Ο δικός μας Αη Βασίλης

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντής Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

Ο δικός μας ΑηΒασίλης είναι κατά κάποιον τρόπο πνευματικός. Όχι, δεν μας επισκέπτονται τίποτα στοιχειά σαν κι αυτά που είδε κατά τη Νύχτα της Μεταμέλειας ο Σκρουτζ (όχι ο Μακ Ντακ). Μιλάμε για άνθρωπο κανονικό, όσο κανονικός μπορεί να είναι κάποιος που έχει μεγάλη πρεμούρα με τα γράμματα. Δεν φοράει κόκκινα, μας το έλεγε η γραμματεία στην είσοδο του κτιρίου. Δεν τον έχουμε δει ποτέ την ώρα της αποστολής, το πολύ πολύ με καμιά αποκριάτικη στολή, γιατί τρυπώνει ανάμεσα σε πληρώματα, ή με καμιά εθνική φορεσιά, γιατί του αρέσει να φοράει φουστανέλα σε επετείους, μαζί με άλλους εραστές της ελληνικής παράδοσης.

Ο δικός μας Αη Βασίλης μας επισκέπτεται πριν τα Χριστούγεννα και μας αφήνει το δώρο του. Είναι μια φωτοτυπία διηγήματος ή άρθρου ή αφηγήματος που άλλοτε είναι εμβαπτισμένα στο κλίμα των εορτών, άλλοτε όχι. Η φωτοτυπία συνοδεύεται
από μια αμφίσημη ευχή. «Εύχομαι αυτές οι γραμμές να σας βρίσκουν χωρίς τον κριτικό σχολιασμό και να έχετε γίνει ένα με τον μέσο όρο που απολαμβάνει αυτές τις μέρες την αφομοιωτική ικανότητα του δυτικού τρόπου ζωής». Λοιπόν; Τι καταλαβαίνεις; (που έλεγε όλη την ώρα η γιαγιά). Είναι σαν να λέει, άσε τις ενστάσεις και τους σκεπτικισμούς και αφέσου στα καλά και τα ωραία των εορτών, ζήσε τις διασκεδάσεις, την ευωχία, τους στολισμούς, τους φωτισμούς, τις ανταλλαγές των δώρων, τη φασαρία, την οικογενειακή καταιγίδα, την λαμπερή έξαψη που σου προκαλεί το Καινούργιο Ρούχο, και όλα όσα περιλαμβάνει το γνωστό πακέτο.

Η αφομοιωτική ικανότητα του δυτικού τρόπου ζωής: Ναι, πράγματι, οι δυτικοί κατ’ εξοχήν δανείζονται, υιοθετούν και ενσωματώνουν από τους πολιτισμούς διάφορα στοιχεία, οι ανατολίτες είναι πολύ πιο ξεροκέφαλοι, περίκλειστοι και απορριπτικοί, σου κόβουν χέρια και κεφάλια αν ξεστρατίζεις από τη ρότα του προφήτη και
των προγόνων, εμείς εδώ δομήσαμε θρήσκευμα και πολιτισμό χάρη στη σκέψη, τα έπη, την οργάνωση, το αποτύπωμα των ανά την υφήλιο προηγούμενων, όσων ήρθε σε επαφή ο άνθρωπος της Δύσης, στην οποία Δύση έχουμε (οι πρόγονοί μας, δηλαδή) συνεισφέρει καταλυτικά, θεμελιωδώς και γόνιμα, για να ανέβουμε κι εμείς στο άρμα της κάποια στιγμή αφού συμφιλιωθήκαμε με την ιδέα ότι θα πορευτούμε αγκαζέ με την κοινωνία των Παπικών, δεν θα σκάσουμε δα και τόσο για ένα φιλιόκβε, χίλια διακόσια χρόνια ήταν αρκετά για να κρατάμε μούτρα, αν και πολλοί συνέλληνες κρατάνε μούτρα ακόμα, τους βλέπεις κάτι τέτοιες μέρες να ξιφουλκούν κατά των δυτικόφερτων εθίμων, παραβλέποντας πως όταν μια κοινωνία ασπάζεται ένα ξένο στοιχείο, είναι ώριμη να το κάνει, αυτά δεν επιβάλλονται με στρατιωτικούς νόμους, το χριστουγεννιάτικο δέντρο μπήκε στο σπίτι μας από την πόρτα, και το υποδέχθηκε το ααααα, των παιδιών, που πλέον έγινε ουάου, αλλά γι’ αυτά δεν φταίει το δέντρο, κι αν στην πορεία μας κέρδισαν η Αγια Νύχτα και το τζινγκλ
μπελς, αυτό έγινε επειδή είναι ωραίες μελωδίες, αδελφέ, το ωραίο σε κατακτά ευκολότερα από τον αυτοκράτορα, κάτι που διέγνωσε ο ίδιος ο αυτοκράτορας, παραμέρισε τη λόγχη και βάλθηκε να πουλάει μουσικά κουτάκια που παίζουν χριστουγεννιάτικους ρυθμούς.

Ο αυτοκράτορας είναι βέβαια ο καπιταλισμός, αλλά είναι ένας καπιταλισμός χαρούμενος, αγαπησιάρης, παπάω παπάω καπιταλισμός, ένα ασυναγώνιστο όχημα εμφύτευσης καταναλωτικών συνηθειών, με τη διαφορά βέβαια ότι ο καταναλωτισμός δεν επινοεί τίποτα, αλλά αξιοποιεί τη φύση μας, την καθηλωτική έκπληξη και μαγεία που νιώθουμε ως ιθαγενείς απέναντι στο καθρεφτάκι του τυχοδιώκτη θαλασσοπόρου και την ανάγκη μας για παρέα, συντροφικότητα και χαρά.

Η δίψα μας για αισιοδοξία, μας προσανατολίζει προς το αισιόδοξο. Ας χαλαρώσουμε και ας το απολαύσουμε αφού δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, και ας ξεχάσουμε πως το πληρώνουμε. Εκεί είναι που δεν μπορούμε να κάνουμε
αλλιώς, εκτός αν μπορούμε να δρούμε καταιγιστικά, όπως οι τύποι που άρπαξαν τα ρόλεξ, άμα θέλετε ένα σε καλή τιμή, μπορούμε να σας πάμε μέχρι εκεί, αλλά με δεμένα μάτια.