Κρατούμενος – μάλαμα
Ο διευθυντής σύνταξης της «Π» Κωνσταντίνος Μάγνης γράφει..
Η είδηση: Κρατούμενος, καταδικασμένος για εμπλοκή στα αδικήματα της Χρυσής Αυγήςαπό επιτελική θέση- άρα όχι κάποιο υποχείριο χαμηλής βαθμίδας- αφήνεται ελεύθερος με αναστολή.
Έχει εκτίσει σκάρτο ένα έτος από μια ποινή δέκα χρόνων, έστω και αν δεν πρόκειται να την εκτίσει όλη, αλλά κρίνεται ότι πληροί πλέον τους όρους της αναστολής, σύμφωνα με την απόφανση του αρμοδίου δικαστικού οργάνου, που είναι το Πενταμελές Εφετείο
αναστολών. Το οποίο έκρινε κατά πλειοψηφία.
Η αντιπολίτευση και άλλοι κοινωνικοί εταίροι βάζουν τις φωνές, για εύνοια, η οποία προδίδει συγκαταβατική διάθεση της έννομης τάξης απέναντι στη φασιστική, ρατσιστική και βάναυση ακροδεξιά.
Διευκρινίζεται ότι η αποφυλάκιση δεν σημαίνει και χάριτα, αλλά αφορά την περίοδο μέχρι τη δίκη στο Εφετείο.
Ελήφθη υπόψιν, δυνάμει ψυχιατρικής γνωμάτευσης, ότι ο κρατούμενος αντιμετωπίζει οικογενειακό πρόβλημα: Ο γιός του παρουσιάζει ψυχολογικό πρόβλημα.
Υποθέτουμε ότι το πρόβλημα συνδέεται με την καταδίκη του πατέρα και την κατακραυγή σε βάρος του, όπως και με τη δοκιμασία που προκάλεσε η δίκη στην οικογένεια. Αλλά αυτό είναι μια εικασία.
Σίγουρα, βέβαια, μια απαξιωτική καταδίκη σε έναν πατέρα δεν είναι το καλύτερο για έναν γιο. Οι γιοι θέλουν να αισθάνονται περήφανοι για τους γονείς τους, για τους παππούδες τους, για τους θείους τους, για τους φίλους των γονιών τους, αλλά και για την ποδοσφαιρική τους ομάδα.
Από όλους αυτούς, μεγαλύτερη ευθύνη να φροντίζουν για το ζήτημα της περηφάνειας έχουν οι γονείς. Υποθέτουμε ωστόσο ότι ένας άνθρωπος που μετέχει σε μια οργάνωση που στοχοποιεί μετανάστες και περιθωριακά στοιχεία ή πρόσωπα μειωμένης φιλοπατρίας και
υπόπτων πεποιθήσεων, νιώθει περήφανος και λεβέντης και ευελπιστεί ότι τα παιδιά του θα τους τιμήσουν σαν ένα είδος Τσε της εθνικόφρονος περιοχής.
Το δικαστήριο κρίνει ότι ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να γίνει παράγοντας ψυχολογικής ισορροπίας για ένα παιδί και μια οικογένεια. Πράγματι, τα άτομα που βάλλουν κατά μειονοτήτων και στοιχείων με έλλειμμα ελληνοφροσύνης, μπορεί στο οικείο περιβάλλον, να λειτουργούν σαν μαλάματα, ή η ενδεχόμενη τραχύτητά τους να εκλαμβάνεται ως λεβεντιά και να εμπνέει σιγουριά και ασφάλεια.
Έτσι κι αλλιώς, ο πατέρας μας είναι πατέρας μας, όποιος κι αν είναι, ο,τι και αν είναι.
Αναπτύσσεται ανάμεσά μας, ακόμα και στην πιο ανώμαλη συνθήκη, ένας δεσμός με φυσικά χαρακτηριστικά, που παίζει μεγάλο ρόλο στην ψυχολογία αμφοτέρων των πλευρών.
Ο ίδιος ο κρατούμενος, λέει, έχει επιδείξει υποδειγματική συμπεριφορά κατά την κράτησή του- ίσως είναι γοητευμένος από ένα περιβάλλον απόλυτης τάξης η οποία επιβάλλεται δια
της ισχύος και με όχημα τη στολή, αχ, τέτοια ήθελε η Ελλάδα για να στρώσει- άρα είναι σε θέση να κάνει τη διάκριση που βαράμε και πού σεβόμαστε, ιδιαίτερα όταν κινδυνεύουμε να τις φάμε εάν βαρέσουμε.
Όπως και να έχει, δεν μπορεί να μην ξέρει η πλειοψηφία του συμβουλίου και να ξέρουμε εμείς.Αλλά φαίνεται ότι δεν ξέρει ούτε η μειοψηφία του συμβουλίου, που έκρινε τα αντίθετα.
Όπως και να έχει, η πλειοψηφία αποφάνθηκε ότι ο κατηγορούμενος δεν είναι επίφοβος για υποτροπή σε παράνομες πράξεις, διότι εκείνες στις οποίες ενεπλάκη, έλαβαν χώρα υπό συνθήκες που σήμερα δεν υπάρχουν.
Πράγματι, είδε κανείς τίποτα επεισόδια σε καμιά Σταυρούπολη; Είδε κανείς επιθέσεις σε κανένα Ηράκλειο Αθηνών; Άλλες εκείνες οι ημέρες, άλλες οι τωρινές, καμία σχέση.
Συνεπώς, αν εσύ βλέπεις επίκληση νομιμοφανούς τεχνάσματος για να ενώσει η δικαιοσύνη πατέρα με γιο, παρά είσαι καχύποπτος.
Θα μου πεις, παρενέβη ο Αρειος Πάγος στην υπόθεση. Τι θέλει και ανακατεύεται σε οικογενειακά που δεν τον αφορούν;
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
