Η ιστορία της «Ο»*

Εικοσιένα χιλιάδες εξακόσια πενήντα επτά κρούσματα στην χώρα, τετρακόσια δώδεκα στην Αχαϊα. Αραγε πότε κάνουν μεγαλύτερη εντύπωση οι αριθμοί; Όταν παρατίθενται ολογράφως ή με ψηφία; Ποιό δείχνει βαρύτερο; Το 412 ή το τετρακόσια δώδεκα; Και ποιο
από τα δύο απεικονίζει πιστότερα την πραγματικότητα, σύμφωνα με τις ακριβείς διαστάσεις της; Ποια είναι η σημασία του 412; Γιατί οι μεγάλοι φιλόσοφοι απέφυγαν ταερωτήματα αυτά και μας άφησαν εμάς τα δύσκολα;

Η κατανόηση της σημασίας των πραγμάτων προϋποθέτει προπαίδεια. Και εντάσσεται στους ελαστικούς κανόνες της σχετικότητας. 412 τρίχες είναι πολύ λίγες για ένα ανθρώπινο κρανίο και ελάχιστες για το δέρμα ενός προβάτου. Αλλά ως κρούσματα κόβιντ σε έναν νομό ακούγονται απίστευτα πολλά, δοθέντος ότι πριν δύο εβδομάδες θεωρούσαμε όριο κόκκινου συναγερμού τα 200 (ή διακόσια;) Αλλά μετά συνηθίσαμε ακόμα και τα 200 και
πάψαμε να τα έχουμε θέμα συζήτησης. Πριν ενάμιση χρόνο, βέβαια, μας προκαλούσε δέος η πληροφορία ότι υπερβήκαμε κάποια στιγμή τα δέκα κρούσματα: Πού θα πάει αυτή η κατάσταση; Λέγαμε. 412 αρνιά είναι κοπάδι; Ρωτούσε ο αρχαίος σοφιστής. Είναι, απαντούσε ο μαθητής. 400,είναι κοπάδι; Είναι. 350, 300, 250, 200, είναι; Είναι. 100, 50, 40, είναι; Είναι. 30, 25, 20 είναι; Είναι. 19, 18, 17, 16, 15, 12, 10, είναι; Είναι. Εννιά; Οκτώ; Επτά; Εξι; Πέντε; Ε, όχι και κοπάδι τα πέντε πρόβατα, ξεσηκωνόταν ο μαθητής. Για ένα πρόβατο θα τα χαλάσουμε; κατέληγε ρωτώντας ο φιλόσοφος. Και μετά άρχιζε το ίδιο μάθημα με τις τρίχες. 2.000 τρίχες, είναι μαλλιά;

Τετρακόσια δώδεκα κρούσματα την ημέρα επί επτά μέρες, μας κάνουν 3.000 σχεδόν κρούσματα την εβδομάδα, χωρίς να υπολογίσουμε ότι η παραλλαγή Ομικρον αυξάνεται με όρους γεωμετρικής προόδου. Δύο σπόρους στο ένα τετράγωνο της σκακιέρας, τέσσερις στο δεύτερο, οκτώ, δεκάξι, δεκάξι επί δεκάξι επί δεκάξι στα επόμενα. Ας μείνουμε στην πρόοδο την αριθμητική: Με 3.000 κρούσματα την εβδομάδα φτάνουμε τα 12.000 κρούσματα τον μήνα. Σε βάθος έτους νοσούμε τουλάχιστον ένας στους δύο. Αμα μπεις δηλαδή σε ένα ασανσέρ, εάν δεν είναι φορέας ο ένας, είσαι εσύ. Δεν ήσουν; Είσαι τώρα, βγαίνοντας από το ασανσέρ. Αλλά εάν με 400 κρούσματα δεν ακούς ανάλογη αύξηση περιστατικών με αξιοπρόσεκτα συμπτώματα, μην αποκλείετε την περίπτωση ο κόβιντ να μεταλλάσσεται σε έναν τύπο ταχύτατα μεταδιδόμενου κρυολογήματος που όμως συναχώνει μόνον έναν
στους δέκα. Ή άλλοι ούτε που θα ξέρουν ότι έχουν κολλήσει.

Συνεπώς μήπως αδίκως μας κόβουν το ποτό από τις δώδεκα το βράδυ; Αλλά αυτά θα μας τα εξηγήσει ο Μόσιαλος, όταν σταματήσει τα ανέκδοτα με τις σεπτές και τις μωρές παρθένες (ποια από τις δύο κατηγορίες αριθμούν περισσότερες παρθένες; Εχει μελετηθεί αυτό στατιστικά;). Προς το παρόν εμείς επιδιδόμαστε σε ασκήσεις μωροφιλοσοφίας επί της σημασίας των μεγεθών, η οποία μπορεί να αξιολογηθεί μόνο σε σχέση με ένα άλλο μέγεθος και με γνώμονα την απίστευτη δυνατότητα των πλασμάτων της φύσης να εξοικειώνονται. Αλλά δεν παύουμε να απολαμβάνουμε την οικτρή ειρωνεία της διόγκωσης των κρουσμάτων μέρες εορτών: Το πολύ Χρόνια Πολλά απειλεί να μας σκοτώσει.

Με την ευκαιρία; 412 Χρόνια Πολλά, είναι πολλά ή λίγα;

*Τίτλος σοφτ πορνό ταινίας της δεκαετίας του ’70. Μη ρωτάτε τι γινότανε, γιατί δεν την είδαμε. Αλλά τι λέτε να γινότανε;