Η «πολιτική» Πατρών-Πύργου και η ευκαιρία

Το κύριο άρθρο της «Π»

ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΑΣ στην Ελλάδα τα έργα να πολιτικοποιούνται- κάποτε συνέβαινε με απλές βρύσες- μέρει λόγω της κοινωνικής τους σημασίας, εν μέρει επειδή κάποια από αυτά καθίστανται μνημεία αποτελεσματικότητας ή ολιγωρίας.

ΣΥΝΕΒΗ και με την Πατρών- Πύργου. Το κεντρικό πολιτικό σύστημα επί σειρά ετών, δυσανάλογα πολλών αν υπολογίσουμε τη μακάβρια στατιστική, άφησε το έργο να παραπέσει, και όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό, προσέκρουσε πάνω στην κρίση.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ προσέλαβε πολωτικά χαρακτηριστικά, καθώς η απελθούσα κυβέρνηση θεώρησε αναγκαίο να προσδώσει σκιές σκανδαλωδών προαιρέσεων στις διαδικασίες που ακολουθούσε η προκάτοχός της και τις αναθεώρησε, με αποτέλεσμα να πάρει τον μουτζούρη στα χέρια της.

ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ είναι νωπά. Η σημερινή κυβέρνηση επένδυσε στο έργο ποικιλοτρόπως -παίρνοντας και ρίσκα- και πλέον ετοιμάζεται να δρέψει δάφνες. Η πολιτικοποίηση όμως γεννά και αντίδραση, σε μια χρονιά που μας οδηγεί σε κάλπες.

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ μέσα στο παιχνίδι, το οποίο συνδυάζεται με στοιχεία υποκρισίας, στο μέτρο που διαμαρτυρόμαστε για αποφάσεις γνωστές εδώ και πολύ καιρό, τις οποίες ελάχιστοι καταπολέμησαν -αν έπρεπε- οργανωμένα.

ΕΣΤΩ και την πολιτική της τουφεκιάς, είναι χρήσιμο να εγκαινιαστεί μια νέα διεκδικητική λίστα, κυρίως ως προς το ερώτημα των εγκάρσιων διασυνδέσεων της ανακατασκευασμένης οδού με κόμβους σημαντικού κοινωνικού, πολιτιστικού, οικονομικού ενδιαφέροντος.

ΔΕΝ ζητάμε μια Πατρών-Πύργου διάστικτη από διασταυρώσεις όπως η σημερινή, αλλά μια οδό που θα ευθυγραμμίζεται με κεφαλαιώδη αιτήματα επικοινωνίας και ανάπτυξης.

ΤΟ ΘΕΜΑ μας βέβαια είναι ο δρόμος προς το αύριο και όχι ο δρόμος προς τους εκλογικούς στόχους οποιουδήποτε.