Η Πάτρα στην Αθήνα
Ο διευθυντής σύνταξης της «Π» Κωνσταντίνος Μάγνης γράφει για το ερώτημα ουσιαστικά που αφορά την πολιτική φιλοσοφία της δημοτικής αρχής. Πώς εννοεί τον ρόλο του Δήμου, σε σχέση με τη γενικότερη αναπτυξιακή ανάγκη της πόλης; Είναι ένα ερώτημα που μας διχάζει σαν κοινωνία.
H λαϊκή θυμοσοφία έχει παραγάγει ανάμεσα σε μυριάδες άλλες την παροιμία που λέει πως αν το παιδί δεν κλάψει, δεν θα φάει. Εννοεί τα βρέφη. Τα μεγαλωμένα παιδιά κλαίνε όταν τα πιέζεις να φάνε. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Μιλώντας για διεκδικήσεις, όποιος πιέζει, αυξάνει τις πιθανότητές του να αποσπάσει κέρδη, οφέλη, δικαιοσύνη. Αλλά και τίποτα να μην αποσπάσει, η διεκδίκηση από μόνη της εγκωμιάζεται ως επίδειξη αγωνιστικής φλέβας.
Πολιτικά και συνδικαλιστικά, και μόνο η άσκηση πίεσης σε κάνει αρεστό στην κοινωνική μάζα. Και αυτή είναι μια από τις εξηγήσεις της δημοτικότητας του Κώστα Πελετίδη και της παράταξής του- αν και κάτι μας λέει ότι χωρίς τον Κώστα Πελετίδη η παράταξή του δεν θα ήταν το ίδιο δημοφιλής- καθότι είναι ένας θύλακας που ενοχλεί την κεντρική εξουσία, το σύστημα, τους «απάνω». Με τα δεδομένα αυτά, πολύ μεγάλο μέρος των δημοτών εγκρίνουν και επαυξάνουν επί της πρωτοβουλίας να κινήσει η Μαιζώνος τοπικές δυνάμεις με μορφή αυτοκινητοπομπής προς την πλατεία Συντάγματος. Το μπούγιο αναμενόταν μεγάλο. Και η κεντρική εξουσία είτε θα θορυβηθεί είτε θα παραστήσει ότι θορυβείται: Το παραταξιακό πρόσημο Πελετίδη δεν προκαλεί αλλεργία στην κυβέρνηση, οι ταξικές και ιδεολογικές διαφορές είναι θεωρητικές, ο πολιτικός της αντίπαλος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το ερώτημα για τη χθεσινή κινητοποίηση είναι εάν τα αιτήματα της δημοτικής αρχής, που πράγματι σχετίζονται με διαπιστωμένες ανάγκες της αυτοδιοίκησης και της κοινωνίας για χρηματοδοτήσεις και δουλειές, ταυτίζονται με πυλώνες ενός σχεδίου που θα αναβάθμιζε θεαματικά τους ορίζοντες και τη ζωή στην πόλη, και ταυτοχρόνως τη θέση των πολιτών. Το ερώτημα ουσιαστικά αφορά την πολιτική φιλοσοφία της δημοτικής αρχής. Πώς εννοεί τον ρόλο του Δήμου, σε σχέση με τη γενικότερη αναπτυξιακή ανάγκη της πόλης;
Είναι ένα ερώτημα που μας διχάζει σαν κοινωνία. Αλλος περιμένει –και απογοητεύεται- μια δημοτική αρχή που θα πάρει πάνω της το αναπτυξιακό στοίχημα της πόλης, καινοτομίες, νέες τεχνολογίες, επένδυση στην ιστορικότητα, σύγχρονες επικοινωνίες, μαρίνες μέγκα γιοτ, διαμετακομιστικές υπηρεσίες και τα ρέστα, και άλλος ούτε απαιτεί ούτε και συλλαμβάνει τέτοια πράγματα, που θεωρεί ότι αφορούν τους λίγους και τους ελίτ. Από τον Δήμο περιμένει να ασκήσει ρόλο ενός ισχυρού, πατρικών προδιαγραφών, δημόσιου φορέα με απόλυτο προσανατολισμό στην καθημερινότητα των πολιτών, αλλά και επί μέρους ατομικές ανάγκες. Ακούς πολύ συχνά «τουλάχιστον ο Πελετίδης έφτιαξε το νότιο πάρκο, ενώ οι άλλοι δεν έκαναν ούτε αυτό». Δεν έχει σημασία ότι το νότιο πάρκο δεν το έκανε μόνος του ο Δήμος, όσο ότι δεν μάθαμε πως είναι αυτονόητο να έχει πάρκα η πόλη, και ότι κρατάμε χαμηλό τον πήχη των δικαιωμάτων και των προσδοκιών μας.
Ετσι, η Πάτρα πάει στην Αθήνα για τα δίκια της. Δεν έχει έναν δήμαρχο που θα σκέφτεται: Γιατί το μέλλον της πόλης μου να κρέμεται από την Αθήνα;
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
