Η Ελλάδα δεν έχει άλλο χρόνο για ξόδεμα…
Του Αριστοτέλη (Αρη) Παναγόπουλου, Λογιστή – επιχειρηματία
Η χώρα μας, για περισσότερο από δεκαπέντε χρόνια, παραμένει εγκλωβισμένη σε έναν φαύλο κύκλο οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης. Παθογένειες δεκαετιών, έλλειμμα παιδείας, κουλτούρας και θεσμών, διαμορφώνουν μια πραγματικότητα όπου η Ελλάδα επιδοτείται από τη Δύση, αλλά συνεχίζει να λειτουργεί με παρωχημένες λογικές και δομές.
Θα περιμέναμε, έπειτα από τόσο υψηλό κόστος και τόσες θυσίες του λαού, να έχει γίνει ένα βήμα αυτογνωσίας — τόσο από τους πολίτες όσο και από το πολιτικό σύστημα. Δυστυχώς, αυτό δεν συνέβη.
Από τα πολύνεκρα δυστυχήματα, που φωνάζουν ότι ζούμε από καθαρή τύχη, μέχρι την ασυδοσία, τα σκάνδαλα και την κακοδιαχείριση κρίσιμων ευρωπαϊκών πόρων, τίποτα δεν δείχνει ότι τα παθήματα έγιναν μαθήματα. Οι περισσότεροι από όσους συμμετέχουν στις εθνικές εκλογές —ανεξαρτήτως κόμματος— δύσκολα θα μπορούσαν να σταθούν σε ένα ευρωπαϊκό κράτος δικαίου. Η Ελλάδα ζει το 2025, αλλά πολιτικά και θεσμικά παραμένει καθηλωμένη στο 2008.
Το πρόσφατο σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Το κράτος αδυνατεί να διασφαλίσει λογοδοσία, αξιοκρατία και έλεγχο. Και, πλέον, δεν έχει μείνει ούτε η υποψία φόβου τιμωρίας.
Ποιες ήταν οι τομές της τελευταίας δεκαετίας; Ποιος πιστεύει πραγματικά ότι η υγεία, η παιδεία και η δικαιοσύνη λειτουργούν καλύτερα από το παρελθόν; Η κυβέρνηση μιλά με αριθμούς σε ένα κοινό που είτε δεν ξέρει να τους διαβάζει είτε έχει κουραστεί να τους εμπιστεύεται. Η αύξηση του ΑΕΠ είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα πληθωρισμού, οι επενδύσεις αφορούν κυρίως εξαγορές και δεν δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, ενώ διαπιστώνουμε όλο και περισσότερο τον αφελληνισμό της επιχειρηματικότητας .
Ποιος σοβαρός επενδυτής θα εμπλακεί σε μία χώρα όπου η εκδίκαση μιας υπόθεσης μπορεί να πάρει 5 ή 10 χρόνια ;
Το βιοτικό επίπεδο, η αγοραστική δύναμη και όλοι οι δείκτες που αποτυπώνουν την πραγματική οικονομία δείχνουν μια χώρα ουραγό στην Ε.Ε.
Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει — αλλά μόνο αν αλλάξουμε ρότα.
Τα ευρωπαϊκά κονδύλια πρέπει να κατευθύνονται αξιοκρατικά, από λίγα σε πολλούς, και όχι το αντίστροφο. Πρέπει να στηριχθεί έμπρακτα ο πρωτογενής τομέας, να μειωθεί το κόστος ενέργειας, να μπει φρένο στην αυθαιρεσία της αγοράς ενέργειας και των μονοπωλίων.
Η χώρα χρειάζεται δημόσιες επενδύσεις σε αιολικά πάρκα , έργα αντλησιοταμίευσης που να περάσουν στην δικαιοδοσία των κατά τόπους περιφερειών . Η δικαιοσύνη να απονέμεται γρήγορα. Η παιδεία να εκσυγχρονιστεί, όχι απλώς να αλλάζει βιβλία. Η τοπική αυτοδιοίκηση και τα επιμελητήρια να ενισχυθούν θεσμικά και οικονομικά.
Χρειαζόμαστε ένα τραπεζικό σύστημα λογικό, δίκαιο, που υπηρετεί τον πολίτη και όχι μόνο τα δικά του συμφέροντα. Οι ανεξάρτητες αρχές πρέπει επιτέλους να είναι πραγματικά ανεξάρτητες.
Μόνο έτσι μπορούμε —και αξίζουμε— να χτίσουμε την Ελλάδα του αύριο.
Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σταυροδρόμι. Αν συνεχίσουμε στον δρόμο της διαφθοράς, της ατιμωρησίας και της ολιγαρχίας, καταδικάζουμε τις επόμενες γενιές σε φτώχεια και την χώρα σε ερήμωση. Αν όμως, έστω και την ύστατη στιγμή, αποφασίσουμε να αλλάξουμε, μπορούμε να ξαναχτίσουμε μια ισχυρή, δίκαιη και δημιουργική Ελλάδα.
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Είναι η τελευταία ευκαιρία. Πολιτικοί και πολίτες — ας το καταλάβουμε.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
