Ο Νίκος Μάντζαρης απαντά στην Ήρα Κουρή για τις… μέλισσες
Τι αναφέρει το μέλος του σπιράλ, Περιβαλλοντολόγος – Πολεοδόμος
«Πρόκειται για μία από τις κυνικότερες -σε αισχρό βαθμό- δηλώσεις δημόσιου παράγοντα για θέματα αστικού πρασίνου. Αλλά προδίδει και τη μεγαλειώδη ασχετοσύνη και αδιαφορία των περισσότερων Ελλήνων πολιτικών παραγόντων για θέματα αστικού πρασίνου».
Αυτό σημειώνει το μέλος του σπιράλ, Περιβαλλοντολόγος – Πολεοδόμος Νίκος Μάντζαρης, απαντώντας στην ανάρτηση της Ήρας Κουρή στην σελίδα της στο facebook για τις μέλισσες. Συγκεκριμένα, η Ήρα Κουρή έγραψε: «Στις Βρυξέλλες αφήνουν το γκαζόν-αγριάδα να ξεραθεί και αφήνουν να βγουν τοπικά αγριολούλουδα και αγριόχορτα, τα οποία προστατεύουν με φράχτη. Στόχος να έχουν τροφή οι μέλισσες. Αν πεθάνουν οι μέλισσες, θα πεθάνουν και οι άνθρωποι. Εδώ στην Πάτρα κάποιοι κάνουν αντιπολίτευση, φωτογραφίζοντας αυτοφυή αγριόχορτα…».
Συνεχίζοντας ο Νίκος Μάντζαρης αναφέρει: «Άλλο η ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ των χώρων πρασίνου, των πεζοδρομίων, των πάρκων, των πλατειών μιας (ελληνικής) πόλης (όπως της Πάτρας και όχι μόνο) και άλλο η συνειδητή απόφαση να κουρεύονται συγκεκριμένες ζώνες γκαζόν ή συγκεκριμένα παρτέρια λιγότερο συχνά και/ή να αφήνονται ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ζώνες να γεμίζουν αγρωστώδη φυτά για λόγους τόσο οικονομίας όσο και περιβαλλοντικής προστασίας (μη χρήση φυτοφαρμάκων) και υποβοήθησης των μελισσών.
Διαβάζω δε, σε μεταπτυχιακή διατριβή της κ. Ευθαλίας Βούτα, με θέμα «Η Νατουραλιστική Προσέγγιση στο Σχεδιασμό των Φυτεύσεων και ο Ρόλος της στην Αρχιτεκτονική Τοπίου» (ΑΠΘ, 2017), τα εξής:
“Οι τροφικές αλυσίδες σε πολλές περιπτώσεις βασίζονται σε ασπόνδυλα, κυρίως έντομα, από τα οποία τρέφονται μεγαλύτερα ζώα, κυρίως πουλιά. Οι τροφικές συνήθειες πολλών ασπόνδυλων από αυτά, στηρίζονται σε τοπικά είδη φυτών. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα εισαγόμενα ειδή δεν είναι ικανά να υποστηρίξουν τη βιοποικιλότητα. Ωστόσο, οι διατροφικές συνήθειες των περισσότερων ζώων είναι πιο γενικευμένες. Ειδικότερα τα έντομα που καταναλώνουν νέκταρ, όπως οι μέλισσες, δεν συνδέονται άρρηκτα με αυτόχθονα είδη και ούτε τα πουλιά που τρώνε καρπούς. Η προσθήκη ειδών σε μια τοποθεσία, μέσω της φύτευσης, μπορεί στην πραγματικότητα να βελτιώσει τον πλούτο των τροφικών δικτύων, παρέχοντας πηγές νέκταρος για τις μέλισσες και να συμπληρώσει το κενό, ειδικότερα σε χρονικές περιόδους που η τοπική χλωρίδα έχει μειωμένες αποδόσεις (Dunnett, 2011)”.
Άρα, η εγκατάλειψη των χώρων πρασίνου όχι μόνο δεν βοηθάει τις μέλισσες αλλά αντιθέτως τις βλάπτει, καθώς η φύτευση επιπλέον (μη ντόπιων) φυτών θα τους παρείχε επιπλέον πηγές τροφής [εννοείται δεν είμαστε χάνοι για να πιστέψουμε ότι ο Δήμος Πατρέων απόκτησε από το πουθενά, τον Ιούλιο του 2022, πρόγραμμα προστασίας των μελισσών!].
Επιβεβαιώνει η ίδια μεταπτυχιακή διατριβή: «Οι ερευνητικές εργασίες που πραγματοποιήθηκαν στη Βρετανία στο έργο BUGS (Βιοποικιλότητα στους Αστικούς Κήπους -ένα πρόγραμμα που μελέτησε 70 κήπους, από όλα τα ειδή, μεγέθη και τοποθεσίες, ως προς την βιοποικιλότητα των ασπόνδυλων για 3 χρόνια) έδειξαν ότι οι σημαντικότεροι παράγοντες για τη βελτίωση της βιοποικιλότητας δεν είναι τα είδη που χρησιμοποιούνται, αλλά η ποικιλομορφία των οικοτόπων (Dunnett & Kingsbury, 2011). Ο βασικός παράγοντας ενίσχυσης της βιοποικιλότητας δεν είναι η γεωγραφική προέλευση των φυτικών ειδών, άλλα η πλούσια ποικιλία σε είδη και η χωρική πολυπλοκότητα των φυτεύσεων και των χώρων του τοπίου».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
