Γρηγόρης Αλεξόπουλος: Ενα διαφορετικό… πορτρέτο του υποψήφιου δημάρχου Δυτικής Αχαΐας

Λένε πως οι ξεχωριστοί και ξεκάθαροι άνθρωποι δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν, δεν δειλιάζουν να μας κοιτάξουν στα μάτια και να μας πουν την αλήθεια, δεν εκμεταλλεύονται συναισθήματα για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους και δεν διστάζουν να «τσαλακώσουν» την εικόνα τους.

Ο υποψήφιος δήμαρχος δυτικής Αχαΐας Γρηγόρης Αλεξόπουλος είναι όσα προανέφερα και ακόμη περισσότερα και δίνει σήμερα στην «ΠτΔ» μία διαφορετική συνέντευξη, με πιο προσωπική χροιά. Μιλά για τον εαυτό του στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, αλλά και για την καθημερινότητά του όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια και αποκαλύπτει τους ανθρώπους που αποτέλεσαν έμπνευση στη ζωή του και την πολιτική του καριέρα:

Πείτε μου 5 λέξεις που σας χαρακτηρίζουν.

Ευθύ, εργατικό, επίμονο, αληθινό και έντιμο.

Ποιος είναι ο αυστηρότερος κριτής σας;

Κυρίως τα συγγενικά μου πρόσωπα, συγκεκριμένα η γυναίκα μου και η κόρη μου… τώρα πια που μεγάλωσε νομίζω ότι είναι ο αυστηρότερος κριτής μου.

Γιατί γίνατε πολιτικός;

Ανεξήγητο!(γελάει). Αυτό που λέω και σε φίλους είναι πως η πολιτική ένα μικρόβιο. Κάποια στιγμή έρχεται η ώρα να «βγει» στην επιφάνεια και να λειτουργήσει θετικά έτσι ώστε να σε κάνει να προχωρήσεις σε καλέσματα του κόσμου. Πάντα υπάρχει ένα κάλεσμα του κόσμου και ανταποκρίνεσαι μάλλον από εσωτερική ανάγκη.

Πώς επηρεάζει η πολιτική την προσωπική, οικογενειακή και επαγγελματική σας ζωή και πώς τα συνδυάζετε;

Απόλυτα την επηρεάζει δεν αφήνει τον χρόνο που θα ήθελε κάποιος ώστε να ζει μία φυσιολογική οικογενειακή ζωή. Στο επάγγελμα δημιουργεί πολλές δυσκολίες και αν δεν έχεις βοήθεια και συνεισφορά από την οικογένεια υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Το θετικό με εμένα είναι ότι και η σύζυγός μου είναι πολιτικός μηχανικός. Τα συνδυάζω, λοιπόν, με πάρα πολλή δουλειά και επιμονή.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημά σας και ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο σας προσόν;

Το μεγαλύτερό μου προσόν είναι πως δεν τα παρατάω ποτέ και το μεγαλύτερο μου μειονέκτημα είναι πως είμαι ευκολόπιστος, τελικά!

Πείτε μου δύο ανθρώπους που σας επηρέασαν στη ζωή σας για τη διαμόρφωση της σημερινής σας προσωπικότητας.

Αυτοί που κυρίως διαμόρφωσαν την προσωπικότητά μου είναι ο πατέρας μου και η μητέρα μου. Το οικογενειακό μου περιβάλλον είναι αυτό που καθόρισε τη μετέπειτα πορεία μου στη ζωή, πολλοί άλλοι συνδιαμόρφωσαν την προσωπικότητά μου αλλά αν δεν είχα αυτές τις βάσεις κι αυτές τις αρχές και την αγάπη τους που μέχρι τελευταία ώρα που έφυγαν -εδώ και λίγα χρόνια- ήταν δίπλα μου βράχοι, δεν θα ήμουν αυτός που είμαι.

Ποιον πολιτικό θαυμάζετε περισσότερο;

Τον Ελευθέριο Βενιζέλο θαυμάζω και ευγνωμονώ γιατί έφτιαξε την νέα Ελλάδα. Και, βέβαια, τον Καποδίστρια που πιστεύω ότι αν κυβερνούσε λίγα χρόνια παραπάνω, η νέα Ελλάδα θα ήταν πολύ διαφορετική σήμερα.

Η καθημερινότητά σας ποια είναι;

Κοιμάμαι πάρα πολύ λίγες ώρες και αυτό μου στοιχίζει σωματικά πολλές φορές και ειδικά το τελευταίο διάστημα που πλησιάζουν οι εκλογές. Σε μία φυσιολογική καθημερινότητα, πάντως, ξυπνάω νωρίς το πρωί γύρω στις εξίμισι στο γραφείο είμαι στις 7 και μισή και από κει και πέρα διεκπεραιώνουμε όλες τις δουλειές και μετά βρίσκομαι έξω στον κόσμο, παρέα με τους συμπολίτες μου μέχρι αργά το βράδυ και τέλος πηγαίνω σπίτι να πετύχω ξύπνια την κόρη μου, να δω την οικογένειά μου…  προσπαθώ να τα προλάβω όλα μέσα στην καθημερινότητά μου.

Εχετε κάποιο χόμπι;

Να σας πω την αλήθεια μέχρι πριν από λίγα χρόνια ασχολιόμουν με το ποδόσφαιρο, τώρα η αλήθεια είναι το φοβάμαι λίγο γιατί πέρασαν τα χρόνια (γελάει).Είμαι λάτρης του ποδοσφαίρου, παρακολουθώ πολύ -και ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.

Τι μουσική ακούτε συνήθως; Αγαπημένο συγκρότημα, αγαπημένος καλλιτέχνης;

Ανατρέχω σε τραγούδια ελληνικά και ξένα της δεκαετίας του ’80 και ’90 και όταν κάνουν και κάποια live όλοι αυτοί οι τραγουδιστές της δεκαετίας αυτής, όπως ο Ρακιντζής ή ο Μπίγαλης -που τους ακούγαμε από όταν ήμασταν έφηβοι -προσπαθώ να πηγαίνω και να τα παρακολουθώ αν έχω χρόνο.

Τι σας κάνει έξω φρενών;

Με εξοργίζει όταν βλέπω κάποιον να μένει απαθής όταν συμβαίνουν πράγματα γύρω του, να είναι αδρανής και απλώς να κοιτάζει και να μη συμμετέχει, ενώ μπορεί να συμμετάσχει. Αλλο να μην μπορεί κάποιος να δώσει λύση και άλλο να μπορεί και να μην το κάνει.

Αν σας ζητούσα να ανατρέξετε σας παιδικά σας χρόνια; Από όσα ονειρευόσασταν τι καταφέρατε μέχρι σήμερα;

Εμένα το όνειρό μου ήταν να πάω στη σχολή Ικάρων. Ηταν θέλημα της οικογένειάς μου να μην πάω τελικά και έτσι έγινα πολιτικός μηχανικός. Δεν μετάνιωσα ποτέ γι’ αυτό, γιατί ακόμα και τώρα που μιλάμε μ’ αρέσει να βλέπω τα κτίρια, τις κατασκευές, τα έργα που έχω δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια με πολλούς κόπους και πολλές θυσίες και πολλή αγάπη -γιατί κάνω αυτή τη δουλειά με πολλή αγάπη. Μου αρέσει που ασχολήθηκα με την πολιτική, μου αρέσει που μέσα από την πολιτική γνώρισα τόσο κόσμο και με έχει γνωρίσει τόσος κόσμος. Ακόμη και μέσα από τις δυσκολίες που περνάει ένας πολιτικός και πολλές φορές τον πληγώνουν ανθρώπινα κάποιες συμπεριφορές παρ’ όλα αυτά δεν μετάνιωσα ποτέ… Είναι αυτό που λέμε κάθε ρυτίδα στο πρόσωπό μου είναι και μία εμπειρία. Το μότο που με αντιπροσωπεύει είναι να είμαι σωστός, ώστε να κοιμάμαι ήσυχος το βράδυ και η αλήθεια είναι πως κοιμάμαι ήσυχος!

Κλείνοντας, θα κάνετε μια ευχή;

Συμβαίνουν τόσα γύρω μας που μας συγκλονίζουν όλους. Πραγματικά αυτό που θα ήθελα είναι να είμαστε όλοι μία γροθιά, να είμαστε αλληλέγγυοι γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει η κοινωνία μας να βρει ξανά τον βηματισμό της.

Πώς βλέπετε τον εαυτό σας σε 10 χρόνια από σήμερα;

Σε 10 χρόνια βλέπω τον εαυτό μου 65 χρονών (γελάει). Θέλω να ελπίζω ότι θα είμαι καλά στην υγεία μου και η οικογένειά μου επίσης. Πιστεύω ότι μέχρι τότε θα μπορώ να προσφέρω στην κοινωνία … Τώρα αν μου έχει χαρίσει και η κόρη μου κάποιο εγγονάκι, αυτό θα ήταν ευτυχία!