Κώστας Καζάκος στην “Π”: Ο πόνος που δεν αντέχεται τραγουδιέται

Αφηγητής της μουσικοθεατρικής παράστασης «Πως να σωπάσω»,  που θα παρουσιαστεί στο Εργοστάσιο Τέχνης Θάνος Μικρούτσικος την Τετάρτη 7 Ιουλίου, ο Κώστας Καζάκος

πόνος

Η μουσικοθεατρική παράσταση «Πως να σωπάσω», που δεν πρόλαβε λόγω καραντίνας να παρουσιαστεί το χειμώνα στο θέατρο Τζένη Καρέζη, θα παρουσιαστεί στο Εργοστάσιο Τέχνης Θάνος Μικρούτσικος την Τετάρτη 7 Ιουλίου.

Τραγούδια της παράδοσης και τραγούδια μεγάλων μας συνθετών, όπως ο Μαρκόπουλος, ο Λοΐζος, ο Θεοδωράκης, ο Μούτσης, ο Τσιτσάνης, ο Μάρκος Βαμβακάρης, ερμηνευμένα από τέσσερις σπουδαίους τραγουδιστές, τον Χρήστο Θηβαίο, την Ανδριάνα Μπάμπαλη, τη Βιολέτα Ικαρη και τον Κώστα Τριανταφυλλίδη, υπό τη μουσική διεύθυνση του Γιάννη Παπαζαχαριάκη. Επί σκηνής και επτά μουσικοί, ενώ αφηγητής θα είναι ο Κώστας Καζάκος, ο οποίος σήμερα μιλά στην «ΠτΔ».

Τίτλος της παράστασης «Πώς να σωπάσω». Εσείς για ποια πράγματα δεν μπορείτε να σωπάσετε;

Ποια να πω και ποια να μείνουν απ’ έξω. Έχουν συσσωρευτεί τόσα πολλά, έχουμε τα τελευταία χρόνια περάσει τόσα άσχημα πράγματα, που έχει συσσωρευτεί πόνος και θυμός και αγανάκτηση και η ταλαιπωρία είναι άνευ προηγουμένου. Έχουν καταστραφεί πολλοί χώροι. Ο δικός μας του θεάματος, το θέατρο ειδικά, έχει καταστραφεί, είναι 2 χρόνια τώρα που πολύς κόσμος είναι χωρίς μεροκάματο, χωρίς έσοδα. Και είναι πολύς ο κόσμος. Δεν είναι μόνο οι καλλιτέχνες. Είναι τραγικά τα πράγματα. Και δεν ξέρω πότε θα επανέλθει σε κανονικό ρυθμό η ζωή μας, γιατί όλο και καινούργια πράγματα  μαθαίνουμε, όπως με τη νέα μετάλλαξη και όσα λέγονται για νέο λοκντάουν και κανείς δεν ξέρει τι χειμώνας μας έρχεται.

Εσείς είστε αισιόδοξος;

Δεν βλέπω πολλά σημεία αισιοδοξίας αλλά αισιόδοξοι είμαστε από τη φύση μας εμείς οι καλλιτέχνες, γιατί αλλιώς δεν μπορούμε να δουλέψουμε. Η πραγματικότητα είναι πολύ άσχημη, αλλά προσπαθούμε να βρίσκουμε τις καλές τις πλευρές, να συντηρούμε αυτά τα στοιχεία της πραγματικότητας που θα μας χρειαστούν για να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον. Κάποια στιγμή ο κόσμος θα αντιδράσει, θα πάρει μέτρα να φτιάξει τη ζωή του, δεν γίνεται αλλιώς.

Η τέχνη είναι μια διέξοδος σε αυτό που ζούμε;

Η τέχνη είναι θεραπευτική, τονώνει το ηθικό, ανεβάζει τις δημιουργικές δυνάμεις του ανθρώπου, κάνει να λειτουργεί η φαντασία του, η μνήμη του, να μπορεί να συγκρατεί την ομορφιά της ζωής, η οποία καταστρέφεται. Μας την κλέβουν. Και πονάει αυτό. Αλλά δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό. Ο πόνος που δεν αντέχεται τραγουδιέται.

Στην παράσταση θα παρουσιαστούν έργα μεγάλων συνθετών. Τι θα ακούσουμε;

Είναι τραγούδια όλων των μεγάλων συνθετών μας, επιλεγμένα έτσι ώστε αυτό που προσπαθούμε να αφηγηθούμε με τον λόγο, να αντικατοπτρίζονται και μέσα από αυτά. Αφηγούνται τις ίδιες ιστορίες, τον ίδιο πόνο λένε και την ίδια χαρά νιώθει ο άνθρωπος. Είναι ο χώρος τέτοιος, στο Αιγαίο που από τα αρχαία χρόνια ούτε οι πόλεμοι έχουν σταματήσει, ούτε οι ξεριζωμοί, ούτε η πείνα, ούτε η φτώχια, ούτε η μετανάστευση. Ομως, εδώ έσμιξε για πρώτη φορά η ποίηση με την μουσική. Είναι σαν να γεννήθηκε εδώ το τραγούδι.

Εσείς είστε αφηγητής. Σε μια παράσταση που κυριαρχεί το τραγούδι, πώς θα είναι ο δικός σας ρόλος;

Είναι ένας πολύ ωραίος ρόλος. Φτιάξαμε μία πολύ ωραία παράσταση, σε σκηνοθεσία και κείμενα της Τζένης Κόλλια, και έχει πάρει ένα θεατρικό χαρακτήρα. Οι τραγουδιστές θα εμφανιστούν ανανεωμένοι, να κάνουν νέα πράγματα. Εγώ είμαι σε μια ηλικία που είμαι παραμυθάς, σαν τον παππού που λέει παραμύθια. Μέσα από τις αφηγήσεις μου θα μάθουμε πολλά πράγματα.

Και επιστρέφετε στην Πάτρα, όπου μείνατε τρία χρόνια ως καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ.

Μου λείπει η Πάτρα, έχω καλούς φίλους και σχέσεις και ένα κομμάτι της ζωής μου. Τα χρόνια στην Πάτρα ήταν δημιουργικά, με μεγάλες δυσκολίες αλλά και με ωραία αποτελέσματα. Παλέψαμε με κέφι, δημιουργικότητα και πείσμα και κάτι νομίζω ότι έγινε καλό. Κάτι καλό  πρέπει να έμεινε.

Τι πιστεύετε ότι ήταν το σημαντικότερο που αφήσατε πίσω σας;

Το ότι καταφέραμε, κάτι που είχαμε βάλει ως στόχο απ’ την αρχή, να έρθει στο θέατρο κόσμος που δεν το είχε ξανακάνει. Μου είχε κάνει εντύπωση ότι υπήρχε κόσμος που δεν γνώριζε την ύπαρξη του Απόλλωνα στο κέντρο της Πάτρας. Καταφέραμε να μπει πολύς κόσμος στον Απόλλωνα. Αυτό ήταν ένα κέρδος. Και άλλο ένα είναι το ότι δημιουργήσαμε το Άρμα Θέσπιδος, το οποίο κάνει πολύ καλή δουλειά, πηγαίνοντας παντού το θέατρο.