Κατερίνα Μιχαλοπούλου: «Θέλω να αισθάνομαι ελεύθερη για να δημιουργώ»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Ανήσυχο πνεύμα από τα μικράτα της, άνοιξε αρχικά δικό της χώρο ξένων γλωσσών, στη συνέχεια, όταν ένιωσε να την πιέζει η επανάληψη, ενέταξε εκεί και αξιοποίησε όλα τα αντικείμενα των σπουδών της μέχρι που ξανάκανε την αλλαγή που ακούει στο όνομα Kidit. Παράλληλα, ηγείται θεατρικής ομάδας ενηλίκων και γραπτά της συμπεριλαμβάνονται σε συλλογικό βιβλίο. Πάντα δημιουργική, η εκπαιδευτικός, θεατρολόγος, διευθύντρια Σπουδών Kidit – Κέντρο Γλώσσας Πολιτισμού και Μελέτης Κατερίνα Μιχαλοπούλου συστήνεται στην «Π».

-Τι θυμάστε πιο έντονα από τα παιδικά σας χρόνια;
Δύο πράγματα μου έρχονται στον νου: τα καλοκαίρια μου στη θάλασσα, που λατρεύω, και η αίσθησή μου ότι «δεν χωρούσα» στον κόσμο γύρω μου.

-Σπουδάσατε Γαλλική Φιλολογία και Θέατρο επειδή…
Γαλλική Φιλολογία γιατί η καθηγήτριά μου ήταν πρότυπο επανάστασης στα εφηβικά μου μάτια και αργότερα θέατρο γιατί είχα κατανοήσει πλέον πως η αέναη εσωτερική μου αναζήτηση άλλων κόσμων, πιο γοητευτικών από την καθημερινότητα, ήταν αναπόσπαστο κομμάτι μου.

-Η επαγγελματική σας πορεία πώς ξεκίνησε, πώς εξελίχθηκε και τι εφόδια σας έχει προσφέρει μέχρι το σημερινό Kidit;
Οταν τελείωσα τη Γαλλική Φιλολογία κλήθηκα να αποφασίσω: διορισμός ή τι; Προς απογοήτευση των δικών μου αποφάσισα να αγοράσω ένα μικρό φροντιστήριο στην Περιβόλα, στο οποίο δούλευα ως καθηγήτρια, και να ασχοληθώ με το ελεύθερο επάγγελμα που «με άφηνε να αναπνέω»… Για κάποια χρόνια ξένες γλώσσες… Μετά έγινε πολύ προβλέψιμο… Το μυαλό μου πάντα ταξίδευε… Πρώτα έκανα το μεταπτυχιακό στη Θεατρολογία και δευτερευόντως το πτυχίο… Αποφάσισα να τα εντάξω στη δουλειά μου. Εκτός από ξένες γλώσσες, ξεκίνησα παιδικά εργαστήρια, θεάτρου και ζωγραφικής. Ετσι το Κέντρο Ξένων Γλωσσών έγινε Κέντρο Γλώσσας και Πολιτισμού κι εγώ είχα καταφέρει να αξιοποιώ και επαγγελματικά όλα όσα είχα σπουδάσει. Και κάπως έτσι πέρασαν 21 χρόνια..

-Και πάμε στο Kidit – Κέντρο Γλώσσας Πολιτισμού και Μελέτης. Πότε έγινε η αρχή και ποια η φιλοσοφία του;
Το Κέντρο Γλώσσας και Πολιτισμού συνέχιζε ακάθεκτο την πορεία του, αλλά έκρινα ότι χρειαζόταν πάλι μια αλλαγή. Κι επειδή η συγκυρία είναι καθοριστική στη ζωή μας, την ίδια περίοδο η Χριστίνα Παπλά έψαχνε να κάνει το δικό της βήμα στη μελέτη των μαθητών του δημοτικού. Σταθήκαμε τυχερές, μιας και καταφέραμε να έχουμε ένα υπέροχο κτίριο 250 τ.μ. με κήπο και χώρο στάθμευσης στην Πατρών Κλάους 250, εκεί που κάποτε άκμαζε το ιστορικό «Χαγιάτι», το οποίο φιλοξένησε το όνειρό μας. Και φτάσαμε στο σημερινό Κέντρο Γλώσσας Πολιτισμού και Μελέτης, ένα εκπαιδευτήριο για παιδιά Δημοτικού και Γυμνασίου, που κύριο στόχο έχει την ολόπλευρη εκπαίδευση των μαθητών: μελέτη για το σχολείο, ξένες γλώσσες, θέατρο και ζωγραφική. Και γιατί Kidit; Είναι ένα δικό μας λογοπαίγνιο που σημαίνει: αυτό είναι για το Παιδί.

Τι αγαπάτε στη δουλειά σας και, τι ενδεχομένως, σας αγχώνει στο επιχειρηματικό κομμάτι;
Νομίζω ότι αυτό που αγαπώ περισσότερο είναι η επαφή μου με τα παιδιά και η δυνατότητα που έχω να κάνω μαζί τους δημιουργικά πράγματα. Κοντά τους έχω την αίσθηση ότι ακόμα πηγαίνω σχολείο. Το επιχειρηματικό κομμάτι μού δημιουργεί ανάμικτα συναισθήματα: από τη μια με αγχώνει γιατί κάθε μέρα καλούμαι να αποδεικνύω ότι αξίζω να με εμπιστεύονται, από την άλλη, όμως, μου δίνει αυτή την ελευθερία που χρειάζομαι για να κάνω πράγματα που γεμίζουν την ψυχή μου.

Με το θέατρο, πέραν των σπουδών, έχετε παρελθόν και παρόν. Θα μας πείτε και γι’ αυτή σας την ενασχόληση;
Το θέατρο έχει γίνει πια η βασική μου ασχολία. Εμψυχώνω δύο θεατρικές ομάδες: την παιδική ομάδα του Kidit, με την οποία κάνουμε εβδομαδιαία θεατρικό παιχνίδι και ανεβάζουμε και δύο, συνήθως, παραστάσεις τον χρόνο. Τώρα μάλιστα ετοιμάζουμε την καλοκαιρινή μας παράσταση με τον θρυλικό «Μορμόλη» σε δική μου διασκευή. Παράλληλα, τα τελευταία πέντε χρόνια εμψύχωνα την ομάδα ενηλίκων των ΚΟΠΑ (κλαμπ οικογενειών με προβλήματα από το αλκοόλ), με την οποία ανεβάσαμε με πολύ μεγάλη επιτυχία το «Σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα». Επειδή όμως, όπως προείπα, θέλω να αισθάνομαι ελεύθερη για να μπορώ να δημιουργώ, το καλοκαίρι αποφάσισα να διακόψω αυτή τη συνεργασία και να συνεχίσω με τη δική μου πλέον ερασιτεχνική θεατρική ομάδα ενηλίκων «Ονειροκουκλεύειν». Το συγκινητικό είναι ότι τα περισσότερα μέλη της προηγούμενης ομάδας είναι κοντά μου και προστέθηκαν και αρκετά ακόμα. Και έχουμε ήδη ξεκινήσει την δική μας αναμέτρηση με τον Ντάριο Φο και ένα έργο έκπληξη.

-Σύζυγος και μητέρα ενός 11χρονου γιου. Πώς τα πάτε με τον συνδυασμό των επαγγελματικών και οικογενειακών σας υποχρεώσεων; Σηκώνετε ποτέ τα χέρια ψηλά;
Θα πω ψέματα, αν ισχυριστώ ότι η καθημερινότητά μου είναι εύκολη. Ομως λατρεύω τόσο πολύ να είμαι μαμά αυτού του φοβερού αγοριού, που είμαι ευγνώμων για κάθε στιγμή που ζω κοντά του. Και σίγουρα δεν αλλάζω με τίποτα και τον ρόλο της συζύγου αυτού του άντρα που μοιραζόμαστε για χρόνια έναν έρωτα και μια πολύ τρυφερή συντροφιά.

Εχετε κι άλλη αγάπη, που πρόσφατα αποκαλύφθηκε ευρύτερα, αφού το «Μολύβι με γόμα» βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία. Γράφετε. Πώς λειτουργεί το γράψιμο για εσάς και ποια η δική σας «φωνή» σε αυτό τον συλλογικό τόμο.
Ευτυχώς γράφω! Κι έτσι αντέχω αυτόν τον κόσμο της εικόνας και της ματαιοδοξίας, που με δυσκολεύει γιατί νιώθω ότι δεν του ανήκω. Σε αυτή τη συλλογή των εκδόσεων «Αλάτι» είχα την ευκαιρία για πρώτη φορά να εκδώσω δύο ποιήματά μου σε ελεύθερο στίχο και ένα μικροδιήγημα. Και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό.

Σε εμπόδια/δυσκολίες, ποια όπλα διαθέτει η «φαρέτρα» σας;
Την αλήθεια και την τρυφερότητα. Είναι καθημερινό διακύβευμα για μένα ο συνδυασμός τους. Και την τέχνη φυσικά. Είναι το όπλο όλων μας, ξέρετε, στην οικογένεια: ο γιος μου ζωγραφίζει, ο άντρας μου είναι μουσικός κι εγώ γράφω και κάνω θέατρο.

Ονειρεύεστε να…
… αγαπήσω τους εσωτερικούς μου περιορισμούς, να έχω όμορφες στιγμές με τους αγαπημένους μου, να τραγουδάω, να χορεύω και να μυρίζω τη θάλασσα…

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News