Η Παραβίαση της Ισονομίας και η Προστασία της Ανθρώπινης Ζωής

Την ημέρα της εορτής των Θεοφανείων υπήρξε σαφέστατη παραβίαση των περιοριστικών μέτρων, τα οποία είχαν τεθεί από την Πολιτεία για τη λειτουργία των Εκκλησιών (όπου εξ αντικειμένου παρατηρείται μεγάλος συνωστισμός, ιδιαίτερα στις γιορτές) προκειμένου να προστατευθεί η υγεία των πολιτών από την πανδημία covid-19, σύμφωνα με τις συστάσεις των ειδικών. Δυστυχώς, είναι πρόδηλο ότι η παραβίαση αυτή είχε και ένα χαρακτήρα αντιπαράθεσης ή παιχνιδιού εξουσίας (power game) Εκκλησίας-Πολιτείας.

Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς, την ημέρα αυτή στην πραγματικότητα παραβιάστηκε κατάφωρα η ισονομία, βασική αρχή της δημοκρατίας, όπως είχε γίνει και στο παρελθόν με άλλες πολυπληθείς εκδηλώσεις για άλλους σκοπούς, οι οποίες οργανώθηκαν από κομματικούς και άλλους φορείς και η επίκληση των οποίων χρησιμοποιήθηκε ως βολικός, πλην ατυχής, συμψηφισμός. Απλοί πολίτες που παραβιάζουν τα περιοριστικά μέτρα υφίστανται σημαντικές κυρώσεις, κάτι που όμως δεν ίσχυσε εκείνη την ημέρα για όλους (όπως και τις προηγούμενες περιπτώσεις μαζικών συγκεντρώσεων), λόγω των αντιρρήσεων ή της «ανυπακοής» της Εκκλησίας, σύμφωνα με δηλώσεις ιερωμένων. Ανεξαρτήτως των συνεπειών της πράξης αυτής, οι οποίες θα φανούν τις επόμενες μέρες, η συμβολική σημασία αυτής της «ανυπακοής» είναι αρνητική και απορριπτέα.

Η Εκκλησία, ως πνευματικός καθοδηγητής των πιστών, είχε την ευκαιρία να αποδείξει έμπρακτα ότι (πρέπει να) κάνει το δυνατόν, προκειμένου να προφυλάξει το θείο δώρο της ζωής, ενεργώντας με υψηλή αίσθηση ευθύνης, ανωτερότητας και αλληλεγγύης προς τον άνθρωπο, όταν μάλιστα η χριστιανική πίστη εδράζεται στο «αγαπάτε αλλήλους». Δυστυχώς (ιδιαιτέρως γι’ αυτούς που σέβονται και ακολουθούν τη χριστιανική πίστη), φαίνεται ότι έχασε αυτήν την ευκαιρία (εκτός υπαρκτών φωτεινών εξαιρέσεων), παραβιάζοντας τα περιοριστικά μέτρα και διχάζοντας τους πολίτες, όταν μάλιστα το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε νόμιμα τα περιοριστικά μέτρα στις Eκκλησίες για την ημέρα των Θεοφανείων.

Η Πολιτεία, από την μεριά της, δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει αυτές τις παραβιάσεις, ώστε να διασφαλίσει την προστασία του κοινωνικού συνόλου, υποχωρώντας μπροστά στο (κακώς εννοούμενο) πολιτικό κόστος από πιθανές αντιδράσεις, «αθωώνοντας» έτσι ένα κακό παράδειγμα.

Κόμματα απέφυγαν να καταδικάσουν ευθέως αυτές τις παραβιάσεις των μέτρων, ελπίζοντας σε πρόσκαιρα κομματικά οφέλη, αδιαφορώντας, δυστυχώς, για την προστασία της δημόσιας υγείας.

Πολίτες χωρίς κοινωνική συνείδηση και αίσθηση της ατομικής ευθύνης τους αδιαφόρησαν για τους συνανθρώπους τους.

Όταν η χώρα, αλλά και η Εκκλησία, θρηνούν εκατόμβη νεκρών, όταν η ανθρώπινη ζωή βρίσκεται ακόμα σε μεγάλο κίνδυνο τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, το χριστιανικό καθήκον επιβάλλει ως απόλυτη προτεραιότητα την προστασία της και όχι τη διακινδύνευσή της. Βεβαίως, η συνάθροιση των πιστών στους χώρους λατρείας, σε κανονικές συνθήκες, είναι σημαντική, επιθυμητή και απολύτως σεβαστή ως θρησκευτικό καθήκον, όμως με την φιλοσοφική και ουσιαστική της έννοια η “Εκκλησία” (πρέπει να) βρίσκεται συνεχώς και παντού στις ψυχές των χριστιανών και στον καθημερινό τρόπο ζωής τους.

Σε μια ευνομούμενη δημοκρατία όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα της διαφωνίας και της διαμαρτυρίας, αλλ’ όμως η τήρηση των περιοριστικών μέτρων λόγω της πανδημίας covid-19, όσο αυτά ισχύουν, είναι υποχρέωση για να εξασφαλιστεί η ισονομία, όταν μάλιστα πρόκειται για την προστασία της ανθρώπινης ζωής.

Αλλιώς, το μέλλον θα είναι ζοφερό για όλους…