Η Κατερίνα Βρανά μιλά στο pelop.gr: «Το χιούμορ έπαιξε μεγάλο ρόλο στην θεραπεία μου» – Μια ζωή σουρεάλ!

Αλεξάνδρα Παναγοπούλου

Μετά τις sold out παραστάσεις της στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και το θέατρο Συκεών Θεσσαλονίκης, η Κατερίνα Βρανά έρχεται για μια μόνο βραδιά στην Πάτρα και συγκεκριμένα την Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου στις 21:30 στο Lunar Space Patra’s, με το επετειακό stand-up show της «Best of: Φέτα, Sex και Αναπηρία». Γιατί όταν συμπληρώνεις δέκα ολόκληρα χρόνια στην κωμωδία, η φιέστα πρέπει να είναι επαναλαμβανόμενη και φαντασμαγορική. Και λίγο πριν ανέβει στην σκηνή, μιλάει στο pelop.gr για τα 10 χρόνια της πορείας της, την περιπέτεια της υγείας της και τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξε το χιούμορ στη θεραπεία και την αποθεραπεία της, αλλά και όλα τα σουρεάλ που της έχουν συμβεί!

Είστε 10 χρόνια σε αυτόν τον χώρο. Πώς ήταν η διαδρομή;

Πολύ καλή. Αναπάντεχα επιτυχημένη. Δεν περίμενα ότι θα «πιάσει» το stand up comedy στην Ελλάδα, όπως έχει πιάσει. Επειδή είχα ζήσει τόσα χρόνια στην Αγγλία, δεν ήξερα αν το χιούμορ μου είχε αλλοιωθεί, δεν «έπιανε» πια στην Ελλάδα. Και μέσα από το να το κάνω για Έλληνες, μου δημιουργήθηκε η όρεξη να δω πώς δουλεύει το χιούμορ και σε άλλες χώρες. Αν μπορείς να διαμορφώσεις το κοινό σου, σε άλλες κουλτούρες και πολιτισμούς. Οπότε η Ελλάδα ήταν το πρώτο βήμα για να ξεκινήσω διεθνή καριέρα και να αρχίσω τα τρελά ταξίδια που έκανα.

Συνήθως γίνεται το αντίθετο, φεύγουν στο εξωτερικό για διεθνή καριέρα, η δική σας ξεκίνησε όταν ήρθατε στην Ελλάδα.

Ναι! Αυτό ήταν πολύ σουρεάλ!

Θεωρείτε τον εαυτό σας ως μία πρωτοπόρο του stand up comedy στην Ελλάδα;

Όχι, δεν θεωρώ τον εαυτό μου πρωτοπόρο. Θεωρώ τον εαυτό μου από τα βασικά στελέχη του είδους στην Ελλάδα. Δεν είμαι πρωτοπόρος, είχε ξεκινήσει πριν από εμένα, απλώς εγώ έπεσα σε μια πολύ καλή εποχή. Ήταν η εποχή της κρίσης που ο κόσμος είχε τεράστια ανάγκη να βγει και να διασκεδάσει αλλά φθηνά. Οπότε το μπουζούκι ήταν απαγορευτικό και πήγαινε σε μικρά μπαράκια, μπουάτ και παραστάσεις stand up comedy. Αυτό βοήθησε πάρα πολύ.

Οπότε είστε ένας από τους λίγους ανθρώπους που βοηθήθηκε από την κρίση;

Νομίζω περιέργως ναι!

Έχετε πάντως μαζέψει πολύ σουρεαλισμό.

Ναι! Και ήρθε και έδεσε με την αναπηρία! Πιο σουρεάλ περιπέτεια από αυτή της υγείας μου δεν υπάρχει. Ήταν σουρεάλ όχι το ότι έμεινα ανάπηρη, αυτό συμβαίνει, αλλά η διαδρομή. Το ότι αρρώστησα στην Μαλαισία, το ότι πήγα να πεθάνω σε μια πόλη που λέγετε Μαλάκα, το ότι οι Μαλαισιανοί γιατροί μου λέγανε ανέκδοτα, το ότι στην Ελλάδα με δουλεύανε οι Έλληνες γιατροί, το ότι οι νοσοκόμες που είχα τις πήρα μαζί μου και τώρα ανεβαίνουν μαζί μου στην σκηνή. Από πού να το πιάσω;
Αν ήταν κάποιος άλλος στη θέση σας και του είχε συμβεί αυτή η περιπέτεια με την υγεία όπως σε εσάς, δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να γελάει. Εσείς πώς τα καταφέρνετε;

Ναι μεν έχω τη διάθεση και το χιούμορ και τη διάθεση να κάνω πλάκα και να αυτοσαρκάζομαι, αλλά και αυτά που μου έτυχαν ήταν τόσο αστεία… Το ξέρετε ότι ο χειρουργός που μου έσωσε τη ζωή στη Μαλαισία, μιλούσε σπαστά ελληνικά; Ήταν Μαλαισιανός και είχε κάνει αγροτικό στο Ρέθυμνο! Πες μου εσύ πως! Ήμουν με πόνους, χάλια και γυρνάει και μου λέει «Are you Greek?». Λέω «Yes» και μου λέει «Τι κάνεις κορίτσι μου;». Λέω, δεν γίνεται, έχω παραισθήσεις από την αφυδάτωση, αποκλείεται Μαλαισιανός γιατρός να μιλάει ελληνικά. Και όμως! Και αυτός ο καταπληκτικός άνθρωπος που μου έσωσε τη ζωή, κάθε βράδυ, πριν φύγει από το νοσοκομείο ερχόταν να με δει και μου έλεγε: «Γίνε καλά γρήγορα κορίτσι μου». Και λέω εντάξει, το δέσαμε, δεν υπάρχει περίπτωση να μην γίνω καλά. Έχω ελληνικές ευχές από Μαλαισιανό γιατρό στην πόλη Μαλάκα! Πώς να μην γελάσεις; Όταν ήμουν διασωληνωμένη, ο σωλήνας χωρίζει τις φωνητικές χορδές και δεν μπορείς να βγάλεις ήχο. Πάω να μιλήσω, βλέπω τους γονείς μου και κάνω νόημα, η φωνή μου πού είναι; Χαμογελούσαν όλοι και μου έλεγαν «δεν μπορείς να μιλήσεις», με χαρά, γέλια και χειροκροτήματα! Και αυτό ήταν μόλις ξύπνησα από το κώμα! Εκείνη την στιγμή η πρώτη μου σκέψη ήταν «αυτό πάει για παράσταση».
Υπήρξε κάποια στιγμή που σκεφτήκατε «αυτό δεν πάει για παράσταση»;

Τις λιγότερο σουρεάλ στιγμές, οι στιγμές που ήταν πιο επώδυνες και όχι εύκολες. Εκεί σκέφτηκα: «κρίμα γιατί αυτό δεν μπορεί να πάει σε παράσταση».

Σας έχει σώσει το χιούμορ;

Δεν θέλω να μειώσω τον ρόλο του γιατρού στη Μαλαισία, αλλά νομίζω ότι το χιούμορ έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο. Με έχει βοηθήσει πολύ και ψυχολογικά με έχει βοηθήσει απίστευτα η στήριξη του κοινού αλλά και όλου του κόσμου και των δημοσιογράφων! Όσοι με παίρνετε τηλέφωνο είστε τόσο γεμάτοι γλύκα και χαρά και αγάπη! Νιώθω ότι είστε όλοι σαν «θείες». Σαν τη θεία μου που ήρθε να δει τι κάνω. Η αγάπη μου λαμβάνω από το κοινό και τον κόσμο είναι απίστευτη. Θα ήθελα να πάμε όλοι μαζί διακοπές κάπου, αλλά είμαστε πολλοί! Είναι υπέροχο συναίσθημα. Νομίζω ότι ο κόσμος έχει βοηθήσει στην αποθεραπεία μου σχεδόν όσο και οι φυσικοθεραπευτές μου.

Και πώς αποφασίσατε εν μέσω πανδημίας να έρθετε στην Πάτρα;

Ήθελα να έρθω στην Πάτρα εδώ και 2 χρόνια. Έχω καταφέρει και έχω πάει μόνο Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο και Βόλο… Την λατρεύω την Πάτρα, την αγαπάω. Εχετε τον μεγάλο πεζόδρομο, με τα μαγαζιά, τη Ρήγα Φεραίου, που είναι προσβάσιμος…

Όσον αφορά το θέμα της προσβασιμότητας, που ίσως δεν σας απασχολούσε παλαιότερα, τώρα πώς το βλέπετε;

Δεν με απασχολούσε, αλλά έχοντας ζήσει στο εξωτερικό, με πείραζε το πώς ήταν τα πεζοδρόμια στην Ελλάδα. Πάντα ήταν δύσκολα. Και όταν περπατούσα, είχα γλιστρήσει άπειρες φορές, δεν μπορούσα να περπατήσω στα πεζοδρόμια παρά μόνο με αθλητικά ή χαμηλή μπότα. Μην μιλήσω για τακούνι και πλατφόρμες. Ούτε με σφαίρες!

Και τώρα;

Τώρα είναι ακόμα πιο δύσκολο. Τώρα, όταν πρέπει να βγω στον δρόμο, βγαίνω κυριολεκτικά στον δρόμο! Αυτό συμβαίνει και σε μαμάδες με μωρά σε καροτσάκι, ανθρώπους που τσουλάνε βαλίτσες με ρόδες, ανθρώπους που έχουν σπάσει το πόδι τους… Δεν μιλάω για την Γεροκωστοπούλου που την λατρεύω, γιατί είναι δύσκολη από τη φύση της…

Ποιες άλλες γωνιές της Πάτρας θυμάστε και σας αρέσουν;

Μου αρέσουν όπως είπα η Γεροκωστοπούλου και η Ρήγα Φεραίου. Επίσης μου αρέσει ότι βρίσκεσαι στο κέντρο της πόλης και είσαι δίπλα στη θάλασσα. Έχετε πάρα πολύ καλά. Έχετε φοβερό φαΐ!

Και αφού μιλήσαμε για τα best of της Πάτρας, μιλήστε μου και για το δικό σας Best of με το οποίο έρχεστε.

Έρχομαι με την επετειακή μου παράσταση που είναι το Best OF: Φέτα Sex και Αναπηρία, το οποίο περιλαμβάνει τα καλύτερα από τις παραστάσεις «Φέτα με τη βασίλισσα», «About sex» και «Staying Alive – Σχεδόν πέθανα». Για εμένα το «Φέτα, sex και αναπηρία» είναι το τρίπτυχο της επιτυχίας.

Μας συστηθήκαμε με την παράσταση «Φέτα με τη βασίλισσα». Έχει αλλάξει κάτι από αυτά που έχετε γράψει τότε; Τα έχετε επανεκτιμήσει;

Όχι ιδιαίτερα. Με εξέλιξη την πανδημία που άλλαξε τα πάντα σε όλο τον πλανήτη, οι νοοτροπίες έχουν μείνει οι ίδιες. Το ότι μου έκανε εντύπωση, το πόσο φωνάζουμε εμείς στο τηλέφωνο, ενώ άλλες χώρες όχι. Εγώ νόμιζα ότι παντού έτσι συνεννοούνται. Ήμουν στην Αγγλία και όποτε μιλούσα στο τηλέφωνο με τους γονείς μου, με ρωτούσαν: «τσακώθηκες;» και απαντούσα «όχι, τους έλεγα ότι τους αγαπάω, αλλά το φώναζα». Νόμιζαν ότι τσακωνόμουν με τους γονείς μου. Με αυτά ασχολιόμουν πιο πολύ, με τις πολιτιστικές διαφορές που κάνουν μπαμ μεταξύ Ελλάδας και άλλων χωρών. Ήταν η εμπειρία μου ως ελληνίδα το εξωτερικό, δεν έχει αλλάξει κάτι.

Και όσον αφορά το sex;

Σε αυτό εκφράζω την ανησυχία μου ότι με το διαδίκτυο έχει γίνει απίστευτα εύκολη η πρόσβαση σε πορνογραφικό υλικό σε σημείο που χρησιμοποιούν ως εκπαίδευση. Και συγνώμη, αλλά η τσόντα δεν είναι εκπαιδευτικό εργαλείο. Αν πας από αυτό να μάθεις πώς να κάνεις σεξ, είναι όλο λάθος! Ασε που περιμένεις και εξωπραγματικά μεγέθη! Ή μπορεί και να ανακουφιστείς στην πραγματική ζωή. Και επίσης τίθεται και το θέμα στήθους! Κάποιες γυναίκες σε αυτές τις ταινίες, έχουν στήθη που θυμίζουν περισσότερο μπαλόνια… Μα, που βρίσκουν ρούχα; Και αυτό έχει δημιουργήσει κυρίως σε παιδιά νεαρής ηλικίας, άγχος και αγωνίες. Αγχώνονται για διάφορα πράγματα! Δεν μπορείς να αγχώνεσαι για τέτοια!

Εσείς νεότερη, πριν περάσετε όλη αυτή την περιπέτεια με την υγεία σας και εκτιμήσετε διαφορετικά τα πράγματα, δεν αγχωνόσασταν με μικροπράγματα;

Για το σεξ και για όλα αυτά, δεν είχα αγχωθεί ποτέ. Άλλωστε δεν είχα δει όλα όσα έχουν δει τα νεότερα παιδιά τώρα. Τα άγχη μου ήταν περισσότερο γύρω από τη δουλειά μου, και ούσα ελεύθερη επαγγελματίας και καλλιτέχνης, το πώς θα βρω δουλειά και πώς θα πάω μπροστά. Για μερικά πράγματα δεν μπορείς να μην αγχώνεσαι. Αλλά προσπαθώ να θυμηθώ πως είναι μικρά και καμιά φορά ανούσια. Και τώρα δεν είναι πως ενώ πριν ήμουν να πεθάνω από το άγχος πλέον είμαι ζεν. Είναι που τα βλέπω με περισσότερο χιούμορ.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News