίους γνώριζαν από την πρώτη στιγμή πως είχαν στα χέρια τους έναν σπουδαίο αθλητή με τεράστιες προοπτικές.
Σύμφωνα με τον Γιάννη Παπαζήση, ο Τεντόγλου ρωτάει συνέχεια για τους μικρούς αθλητές, βοηθάει τον σύλλογο με ρουχισμό και είναι πάντα κοντά στην πατρίδα του τα Γρεβενά. Ηταν αυτός που πρώτος έθεσε στο Μίλτο το θέμα αναζήτησης νέων κινήτρων, πριν ακόμα το δηλώσει ο Ελληνας υπεραθλητής.

– Φαντάζομαι ότι οι επιτυχίες του Μίλτου έχουν γίνει συνήθεια για εσάς.
«Το περιμέναμε. Είχαμε βρεθεί πριν από λίγες στο Πανελλήνιο κλειστού στίβου στο ΣΕΦ και περιμέναμε και μεγαλύτερες επιδόσεις».
– Το είπε και ο ίδιος στις δηλώσεις του…
«Ναι αλήθεια είναι αυτό. Βρίσκεται στην καλύτερή του κατάσταση. Είπε επίσης ότι σιγά – σιγά έχει αρχίσει να χάνεται το κίνητρο. Το συνειδητό κίνητρο δεν χάνεται, αλλά το υποσυνείδητο ενδεχομένως να χάνεται. Οταν έχεις κερδίσει τα πάντα, οι αντίπαλοί σου έχουν μεγαλύτερο κίνητρο.

Και είναι καλό που κατάφερε να διαχειριστεί μια τέτοια στιγμή χωρίς να χάσει το χρυσό μετάλλιο. Θα πρέπει να ψάχνει συνέχεια να βρίσκει καινούργιο κίνητρο.

Αυτά που έχει καταφέρει ο Μίλτος είναι μοναδικά. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που έχει κατακτήσει δέκα μετάλλια σε μεγάλες διοργανώσεις. Αυτά δεν γίνονται πουθενά. Τέτοια επιτεύγματα θα βρεις σε ελάχιστους αθλητές στον κόσμο».
– Εσείς ως σωματείο υποδεχθήκατε τον Μίλτο στα πρώτα του χρόνια…
«Ξεκίνησε αθλητισμό σε εμάς στα 15 του χρόνια. Ηταν μια σπουδαία περίπτωση αθλητή. Ο Μίλτος έκανε παρκούρ στα πέριξ του γηπέδου με έναν φίλο του και τους πήραμε μαζί με τον προπονητή και τους μαζέψαμε γιατί φοβηθήκαμε να μην χτυπήσουν πουθενά!»
– Αρα συνέβαλε το σωματείο ώστε να ασχοληθεί με το μήκος…
«Ε βέβαια. Αν δεν υπήρχε ο σύλλογος και ο προπονητής του δεν θα υπήρχε ο Μίλτος σήμερα. Γιατί ξεκίνησε σε σχετικά μεγάλη ηλικία και είχε μία τρομακτική εξέλιξη. Μετά από τέσσερα χρόνια προπόνησης, από τα 15 μέχρι τα 19 του, άγγιξε το παγκόσμιο ρεκόρ εφήβων. Θυμάμαι, στα 19 του ήμασταν στην Πάτρα και στο Πανελλήνιο έκανε 8.30 με το παγκόσμιο ρεκόρ στο 8.35».
-Φαινόταν από τότε ότι έχει πολλές δυνατότητες;
«Φυσικά. Επίσης, είχε μια απίστευτη πίστη στον εαυτό του, ένα αίσθημα υπεροχής χωρίς να προσβάλλει τους αντιπάλους του. Να σας πω μόνο ότι το να βλέπει κανείς μια προπόνηση του Μίλτου στα 15, στα 16 του, ήταν εμπειρία. Πάντα καθόμουν και απολάμβανα να τον βλέπω να κάνει προπόνηση».
– Τι εννοείτε;
«Ακόμα και στις ασκήσεις που έκανε, στεκόταν στον αέρα. Αυτό που βλέπαμε παλιά με τον Νίκο Γκάλη, το έκανε ένα 15χρονο παιδί. Ο προπονητής του δεν είχε ξαναδεί ποτέ αθλητή να εκτελεί με τέτοιο τρόπο το ασκησεολόγιο. Γνωρίζαμε ότι έχουμε κάτι διαφορετικό μπροστά μας, κάτι μοναδικό.

Στα δύο χρόνια που έκανε αθλητισμό, πήγε στο παγκόσμιο παίδων και εκεί τον ξεχώρισε ένας παγκόσμιος πρωταθλητής. Με το ταλέντο του θα μπορούσε να γίνει μία φορά πρωταθλητής. Αυτό που τον έχει κάνει μοναδικό είναι ο χαρακτήρας του. Οσοι τον γνωρίζουμε, ξέραμε ότι αν ο Ιταλός στην τελευταία προσπάθεια έκανε 8.50 άλμα, ο Μίλτος θα έκανε 8.51. Δεν υπήρχε ούτε μία περίπτωση να χάσει τον αγώνα.
– Ο χαρακτήρας του είναι αυτός που βλέπουμε και εμείς όταν ακούμε τον Μίλτο να μιλάει;
«Οταν βρεθήκαμε πριν το Παγκόσμιο, στο Πανελλήνιο κλειστού στίβου στο ΣΕΦ, το πρώτο πράγμα που μου είπε μόλις αγκαλιαστήκαμε ήταν “που είναι τα άλλα παιδιά; Εχει θέση να έρθω να καθίσω και εγώ μαζί σας;”. Δηλαδή μαζί με τον κόσμο που είχε έρθει να δει τον ίδιο. Που εμείς έπρεπε να σηκωθούμε για να καθίσει ο Μίλτος».
– Μου κάνει εντύπωση ο τρόπος που μιλάτε για τον Μίλτο… Συγκινήστε και είστε πολύ υπερήφανος γι’ αυτόν…
«Οταν είναι κάτι που έχεις ζήσει από την αρχή, είναι λογικό. Μας κάνει υπερήφανους ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται τη διασημότητα και ο χαρακτήρας του. Εμένα προσωπικά ως Γιάννη – και του το έχω πει – με κάνει διπλά υπερήφανο».
– Μιλήσατε καθόλου μετά το τελευταίο χρυσό;
«Οχι, αλλά του έστειλα τα συγχαρητήριά μου. Μίλησα με τη μητέρα του, που είναι αντιπρόεδρος στον σύλλογό μας».
– Και το σημαντικό είναι ότι δεν έχει ξεχάσει από πού ξεκίνησε…
«Ο Μίλτος μάς στέλνει ρουχισμό, παπούτσια για τα παιδιά, πάντα ρωτάει ποια είναι αυτά που ξεχωρίζουν. Πάντα νοιάζεται, πάντα ενδιαφέρεται. Αν το επέτρεπαν οι αγωνιστικές του υποχρεώσεις θα τον είχαμε και περισσότερο κοντά μας».
– Εσείς που τον γνωρίζετε τόσο καλά, πιστεύετε ότι θα σταματήσει σε μεγάλη ηλικία;
«Είναι ένα στοίχημα και για μένα. Αυτό που είπε περί κινήτρων, του το είχα πει από πέρυσι. Οσο θα έχει κίνητρο ο Μίλτος, θα είναι μοναδικός. Εμείς πηγαίνουμε συνέχεια στις αγωνιστικές του υποχρεώσεις και στο εξωτερικό. Εγώ προσωπικά έχω πάει στη Ζυρίχη, Βελιγράδι, Βουδαπέστη και το καλοκαίρι έχω κλείσει εισιτήρια για Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι!».
– Ωστε το έχετε ήδη προγραμματίσει;
«Ναι, δεν το συζητώ καθόλου. Ξέρετε, είναι και για εμάς μια μοναδική στιγμή να έχεις έναν αθλητή από επαρχιακό σωματείο, που να τον βλέπεις να είναι ο καλύτερος στον κόσμο και να ακολουθείς τη διαδρομή του. Είμαστε πολύ υπερήφανοι».
– Και δεν είναι το τυχαίο ότι το Δημοτικό Στάδιο των Γρεβενών έχει πάρει το όνομά του…
«Ηταν το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε γι’ αυτόν. Δεν είναι όμως ένα στάδιο εξοπλισμένο με αγωνιστικό εξοπλισμό. Γίνεται μια προσπάθεια σ’ αυτή την κατεύθυνση, όμως εκτιμώ ότι η τοπική αυτοδιοίκηση άργησε σ’ αυτό το θέμα. Είμαστε λίγο πίσω. Και πρέπει να το κάνουμε γιατί το χρωστάμε στον Μίλτο. Η διαφήμιση που έχει ο Μίλτος για τον τόπο του είναι πολλαπλάσιας αξίας».
– Σας έχει εκμυστηρευτεί με τι θα ήθελε να ασχοληθεί στο μέλλον;
«Ο Μίλτος έχει αγοράσει το σπίτι του, ζει στην Αθήνα, έχει διοριστεί και στο Ναυτικό, νομίζω ότι η ζωή του θα είναι στην Αθήνα. Τα ενδιαφέροντα που έχει ως άνθρωπος ταιριάζουν πολύ με την πρωτεύουσα, παρά με την επαρχία. Ο Μίλτος είναι ένας καλλιτέχνης, έχει πολλά ενδιαφέροντα».
– Για πείτε μου κάποια…
«Ο Μίλτος είναι φανταστικός σκιτσογράφος. Είναι φανταστικός μουσικός. παίζει μπουζούκι, παίζει πιάνο, γενικά ζωγραφίζει πάρα πολύ ωραία. Ο,τι κι αν κάνει ο Μίλτος, θα το κάνει ξεχωριστά».
– Είναι καλλιτέχνης και εντός και εκτός αθλητισμού…
«Οταν σταματήσει τον αθλητισμό, για ένα είμαι σίγουρος. Οτι δεν θα πλήττει. Εχει τόσα πολλά να ασχοληθεί».
– Υπάρχει άλλο σωματείο στίβου στα Γρεβενά εκτός από το δικό σας;
«Παλιά υπήρχαν δύο σωματεία, τώρα υπάρχει μόνο η Γυμναστική Ενωση Γρεβενών».
– Και πόσα παιδιά έχετε;
«Εχουμε περίπου 150 παιδιά».
– Δείχνουν ενδιαφέρον για τον στίβο;
«Δείχνουν, αλλά και σ’ αυτό έχει βοηθήσει πολύ και ο Μίλτος, η προβολή που έχει ο στίβος μέσα από το πρόσωπό του».
– Αυξήθηκε το ενδιαφέρον των παιδιών από τη στιγμή που ο Μίλτος έγινε γνωστός;
«Αυξήθηκε πάρα πολύ και έχουν μερίδιο και οι προπονητές μας. Θα πρέπει να σας πω ότι όταν έφυγε ο Μίλτος στα 18 του από τα Γρεβενά με τον πρώτο του προπονητή, τον Βαγγέλη Παπανίκο, η επίδοση που είχε ήταν 8.19. Μ’ αυτή την επίδοση σχεδόν πήρε Παγκόσμιο τίτλο.

Και φυσικά με τον Πομάσκι στη συνέχεια, με τον οποίο έχουμε εξαιρετική σχέση. Ηταν ένας τέλειος κύκλος για τον Μίλτο, από το ξεκίνημά του μέχρι και τώρα δεν είχε εσοχές ο κύκλος. Ηταν δίπλα στους καλύτερους προπονητές και γι’ αυτό είχε αυτή την εξέλιξη».
Επόμενος στόχος για τον Μίλτο είναι οι Ολυμπιακοί;
«Με βάση τη σειρά είναι το Ευρωπαϊκό στη Ρώμη, αλλά μεταξύ μας δεν νομίζω ότι τον νοιάζει και πολύ. Πέντε έχει πάρει μέχρι τώρα. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες όμως τον νοιάζουν πολύ».