Ντιβάν ο τρομερός
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
«Γιατρέ μου καλημέρα»
«Ξαπλώστε στο ντιβάνι»
«Ξαπλώστε κι εσείς»
«Ξάπλωσα. Μιλήστε»
«Δεν μπορώ να χωνέψω ότι σύρθηκα στα γεράματα εκ των συνθηκών να υπερασπίζομαι το
ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ»
«Ολοι γερνάμε κάποτε»
«Καταλαβαίνεις γιατρέ;»
«Καταλαβαίνω. Γιατρός είμαι»
«Ολη η γενιά μας ανδρωθήκαμε με πορείες στην πρεσβεία»
«Ποια πρεσβεία;»
«Των αμερικανών. Αμερικάνοι, φονιάδες των λαών, γεράκια, έξω οι βάσεις, τέτοια. Ξέρεις
τι ξύλο έχω φάει εγώ;»
«Εμένα με χτυπούσε ο δάσκαλος»
«Ποιος δάσκαλος; Για γκλομπιές από τα ΜΑΤ μιλάω»
«Ξέρεις πώς έτσουζε η βέργα;»
«Ξέρεις τι κλάμα έχω ρίξει από τα δακρυγόνα;»
«Και όταν έλεγα στη μάνα μου ότι με χτύπησε ο δάσκαλος, με έδερνε και η μάνα μου»
«Και φτάσαμε να παίρνουμε το μέρος των αμερικάνων»
«Με παρηγορούσε όμως ότι όταν πήγαινε ο δάσκαλος στο σπίτι, τον έδερνε και η μάνα η δική του»
«Βέβαια ο αντιαμερικανισμός εκείνων των εποχών δεν ήταν καθόλου αβάσιμος. Πιστεύω ότι εξ αντιδιαστολής προς το παρεμβατικό πνεύμα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και της CIA, όπως
βέβαια και από αγανάκτηση για την υπερανοχή στη χούντα, αλλά και από πεποίθηση ότι ο Αττίλας ήταν αμερικανικό σχέδιο, σε συνδυασμό με την ενοχοποίηση των αμερικανών για τη διαιώνιση ενός καταπιεστικού πολιτικού συστήματος στη χώρα, καταλήξαμε να τρέφουμε συμπάθεια προς το αντίπαλο δέος, υποτασσόμενοι σε μια εθελοτυφλία που δεν μας επέτρεπε να βλέπουμε τα δικά του σημεία και τέρατα»
«Μου το ξαναλές λίγο πιο αργά αυτό;»
«Διερωτώμαι εάν την πολιτική, την ιδεολογία, την ατομική στάση απέναντι στα ρεύματα και τα φαινόμενα, την προσλαμβάνουμε με όρους οπαδικούς, εφηβικούς, ανώριμους. Αυτοπροσδιοριζόμαστε σε βαθμό καθηλωτικής αυτοδέσμευσης, κατάλαβες;»
«Βεβαίως και κατάλαβα. Γιατρός είμαι»
«Καταλήγεις να διατάσσεις την πραγματικότητα να υπακούει στην ατομική προκατάληψη, από έναν φόβο ότι θα διαψευστεί η ταυτότητά σου, ο κόσμος σου. Είναι σαν να πιάνεις τη
μητέρα σου στο κρεβάτι με έναν άλλον άνδρα»
«Την έπιασα. Και με ξαναβάρεσε. Μου λέει, πάλι δεν πήγες Αγγλικά;»
«Φτάνω λοιπόν να διασκεδάζω με τα χουνέρια του Πούτιν στη Δύση, παραβλέποντας ότι ο άνθρωπος είναι ένας σκέτος δικτάτορας, αιμοσταγής, κυνικός, αδίστακτος παίκτης»
«Με έναν τέτοιο έπιασα τη μάνα μου»
«Αλλά μετά αναγνωρίζω ότι ο δυτικός κόσμος είναι ελεύθερος, ανοιχτός, δημοκρατικός, ανθρωπιστικός»
«Κάνουν δουλίτσα τα δακρυγόνα»
«Και ταυτόχρονα με μισώ που το αναγνωρίζω αυτό. Καταλαβαίνεις;»
«Είπαμε, είμαι γιατρός. Εσύ, απλώς, δεν είσαι ασθενής»
«Εκανα λοιπόν το εξής. Ανοιξα έναν λογαριασμό στο φέισμπουκ υπέρ του Πούτιν. Και έναν άλλον υπέρ του ΝΑΤΟ. Και μου απαντάω»
«Να προσέξετε να μη φτάσετε στα άκρα, για να μην πλακώσεις τον εαυτό σου στο ξύλο»
«Ανοιξα και έναν τρίτο λογαριασμό, όμως»
«Κοίτα αυτά να τα προσέχεις, γιατί άμα σε μια σχέση μπει τρίτο πρόσωπο, μπορεί να χαθεί ο έλεγχος»
«Μέσω αυτού καταγγέλλω και τον Πούτιν και το ΝΑΤΟ γιατί αδυνατώ να κατανοήσω την ηθική και ιδεολογική βάση του επεκτατισμού ως μέσο προστασίας του ευρύτερου εθνικού
συμφέροντος. Αντιθέτως διαπιστώνω ότι η κτητική εξωστρέφεια των ισχυρών τείνει να νομιμοποιεί την αντίστοιχη του αντιπάλου, την οποία στη συνέχεια εκλαμβάνει ως πρόσχημα για τη δική της ιμπεριαλιστική συμπεριφορά, με νατοϊκές λεοντές ή άνευ»
«Λοιπόν, διαπιστώνω ότι είσαι εντελώς καλά»
«Αλήθεια γιατρέ;»
«Είσαι τόσο καλά που πρέπει να το κοιτάξεις. Γιατί έτσι όπως πας, θα χρειαστείς γιατρό κάποια στιγμή»
«Εχω φτιάξει έναν λογαριασμό όπου κάνω τον ασθενή. Και έναν άλλον λογαριασμό ότι είμαι ο γιατρός»
«Η μάνα μας είναι καλά;»
«Τώρα τελευταία έχει μια αστάθεια όταν με χαστουκίζει»
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
