Η 11η Εντολή
Ο διευθυντής σύνταξης της “Π” Κωνσταντίνος Μάγνης γράφει για τον ανασχηματισμό και το ναύαρχο Αποστολάκη.
Εάν ο ναύαρχος Αποστολάκης περπατούσε ένα πρωί κατά μήκος του πεζοδρόμου της Ρήγα Φεραίου, πόσοι θα έλεγαν «βρε σύ, ο Αποστολάκης ο ναύαρχος»; Πιστεύουμε πως δεν ήσαν και πολλοί. Ακόμα και όταν ανακοινωνόταν το επώνυμό του μεταξύ των υπουργών, ψαχνόμαστε: Ποιόν Αποστολάκη εννοεί; Τον ναύαρχο που έγινε υπουργός επί ΣΥΡΙΖΑ; Μπα, δεν μπορεί. Για κάποιον άλλον θα πρόκειται.
Με γνώμονα το δεδομένο αυτό, μας προκαλεί μια απορία γιατί ο πρωθυπουργός θεωρούσε πως ένα τέτοιο πρόσωπο του έλλειπε προκειμένου να προκαλέσει επικοινωνιακό θόρυβο που θα σκέπαζε τις απομακρύνσεις ή μετακινήσεις υπουργών που κρίθηκαν αναγκαίες. Και μακάρι να ήταν αυτή η μόνη απορία. Υπάρχει και δεύτερη: Υποδεικνύεις ως υπουργό ένα στέλεχος της προηγούμενης κυβέρνησης, και μάλιστα στέλεχος που είχε θεωρηθεί περήφανη κατάκτηση, και τι περιμένεις; Να στον φέρει αυτοπροσώπως ο προκάτοχός σου με λιμουζίνα στην ορκωμοσία και κορνάροντας όπως κάνουν με τις νύφες οι πατεράδες τους; Και μάλιστα ένας προκάτοχος ο οποίος σου κάνει ανηλεή πόλεμο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της δημόσιας ζωής αλλά και σε περιοχές της προσωπικής ζωής σου; Φαντάζεσαι ότι θα γίνει παθητικός συνεργός σε μια επίδειξη υπερκομματικού μεγαλείου και θα συναινέσει σε μια εμφανή προσπάθεια να αντλήσεις πόντους μέσα από την υπόδειξη; Είναι η Πολιτική Προστασία τομέας επέκεινα πολιτικής, για να απαιτείς συναινέσεις; Δεν μιλάμε δα για τον Ελευθέριο Βενιζέλο που τον θέλουμε για τη συνθήκη της Λωζάνης.
Υπάρχει και απορία νούμερο 3. Η παράταξή σου μουρμουρίζει ότι την αδειάζεις σε επιλογές με κομβικά χαρακτηριστικά, σαν να λες ότι τεχνοκράτες με πολιτικές και διοικητικές αρετές βρίσκεις ευκολότερα εκτός κόμματος, σε άλλες περιοχές. Και πάνω στη φάση που αντικαθιστάς υπουργό του οποίου η μεταγραφή και συζητήθηκε και δεν πολυσυγχωρέθηκε από τους οπαδούς που δεν είναι οπαδοί των ανοιγμάτων, πας και χτυπάς πάλι ξένη πόρτα, σαν να θέλεις να επιβεβαιώσεις ξεροκέφαλα αυτή την προκατάληψη χωρίς να αντιλαμβάνεσαι ότι ξύνεις αισθήματα παραταξιακής μειονεξίας που συνοδεύουν τον κομματικό χώρο έναντι της «προοδευτικής κεντροαριστεράς» τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Αυτή η διάζευξη με το παραδοσιακό κομματικό δημόσιο αίσθημα σου δίνει τόσα κέρδη από το κέντρο ώστε να ισοφαρίζει τη συνοφρύωση από τα δεξιά; Εκτός αν πρόκειται για ομολογία δυσαρμονίας προς τον βαθύ κοινωνικό χώρο του κόμματος, κάτι που σου κοπανάνε σχεδόν από την ημέρα που ανέλαβες την αρχηγία.
Πτυχή νο4: Η ασυλλόγιστη ευκολία με την οποία δίνεις στο πιάτο αφορμές για να ενεργοποιείται από το αντίπαλο στρατόπεδο η σημειολογία περί μεθοδεύσεων αποστασίας, μια σημειολογία που δένει ταμάμ με τον κορμό του παραταξιακού αφηγήματος της κεντροαριστεράς, προς την οποία θέλεις να στήσεις γέφυρες, παραβλέποντας την κουλτούρα και τα σύμβολα του χώρου. Δικαίως ή αδίκως, το επώνυμό σου είναι καλός αγωγός προπαγάνδας σε βάρος σου. Μόνος σου πας και την οπλίζεις; Εκτός εάν, κάτω από ένα φροϋδικών προδιαγραφών κίνητρο θέλεις να αποδραματοποιήσεις τις μετακινήσεις στελεχών από κόμμα σε κόμμα, με αναδρομική στόχευση. Σαν ένα είδος διόρθωσης της ιστορίας.
Πτυχή νο5: Όταν ένας ανασχηματισμός, που είναι ασαφές τι επιδιώκει εκτός από τετριμμένα κλισέ (να πάμε με νέο άνεμο στη Θεσσαλονίκη και άλλα παράταιρα προς τις ανάγκες της κοινωνίας σε μια πανδημική συνθήκη) μετατρέπεται σε αυτοπυροβολισμό, τότε η ζημιά είναι μεγαλύτερη της ορατής. Δίνεις μια αίσθηση ατελούς ζύγισης των περιστάσεων. Ο υπερβάλλων ορθολογισμός σε οδηγεί σε ανορθολογικές αποφάσεις.
Πτυχή νο6: Ο Μωυσής είχε πάρει έντεκα εντολές, αλλά τη μία την έκρυψε. Η 11η έλεγε: Μη δίνεις λαβές για σάτιρα. Ασε τους ναυάρχους και πάτα στεριά.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
