Καρναβάλι θα μυρίσει

Ο διευθυντής σύνταξης της «Π» Κωνσταντίνος Μάγνης γράφει …

Εχουμε τυχαία (σχεδόν) παρευρεθεί σε κουβέντες με θέμα το επικείμενο καρναβάλι. Κοινός παρονομαστής οι ιδέες «τι θα κάνουμε φέτος» ή έστω «τι θα ήταν ωραίο να γινόταν». Η διατύπωση Νο1 είναι διπλής όψεως. Υποδηλώνει, από ορισμένους, τη διάθεση να κινηθούν βρέξει χιονίσει, έστω και στο αντάρτικο, μέχρι που θα πέσουν σε τοίχο πραγματικά απαγορευτικής αντικαρναβαλικής άμυνας εκ μέρους των αρχών.

Από άλλους, τη διάθεση να το παλέψουν, υπό τον όρο της αλληλοενθάρρυνσης, που θα δίνει προοπτικές και νόημα στην πρωτοβουλία. Καρναβάλι μπορείς να κάνεις και μόνος σου, αλλά σε ένα καρναβαλικό περιβάλλον, όχι μια μονάχη φιγούρα κλόουν σε δρόμους γεμάτους κόσμο αλλά άδειους από αποκριά. Η διατύπωση Νο2 είναι πιο κουμπωμένη. Εχει χαρακτήρα ανίχνευσης προθέσεων ή έστω είναι κουβέντες που λέμε για να περνάει η ώρα και για να ντύνουμε μαράζια και πόθους, σα να λέμε τι θα κάνουμε φέτος το καλοκαίρι εν γνώσει μας ότι πιθανότατα θα κάνουμε ο,τι και τα προηγούμενα ή πώς θα ξοδεύαμε τα κέρδη του λαχείου χωρίς να παίζουμε λαχείο καν.

Η αλήθεια είναι ότι φέτος οι κεραίες λαμβάνουν σήματα αυξημένης και γνήσιας καρναβαλικής διαθεσιμότητας σε σχέση με πέρυσι. Το 2021, ο καρναβαλικός κόσμος είχε συνθηκολογήσει. Αφενός φοβήθηκε ο ίδιος τον ιό, αφετέρου έπαιξε ρόλο ένα αίσθημα ευθύνης έναντι ηλικιωμένων συγγενών. Αφε- τρίτου, που λένε πολλοί, ψαρώσαμε έναντι της τριβής με την αστυνομία. Είμαστε καλά και φρόνιμα παιδιά, μας συνοδεύει ανεξίτηλο το ανακλαστικό της φιλοτιμίας, της συστολής και της αξιοπρέπειας έναντι της Αρχής (δάσκαλος, ιερέας, στρατιωτικός, τροχονόμος, κύριος διευθυντής), και δεν μας ενθουσιάζει η παρατήρηση για παράβαση κανόνων, κάτι που εξηγεί ίσως γιατί συχνά ονειρευόμαστε τον εαυτό μας γυμνό εν μέσω ντυμένων (και ποτέ ντυμένο εν μέσω γυμνών).

Αλλά φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά. Παρακλειστήκαμε, μπουχτίσαμε, και επιπλέον αντιμετωπίζουμε τον κόβιντ κάπως πιο αισιόδοξα, παρά τα θύματα που ανακοινώνονται σε ημερήσια βάση. Πιστεύουμε πως ο ιός εξημερώθηκε, υπέστη πληθωρισμό που αποδυναμώνει, όλοι γύρω περιγράφουν απλά συνάχια ή λίγα δέκατα, ενώ πλέον η κατάσταση περιγράφεται σαν ραντεβού με αναπόδραστο πεπρωμένο. Θες έτσι θες αλλιώς, θα κολλήσεις. Αρα προς τι να υπερφυλάγεσαι.

«Θα κατέβουμε να ισοπεδώσουμε την Πάτρα». Ηταν μια φράση που ακούσαμε από μεσόκοπους αθηναίους, που αδημονούν να καρναβαλιστούν στην πόλη μας, έχοντας ευτυχή και ξεσαλωματική εμπειρία. Δεν το εννοούν όπως το ακούτε, δεν είναι στις προθέσεις τους η χοντροκομμένη απείθεια, απλά καραδοκούν σε μια χαλάρωση των μέτρων, ίσα να επιτραπεί να διασκεδάζεις όρθιος, και ας μην παρελάσουμε κατά ορδές και μεραρχίες.

Το πράγμα προμηνύεται ενδιαφέρον. Είναι μια ευκαιρία να διαπιστώσουμε ποιος κάνει τελικά το καρναβάλι σ’ αυτή την πλάση. Ο δήμος ή ο κόσμος. Με την αρχαία έννοια, δήμος και κόσμος είναι το ένα και το αυτό, αν μιλάμε για κοινωνία συνειδητοποιημένων πολιτών, με κοινό αίσθημα ανήκειν σε μια οργανωμένη κοινότητα. Το ερώτημα είναι αν στην πορεία του χρόνου εκχωρούμε στην αιρετή διοικητική αρχή τη δικαιοδοσία να παρεμβαίνει κυριαρχικά, αποφασιστικά, αν όχι και ετσιθελικά επί των εθίμων μας, και εν τέλει πάνω στην ίδια μας τη συνείδηση. Θα κάνουμε καρναβάλι φέτος; Θα μας πει ο δήμος. Τι καρναβάλι θα κάνουμε; Θα μας πει η Κουρή. Μια τέτοια εκχώρηση είναι μια έκπτωση της ατομικής πολιτικής, και εν τέλει της συλλογικής, ιδιότητας. Μια μετάλλαξη προς την κατεύθυνση της αφασίας.

Αυτά είναι που θα κριθούν φέτος. Να που το καρναβάλι του 2022, θα έρθει να μας κάνει πολιτική ανατομία, για να αποκαλύψουμε τι μυαλά κουβαλάμε ως κοινότητα και ως πυρήνες. Διαλέγουμε τραγούδι.

Οπου κι αν πας θα ‘ σαι πάντα εδώ
Ή
Τα Κούλουμα ποτέ δεν θα τα δούμε- το χάσαμε το πλοίο της γραμμής.