Κωνσταντίνος Χαραντινιώτης: “Για να ευημερείς, θα πρέπει πρώτα να φιλτράρεις τον εαυτό σου”

Ο δημοφιλής mindset coach Κωνσταντίνος Χαραντινιώτης, γνωστός για τα αποτελεσματικά εργαλεία αυτοβελτίωσης που μοιράζεται απλόχερα στα μέσα δικτύωσης, έρχεται στην Πάτρα, με αφορμή την κυκλοφορία του πολυαναμενόμενου βιβλίου του NOO|ΤΡΟΠΙΑ – Εγχειρίδιο Ευημερίας (εκδόσεις Πεδίο).

Συγκεκριμένα, ο Κωνσταντίνος Χαραντινιώτης θα βρίσκεται στην Πάτρα και στο Μηχανουργείο Πολυχώρος Πολιτισμού σήμερα Δευτέρα  13 Μαΐου και ώρα 7.30 το απόγευμα. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

“Αυτό που λέμε συνειδητότητα και αυτογνωσία είναι αυτά που μας δίνουν τη δύναμη να αναλάβουμε την ευθύνη για τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις μας” σημειώνει χαρακτηριστικά ο Κωσνταντίνος Χαραντινιώτης μιλώντας στο pelop.gr και συνεχίζει: “Οπότε αντί να χρεώνουμε τις καταστάσεις σε άλλους ανθρώπους όσον αφορά την τύχη μας, είναι απαραίτητο να εστιάζουμε στο τι μπορούμε εμείς να ελέγξουμε και να το επηρεάσουμε θετικά. Και το βιβλίο σου δίνει τα εργαλεία για αυτό.  Θα μας οδηγήσει όλους μας η νοοτροπία αυτού του είδους, σε μία ενδυνάμωση εσωτερική, η οποία θα επιτρέπει να διαμορφώσεις τη ζωή σου με βάση τις αξίες σου, με το πώς εσύ νιώθεις ότι είσαι καλά. Και αυτό απαιτεί χρόνο για αυτό και το βιβλίο δουλεύει σε βάθος χρόνου. Είναι ένα εγχειρίδιο, ένα βιβλίο οδηγιών που σου δίνει τη δυνατότητα να το κάνεις σε βάθος χρόνου”.

Νοοτροπία, ο τίτλος του βιβλίου. Τι είναι η νοοτροπία;

Νοοτροπία είναι ο τρόπος του νου, αναφερόμαστε στον τρόπο που σκεφτόμαστε. Λόγω του ότι ξέρουμε οι άνθρωποι ότι πολλές φορές οι σκέψεις μας μάς οδηγούν σε δυσπραγίες και αυτές προφανώς προέρχονται από αφιλτράριστες συνθήκες, αυτά που μας συμβαίνουν συναισθήματα, αισθήματα κλπ, είναι απαραίτητο να εξετάσουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τον τρόπο του νου μας, να τον βάλουμε κάτω από ένα παρατηρητικό μάτι – το μάτι του σοφού παρατηρητή. Και εδώ να πω πως η έκφραση «σοφός παρατηρητής» είναι εκείνη η πλευρά μας που ξέρει ποιο είναι το σωστό και επιλέγει το λάθος. Ένα παράδειγμα αυτού είναι το εξής: ξέρουμε πιο είναι το σωστό φαγητό, ωστόσο επιλέγουμε το junk. Άρα, ο σοφός παρατηρητής υπάρχει, αλλά γιατί δεν τον ακούμε; Ίσως από συνήθεια ή γιατί αυτό το αφιλτράριστο, ανεπεξέργαστο πλαίσιο εσωτερικά που υπάρχει που εκφράζεται ως δυσπραγίες, είναι βεβαρημένο λόγω του παρελθόντος μας, λόγω του ότι εκτίθεται ο άνθρωπος σε πληροφορίες, συμπεριφορές, καταστάσεις στις οποίες δεν κάνει καλή ερμηνεία και αυτό τον στρεσάρει. Και όταν ο άνθρωπος στρεσάρετε και κουράζετε και στο φαγητό θα το «ρίξει» και στο ξενύχτι και σε θυμό θα μπει εύκολα μέσα και θα μιλήσει απαξιωτικά για τον εαυτό και το περιβάλλον του.

Λέμε συνήθως ότι ο κάθε λαός έχει μια δική του νοοτροπία. Αν το μεταφέρουμε αυτό σε ένα άτομο, πώς μπορεί αυτό να αλλάξει μέσα σε αυτές τις 52 εβδομάδες;

Αυτή η συλλογική νοοτροπία αφορά μία κουλτούρα, έχει να κάνει με τα ήθη, τα έθιμα, έναν ολόκληρο πολιτισμό. Δεν είναι κάτι που αλλάζει μέσα σε έναν χρόνο. Εκτός αν υπάρχει ένας λόγος σοβαρός. Τα τελευταία χρόνια ο λαός μας, άλλαξε τις συνήθειές του, και τοπικά, λόγω covid. Αν υπάρχει μια μεγάλη αναγκαιότητα, ακόμα και σε ένα μεγάλο επίπεδο, πλαίσιο που είναι το πολιτιστικό που μπορεί να αφορά έναν ολόκληρο πλανήτη αλλά και έναν λαό αλλάζουν. Αλλάζεις συνήθειες, τους τρόπους. Αν δεν υπάρχει η αναγκαιότητα, ξαναγυρίζεις εκεί που ήσουν. Αν πάρουμε για παράδειγμα την κουλτούρα και το ταπεραμέντο που έχουμε σαν φύση εδώ οι Μεσόγειοι, διαφέρει από τους Γιαπωνέζους. Οι Γιαπωνέζοι κάθονται ήρεμα, στωικά, ακούνε κάτι, το επεξεργάζονται και μετά απαντούν. Στην κουλτούρα μας οι Μεσόγειοι δεν σε αφήνουν να τελειώσεις, όχι μόνο στη συζήτηση, αλλά ακόμα και σε ένα σεμινάριο. Να πούμε τώρα αν αυτό πρέπει να αλλάξει… Δεν ξέρω αν πρέπει να αλλάξει.

Βλέπω βόρειους λαούς στα ταξίδια μου, που ζουν κάτω από μια πιεστική καθημερινότητα, λόγω του πώς είναι ο έλεγχος στην κουλτούρα τους, και εδώ έχουμε πράγματα για τα οποία γκρινιάζουμε, όμως την ίδια στιγμή είμαστε ανοικτή καρδιά, με χαμόγελο, με την γκρίνια μας… Το ίδιο το Κράτος δίνει λίγο αέρα στους ανθρώπους και ίσως και αυτό να έχει και την γοητεία του. Έτερον εκάτερον όμως. Αυτός είναι ο μακρόκοσμος συνολικά όμως ο κάθε ένας είναι ο μικρόκοσμος. Ο μικρόκοσμος που αφορά τη λειτουργικότητα ενός Ελληνα, έχουμε την τάση να δίνουμε μία χαλαρότητα στα πράγματα και από την άλλη πλευρά να προσλαμβάνουμε αυτή την χαλαρότητα ως κέφι και αλεγκροσίνη και από την άλλη ως «ωχαδελφισμό» με αποτέλεσμα να μην αναλαμβάνουμε ευθύνη. Δεν συμβαίνει σε όλους προφανώς, είναι όμως ένα χαρακτηριστικό και για αυτό βλέπουμε άλλες κοινωνίες που προοδεύουν περισσότερο σε κάποια πράγματα. Στον τρόπο που «τρέχουν» τις δουλειές τους, χτίζουν συστήματα και βιομηχανίες που είναι πολύ εξελιγμένες, ενώ θα έλεγε κανείς πως δεν σου λείπει κάτι. Είναι πολύ εύκολο να το ρίξουμε στους πόρους που έχει η κάθε χώρα, στο παρελθόν της, στα καθεστώτα της, αλλά η Γερμανία καταστράφηκε ολοσχερώς με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ εμείς όχι. Και αυτή τη στιγμή αγοράζουμε γερμανικά αυτοκίνητα! Και είναι εύκολο να πούμε αυτοί έχουν και όχι εμείς. Και αυτό είναι θέμα νοοτροπίας. Είναι ο τρόπος που σκεφτόμαστε παράλληλα πράγματα.

Αυτό που εγώ κάνω, είναι ότι αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν αυτές οι δυσπραγίες στην ανθρώπινη φύση οι οποίες προέρχονται από ένα αφιλτράριστο εσωτερικό περιβάλλον και το πρώτο που νιώθουμε είναι το συναίσθημα, γιατί αυτό είναι το πρώτο που εκφράζουμε στο σώμα μας. Είναι άρρηκτη η σύνδεση συναισθήματος και σώματος και γίνεται με ταχύτητα φωτός. Λυπάσαι και «πέφτει» το πρόσωπό σου, χαίρεσαι «ανεβαίνει». Για να μπορέσει να υπάρξει αυτό χρειάζεσαι έναν τρόπο σκέψης, γιατί προλαμβάνει την λάθος αντίδραση. Δεν χρειάζεται να είναι κατηφής με το που θα ακούσεις ένα κακό νέο. Γιατί για το ίδιο φαινόμενο κάποιοι λένε «τι πάθαμε» και άλλοι «κάθε εμπόδιο για καλό». Ποια είναι η διαφορά τους; Η νοοτροπία τους. Ο ένας βλέπει ότι υπάρχει χώρος για αλλαγή ή και ευκαιρία και ο άλλος βλέπει πως ήρθε το τέλος, για το ίδιο ακριβώς πράγμα.
Άρα για τα δικά μας πράγματα, για αυτά που μας αφορούν επειδή στο τέλος της ημέρας και στο βάθος της καρδιάς μας όλοι θέλουμε να είμαστε καλά, αυτό επιζητούμε να απολαμβάνουμε τη ζωή και παρόλα αυτά κάνουμε πράγματα που δεν μας οδηγούν εκεί. Οι άνθρωποι δεν σκέφτονται με έναν τρόπο εποικοδομητικό, για αυτό δημιουργούνται αυτά τα θέματα. Είναι θέμα σκέψης. Ο άνθρωπος δεν είναι θύμα των καταστάσεων, δημιουργεί τις καταστάσεις.

Μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας;

Ναι και σε αυτό στοχεύει το βιβλίο μας: στο να μάθουμε να μιλάμε μία γλώσσα, γιατί οι σκέψεις μας είναι λέξεις. Μπορούμε να επέμβουμε και να μάθουμε μία γλώσσα με θετικό προσδιορισμό. Τι σημαίνει αυτό; Είναι διττός ο λόγος. Το ένα είναι να εστιάζω στη λύση και όχι στο πρόβλημα. Προφανώς χρειάζομαι ένα πρόβλημα για να θέλω μία λύση. Αλλά είναι διαφορετικό να βλέπεις το πρόβλημα και να λες «τι έπαθα» και διαφορετικό να το βλέπεις και να σκέφτεσαι «πώς θα το λύσω». Όσον αφορά το πώς θα το λύσεις, ή θα απομακρυνθείς από το πρόβλημα ή θα κάνει ξεκάθαρο στη γλώσσα σου το πού θες να πας. Αν κάνεις ξεκάθαρο το πού θες να πας και δεν ασχολείσε συνέχεια με το ποιο είναι το πρόβλημα, είναι πιο πιθανό να πας εκεί που θες, από το να σκέφτεσαι το πού είσαι. Κάποιες φορές οι άνθρωποι εκφράζονται για αυτό που θέλουν να πετύχουν μιλώντας για το τι δεν θέλουν. Για παράδειγμα, ρωτάω έναν άνθρωπο που κάνει συνεδρίες μαζί μου «τι είναι αυτό που θέλεις να καταφέρεις;». Μου απαντά «να μην είμαι κουρασμένος». Δίκαιο, αλλά λάθος τοποθέτηση. Αυτό που πραγματικά θέλει είναι να ξεκουραστεί. Και κάποιος θα έλεγε, τι διαφορά έχει. Σκεφτείτε, όταν λέμε «δεν θέλω να είμαι κουρασμένος» τι είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό και σε ποιο πλαίσιο μπαίνει το μυαλό σας; Σκέφτεστε τους λόγους για τους οποίους είστε κουρασμένος. Όταν λέμε «θέλω να είμαι ξεκούραστος», τι εικόνες έρχονται στο μυαλό σας; Οι τρόπο! Άρα ο θετικός προσδιορισμός στη γλώσσα σε κατευθύνει στους τρόπους που θα λυθεί το πρόβλημα, ενώ ο άλλος τρόπος σε συνδέει με το πρόβλημα και όχι τη λύση. Εδώ έρχομαι και λέω, να μια βασική αρχή για αλλαγή νοοτροπίας: να αρχίσουμε να λέμε πράγματα στον εαυτό μας με θετικό προσδιορισμό. Και το βιβλίο πραγματεύεται πανανθρώπινες αξίες, πράγματα που όλοι τα θέλουμε ούτως ώστε να μπορέσουμε να πετύχουμε τις βελτιωτικές αλλαγές. Άρα το βιβλίο αποτελεί έναν οδηγό με καλούς, παραγωγικούς τρόπους, τους οποίους ο αναγνώστης μπορεί να χρησιμοποιήσει διαφορετικά τον νου του.

Μιλήσατε για γλώσσα, για λέξεις. Κάποιες φορές λένε πως οι πράξεις έχουν μεγαλύτερη δύναμη από τις λέξεις. Οι λέξεις τι δύναμη έχουν;

Να οργανώσουν τις πράξεις. Αν δεν πεις ότι θα σηκωθώ, πώς θα γίνει πράξη; Αν δεν πούμε κάτι πρώτα, πώς θα γίνει; Όμως, κάποια πράγματα δεν ακούγονται με αυτή τη μορφή γλώσσας, γιατί είναι στο ασυνείδητο. Και το ασυνείδητο περιλαμβάνει όλο αυτό το περιεχόμενο που ονομάζουμε «εαυτό» και ο εαυτός στην ουσία τι είναι; Οι εμπειρίες σου, η ανατροφή σου, η μόρφωσή σου, η ιδιοσυγκρασία σου, οι αποφάσεις, οι προκαταλήψεις, οι πεποιθήσεις σου. Αυτά δεν κάθεσαι να τα σκεφτείς, μιλάνε από μόνα τους. Γιατί κάποια στιγμή τα εγκατέστησες εκεί. Κάποια στιγμή άρχισες να πιστεύεις με έναν τρόπο γενικευμένο ότι το ινδικό φαγητό είναι καυτερό. Δεν το σκέφτεσαι. Πλένεις τα δόντια σου κάθε πρωί δεν το σκέφτεσαι. Και κάποιος θα μπορούσε να πει πως αυτό δεν είναι σκέψη. Και βέβαια είναι σκέψη.

Όταν λέμε σκέψη, μιλάμε για εκείνο το οργανόγραμμα της δικτύωσης του νευρικού συστήματος που κάνεις συνειδητές και ασυνείδητες πράξεις. Δεν κάθετε να πει κάποιος σταματάω λίγο, θα σηκώσω το χέρι και θα ξύσω το κεφάλι μου γιατί έχω φαγούρα. Γίνεται αυτόματα. Όμως, υπάρχει μία γλώσσα από πίσω που το οργανώνει, λεπτοφυής που δεν είναι στον έλεγχό σου. Υπάρχουν πράγματα που γίνονται αυτόματα όπως π.χ. θα ανοίξω το πακέτο και θα πάρω ένα τσιγάρο και μετά θα γίνει ξανά και ξανά. Και μετά αυτό ακούγεται σαν ένα ηχείο μέσα στο κεφάλι σου, που δεν χρειάζεται να το λες συνειδητά χρησιμοποιώντας τον μυ της γλώσσας. Χρησιμοποιείς τη δικτύωση η οποία έχει καταγράψει συγκεκριμένα μονοπάτια και σε οδηγεί πάλι στο ίδιο πράγμα. Αν ξεκινήσεις να κάνεις μία διαδρομή σε ένα παρθένο δάσος, ξεκινώντας από τη σκηνή σου φτάνοντας στο σημείο για να πάρεις νερό, κάθε μέρα για όσο καιρό μείνεις, θα αφήσεις ένα αυλάκι σε αυτή τη διαδρομή. Δεν χρειάζεται να κάθεσαι να ψάχνεις τον δρόμο από ένα σημείο και μετά, περπατάς αυτόματα. Έχει χαραχθεί από μία πρόθεση. Άρα κάθε πρόθεση που έχουμε, είναι ένας λεκτικός προσδιορισμός. Για αυτό εγώ προτείνω ο άνθρωπος να εξετάσει τον προσδιορισμό του λεκτικά ούτως ώστε να μπορέσει να αλλάξει αυτά που τον εμποδίζουν. Γιατί πολλές φορές υπάρχει μία εσωτερική φωνή η οποία μοιάζει με έναν εσωτερικό κριτικό.

Ο κριτικός του θεάτρου κρίνει κάποιες παραστάσεις επικριτικά. Αν παραμείνουμε σε αυτόν τον μονότονο επικριτικό διάλογο χαράζουμε μία διαδρομή στο μονοπάτι το οποίο αρχίζει και έρχεται ως ένα εμπόδιο που μοιάζει απροσπέλαστο όσον αφορά την αυτοπεποίθηση του ατόμου. Και όταν παραμείνεις σε αυτό το μονότονο, αρνητικό μονοπάτι, θα σε φέρει σε μία αμφισβήτηση του εαυτού σου. Οπότε όταν θέλεις να υιοθετήσεις μία νέα συνήθεια, να αντιμετωπίσεις μία νέα πρόκληση δεν θα έχεις την δύναμη. Άρα επειδή το μυαλό είναι δικό μας, μπορείς να πάρεις τον έλεγχο, μπορούμε να ξαναγράψουμε αυτό το σενάριο, αυτό τον μονόλογο, ούτως ώστε να αμφισβητήσουμε την παλιά φωνή, αφήνοντας πίσω το πρόβλημα και δημιουργώντας τις συνθήκες για μία λύση τελικά.

Άρα εμείς γράφουμε τις εντολές, εμείς μπορούμε να τις ξαναγράψουμε.

Ακριβώς. Άρα προτείνω μέσα στο βιβλίο μία νέα νοοτροπία, να αρχίσει κάποιος να κάνει αυτές τις δηλώσεις εις εαυτόν, η οποία είναι η πρόθεση για την ημέρα. Δεν έχει να κάνει με θετική σκέψη, έχει να κάνει με θετικό προσδιορισμό στη γλώσσα, είναι τεχνικό. Και το τεχνικό μπορεί να το καταλάβει εύκολα ο εγκέφαλός μας. Το αφηρημένο, θετική σκέψη «όλα θα πάνε καλά» και γύρω σου καίγεται ο τόπος, ο εγκέφαλος ίσως να δημιουργήσει μεγαλύτερο πρόβλημα. Είναι κάτι που λέω και στα σεμινάριά μου. Αν πας σε ένα ακατάστατο δωμάτιο και σκέφτεσαι θετικά «θα φτιάξει το δωμάτιο», σας διαβεβαιώ πως δεν θα γίνει τίποτα. Θα πρέπει να πεις τι θα κάνεις και να το κάνεις. Θέλει πράξεις. Οπότε, οι τρόποι που προτείνω είναι 52 στρατηγικά επιλεγμένες δηλώσεις εις εαυτόν, οι οποίες συνοδεύονται από ασκήσεις – κλειδιά που παρέχουν ένα ξεκάθαρο πλάνο για το πώς μπορεί να προγραμματίσει το μυαλό του ο αναγνώστης για να έχει μία καλύτερη νοοτροπία, που προφανώς στοχεύει στην ευημερία. Η ευημερία δεν είναι μόνο υλική, ξεκινά από πνευματικό επίπεδο. Γιατί οι άνθρωποι που έχουν πετύχει κάτι και ευημερούν, έχουν σκεφτεί πρώτα. Άρα η ευημερία δεν είναι ένα πράγμα, είναι ένα ψηφιδωτό και απαρτίζεται από υψηλές έννοιες όπως σκοπός, αυτοπεποίθηση, πειθαρχεία, αλληλεγγύη.

Δύσκολες έννοιες.

Είναι αξιόλογες έννοιες. Η αυτοπεποίθηση δεν είναι δύσκολο, απαραίτητο είναι. Η πειθαρχεία δεν είναι δύσκολη, απαραίτητη. Η αλληλεγγύη είναι δύσκολη μόνο όταν έχεις προσκόλληση. Για αυτό υπάρχει το «κάνε το καλό και ρίχτο στο καλό». Η αλληλεγγύη γίνεται δύσκολη όταν έχεις προσδοκίες να γυρίσει κάτι σε εσένα πίσω. Είναι πολύ εύκολη όταν στοχεύεις στο πώς να την προσφέρεις, όχι στο πώς να την εισπράξεις. Πρέπει να ξεφύγουμε από το «εγώ» μας και ο προσδιορισμός μας να είναι να προσφέρουμε. Ο άνθρωπος μπορεί να ξεφύγει από τους δαίμονές του όταν έχει στόχο να προσφέρει, όταν δουλεύει για να το κοινό καλό.

Σε όποιον άνθρωπο είναι σε κατάθλιψη, δώσε του να κάνει κοινωνικό έργο και σε βάθος χρόνος θα δεις πώς θα συνέλθει, γιατί έχει ξεφύγει από το πετσί του. Αυτά που μας βασανίζουν είναι γιατί κλεινόμαστε πάρα πολύ στο πετσί μας και έχουμε διοργανώσει έναν κόσμο γύρω μας ο οποίος μας γυρίζει πάρα πολύ σε αυτό το ατομιστικό πλαίσιο, που είναι η πάρτη σου. Ας είσαι τουλάχιστον ευγενής. Να σε βλέπει κάποιος και να χαμογελάς! Βέβαια κάποιος θα πει «να πηγαίνω εγώ να χαμογελάω σαν χαζός και ο άλλος να με κοιτάει άγριος;». Άρα ταυτοποιήσαι από τη συμπεριφορά του άλλου; Αυτή είναι λάθος νοοτροπία.

Και για να ευημερείς, θα πρέπει πρώτα να φιλτράρεις τον εαυτό σου, το πώς εσύ σκέφτεσαι, το ποιος είναι ο αυτοπροσδιορισμός σου. Και για να μπορέσεις να αυτοπροσδιοριστείς θα πρέπει να έχεις αυτογνωσία. Μέσα στο βιβλίο λέω για παράδειγμα μία δήλωση ότι «σήμερα θα προσέχω τι φέρνω μέσα στο σώμα και στο μυαλό μου, ως τροφή και πληροφορία». Σήμερα θα το προσέχω. Αν ξεκινήσεις με αυτή την πρόθεση και επαναλαμβάνεις την δήλωσή σου, είναι 100% βέβαιο πως όταν έρθει μπροστά το μεσημεριανό σου φαγητό θα το κοιτάς εξετάζοντάς το. Όταν θα λες συνέχεια ότι θα προσέχεις τις πληροφορίες που θα λαμβάνεις, όταν εμφανιστεί κάτι άχρηστο μπροστά σου, μία βίαιη ταινία, ειδήσεις που λένε ό,τι να ‘ναι, θα πεις πως δεν το θες. Άρα αναλαμβάνεις την ευθύνη του εαυτού σου αρχίζεις και καθαρίζεις με έναν τρόπο. Και στο τέλος της ημέρας σου λέει το βιβλίο «πώς πήγες σήμερα από το 1 έως το 5;». Μπορεί να βάλεις 2. Την επόμενη ημέρα το ίδιο και συνέχεια. Το θέμα είναι να κοιτάς την κάθε ημέρα. Να παρακολουθείς τον εαυτό σου. Για αυτό και λέω πως είναι εγχειρίδιο ευημερίας. Και στο τέλος υπάρχει η ερώτηση «τι σκοπεύεις να κάνεις από αύριο για αυτό;». Άρα το βιβλίο σε κάνει να σκεφτείς προς έναν προσδιορισμό θετικό, σε μία κατεύθυνση που θα πάρεις κάποιο κέρδος.

Μου αρέσει και η λέξη εγχειρίδιο.

Ναι η Νοοτροπία είναι ένα εγχειρίδιο το οποίο έχει σκοπό να βοηθήσει τους αναγνώστες να πετύχουν χειροπιαστή βελτίωση και πρόοδο και σε προσωπικό και σε επαγγελματικό επίπεδο. Για αυτό αναφέρεται «εγχειρίδιο ευημερίας». Και ως εγχείριδιο σκοπός του και σκοπός μου είναι να είναι ένα εγχειρίδιο εύπεπτο, ευανάγνωστο, να το καταλάβει όποιος το πάρει στα χέρια του, ώστε οι οδηγίες του να είναι εύκολα εφαρμόσιμες.

Ινφο

Η σημερινή παρουσίασή του θα έχει τον χαρακτήρα σεμιναρίου προσωπικής ανάπτυξης. Οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ευχάριστες και διαφωτιστικές συζητήσεις, που θα τους εξοπλίσουν με μοναδικό υλικό για στοχασμό και εύπεπτα εργαλεία για πρακτική.

Ο mindset coach Κωνσταντίνος Χαραντινιώτης έρχεται στην Πάτρα με το βιβλίο του NOO|ΤΡΟΠΙΑ

Ενδεικτικά:

• Θα αναπτύξει τι σημαίνει νοοτροπία.
• Θα παρακινήσει το κοινό να επανεξετάσει την υπάρχουσα νοοτροπία του.
• Θα ενθαρρύνει το κοινό να θέσει τα θεμέλια καλλιέργειας ενός βελτιωμένου τρόπου σκέψης.
• Θα εξηγήσει πώς η μέθοδος που προτείνει στο βιβλίο θα βοηθήσει τους αναγνώστες να διορθώσουν τα κακώς κείμενα του μυαλού, βελτιώνοντας έτσι πολλούς και διαφορετικούς τομείς της ζωής τους.
• Θα παρουσιάσει αποτελεσματικούς και εύκολους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να εκπαιδεύσουμε το μυαλό μας, ώστε να γίνει ένας δυνατός σύμμαχος που μας υποστηρίζει στην καθημερινότητά μας.

Η εφαρμογή των προτάσεων που θα μοιραστεί, μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές αποφάσεις που θα συμβάλουν στην προσωπική ανάπτυξη του κάθε συμμετέχοντα.

Στο τέλος της παρουσίασης θα απαντήσει σε ερωτήματα και θα παραμείνει για να υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου.

Μια μοναδική ευκαιρία για προσωπική γνωριμία και εποικοδομητική συνύπαρξη ανθρώπων που ενδιαφέρονται ενεργά για την αυτοβελτίωσή τους.

 

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News