Μέση Ανατολή: Τρομοκρατία ή αντίσταση;

* Ο Γιάννης Παπαναστασόπουλος είναι δικηγόρος Πατρών.

Μέση Ανατολή

Στοχάζομαι, αυτές τις χριστουγεννιάτικες μέρες, το καθεστώς των ναζί του Χίτλερ, σε σχέση με το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Σταματάει ο νους.
Το Ολοκαύτωμα δεν μπορεί να συλληφθεί ή να αξιολογηθεί με το μυαλό οποιουδήποτε. Φρίκη…

Το συναίσθημα επανέρχεται, ως εφιάλτης, με αυτά που συμβαίνουν στην Παλαιστίνη. Ο,τι και αν σκεφτείς, το κακό είναι αδιανόητο. Οι Παλαιστίνιοι είναι λαός με συνεχή παρουσία χιλιετιών και αναγνωρισμένη διεθνώς κρατική υπόσταση. Δεν έχουν, όμως, το παραμικρό δικαίωμα. Ζουν στοιβαγμένοι και ασφυκτιούν σε κατάκλειστα γκέτο. Η ζωή τους (νερό, τροφή, φάρμακα κ.λπ.) στα χέρια σκληρών κατοχικών στρατευμάτων κι ένοπλων εποίκων, που τους θεωρούν υπανθρώπους, όπως οι Ναζί τους Εβραίους.

Ουδέποτε το Ισραήλ απέκρυψε την επιθυμία του για πλήρη Γενοκτονία των Παλαιστινίων. Αγνοεί ψηφίσματα και καταδίκες του ΟΗΕ, αλλά και τη διεθνή λαϊκή κατακραυγή. Δίνει τελεσίγραφα, με τις κάνες πυροβόλων του να αχνίζουν για εκκένωση αμάχων (να πάνε που;) από περιοχή, που δεν του ανήκει. Τελευταία, από ισραηλινά χείλη, προτάθηκε ο διωγμός ολόκληρου του παλαιστινιακού λαού στην έρημο ή ένα πυρηνικό χτύπημα στο γκέτο της Γάζας.

Βασικό νομικό επιχείρημα είναι ότι το Ισραήλ έχει δικαίωμα αυτοάμυνας απέναντι στους τρομοκράτες της Χαμάς. Ομως, κατά πάγια αρχή του Διεθνούς Δικαίου, η επίκληση αυτού μπορεί να γίνει όταν ένα κράτος απειλείται από άλλο. Το Ισραήλ δεν μπορεί να επικαλείται (σκοτώνοντας 20.000 αμάχους) μία απειλή, που προέρχεται από περιοχή υπό τη δική του στρατιωτική του κατοχή. Η αντιπαράθεση δεν ήταν ποτέ ανάμεσα σε Ισραήλ και Χαμάς, αλλά ανάμεσα σε έναν κατακτητή και τον παλαιστινιακό λαό, 56 χρόνια υπό απάνθρωπη κατοχή και υποδούλωση.

Τα ανωτέρω δίνουν μια διαφορετική διάσταση στην απαίτηση για «καταδίκη της Τρομοκρατίας», που τίθεται -ατυχώς πλην σκοπίμως- ως όρος συζήτησης.

Πριν από χρόνια, ο υποψήφιος πρωθυπουργός του Ισραήλ Ε. Μπάρακ ρωτήθηκε: «Τι θα κάνατε αν είχατε γεννηθεί Παλαιστίνιος;». Κι εκείνος απάντησε: «Θα προσχωρούσα σε τρομοκρατική οργάνωση». Μήπως, τελικά, αυτή είναι η μοναδική επιλογή για έναν Παλαιστίνιο; Μήπως τελικά αυτό είναι το μόνο ενστικτώδες αίσθημα ενός απελπισμένου;

Αναρωτηθήκαμε ποτέ αν αυτό που αποκαλούμε «τρομοκρατία» είναι ο μόνος λογικός τρόπος διεξαγωγής του πολέμου, που επιβάλλει η ισχύς του παντοδύναμου κατακτητή στον αδύναμο;

Ολα τα Εθνικοαπελευθερωτικά Κινήματα, που διαμόρφωσαν τα σύγχρονα κράτη, αποκαλούνταν τρομοκρατικές οργανώσεις. Πόσοι «τρομοκράτες» υπήρξαν στη συνέχεια ηγέτες κρατών, ακόμα και νομπελίστες; Ξεχνάμε τον Τζόρτζ Ουάσιγκτον, τον Νέλσον Μαντέλα, τον Λεχ Βαλέσα, τον Γιασέρ Αραφάτ, τον Μομπούτου Σέσε Σέκο, τον Φιντέλ Κάστρο, ή τους ηρωικούς ηγέτες του ΙΡΑ στην Ιρλανδία, τους Εβραίους που εξεγέρθηκαν στο γκέτο της Βαρσοβίας, τον ουγγρικό λαό του 1956 και την Ανοιξη της Πράγας το 1968 κατά των σοβιετικών τανκς;

Είναι εμφανές ότι η λεγόμενη «τρομοκρατία» έχει ιστορική καταγωγή και λογική νομιμοποίηση. Αυτό, που δεν αντέχει σε κριτική είναι η προγραμματισμένη γενοκτονία. Δεν πρέπει να είναι επιλογή οποιουδήποτε κράτους, ούτε να τυγχάνει σιωπηρής αποδοχής. Η απουσία αντίστασης του λαού ενός κατακτημένου και υπόδουλου κράτους είναι αδιανόητο σε έλλογα όντα.

Εμείς οι Ελληνες τι γιορτάζουμε 25 Μαρτίου και 28 Οκτωβρίου; Την αντίσταση και εξέγερση των «τρομοκρατών» παππούδων μας. Το 1821 κατά των Τούρκων και το 1940 κατά των Γερμανών. Διότι αυτοί, «τρομοκράτες» δεν ήσαν για τους τότε κατακτητές;

Ας ενώσουμε τις φωνές μας για να λάβει τέλος η εθνοκάθαρση εναντίον των Παλαιστινίων. Το επιβάλλει η ανθρώπινη φύση μας και η ένθεη ύπαρξή μας.

* Ο Γιάννης Παπαναστασόπουλος είναι δικηγόρος Πατρών.