Οι πρώην κι οι Ντεπόμενες

Του Κωνταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

Η δίκη Ντεπ κατά Χερντ και Χερντ κατά Ντεπ- δεδομένου ότι υπήρξαν σύζυγοι, λίγο ακόμα και θα πραγματωνόταν επιτέλους το θρυλικό ντιπ κατά ντιπ- υπήρξε μια από τις πιο ηχηρές περιπτώσεις της ιστορίας όπου το ιδιωτικό έγινε δημόσιο, είτε επειδή το επιδίωξαν οι πρωταγωνιστές του, είτε επειδή κατέστη αναπόφευκτο λόγω αναγνωρισιμότητας.

Η δίκη ήταν κάτι ανάμεσα σε τραγέλαφο και σε δράμα. Οι εκατέρωθεν ισχυρισμοί, είτε ψευδείς είτε τραβηγμένοι είτε δικολαβίστικα μονομερείς (λες τι σου έκανε, αλλά δεν λες τι
του/της έκανες προκαλώντας την αντίδραση), συνέθεσαν ένα σκηνικό διασυρμού αμφοτέρων, ανεξάρτητα ποια πλευρά είχε το μείζον δίκιο και ποια ήταν η δικαστική ετυμηγορία, με την οποία προφανώς δεν θα ασχοληθούμε, λόγω αγνοίας αλλά και προφανούς αδυναμίας, ανεπαρκείας και ασημαντότητας. Την ίδια στιγμή, ακόμα και ένα κλάσμα όσων διαμείφθηκαν αν ανταποκρίνεται στα περιστατικά της συμβίωσης, συμπεραίνουμε ότι η συζυγική συνύπαρξη ήταν ένα κολαστήριο, με την ευθύνη του ενός ή
του άλλου ή αμφοτέρων, καθενός με τη μερίδα του. Διαπιστώνουμε κάτι τετριμμένο, ότι το χρήμα και η ισχύς όχι απλώς δεν εξαγοράζουν/διασφαλίζουν ευτυχία και γαλήνη, αλλά ούτε καν δίνουν τη δύναμη να προστατεύεις τον εαυτό σου και την αξιοπρέπειά σου εάν ο ψυχισμός σου δεν έχει τη στόφα αυτή. Με απλούστερα λόγια, αν σου έκανε έστω και για μια φορά όσα υποστηρίζεις, γιατί κάθησες και επέτρεψες να στα κάνει και δεύτερη;

Δεν δικάζουμε ασφαλώς (θεωρητικά) το πρώην ζεύγος, αλλά όπως συμβαίνει στη θεατρική, κινηματογραφική, λογοτεχνική μυθοπλασία, καθένας μας φέρνει τον εαυτό του στη θέση των ηρώων, και φαντάζεται πώς θα αντιδρούσε κάτω από τις περιστάσεις που ξημερώνουν στα πρόσωπα. Αυτός άλλωστε ο ψυχικός μηχανισμός είναι ο γενεσιουργός παράγοντας των
μύθων και η εξήγηση της επιτυχίας τους.

Το επίμαχο ζεύγος είδε την προσωπική ζωή του να μετατρέπεται σε σίριαλ, σε ένα είδος ριάλιτι, κάτι που λογικά επέδρασε τραυματικά και στους δύο. Οσο δικαιωμένος και αν νιώθει ο νικητής της αναμέτρησης- που έχει λαμβάνειν κι όλας- δεν παύει να βίωσε μια
εξευτελιστική διαδικασία.

Το στοιχείο που κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την αναμέτρηση, ήταν η σύγκρουση ισχυρισμών για γεγονότα επί των οποίων δεν υπήρχε μαρτυρία αυτόπτη ούτε κάποιο δικονομικά αποτελεσματικό υλικό. Ζήσαμε – που λέει ο λόγος- δηλαδή μια σύγκρουση
ανάμεσα στην αλήθεια του ενός και του άλλου. Αυτό και αν ισχύει για την προσωπική διαδρομή όλων μας, στις σχέσεις του ή στις δουλειές του, όπου βρισκόμαστε πολύ συχνά σε μια αντιπαράθεση με θέμα ποιος έκανε στον άλλον τι. Στις περιπτώσεις αυτές μπορεί ο
ένας να λέει την απόλυτη αλήθεια και ο άλλος να είναι μέγας ψεύτης και απατεώνας, μπορεί όμως- και αυτό είναι το συχνότερο- να λέμε και οι δύο αλήθειες, που έχουν να κάνουν με τον υποκειμενικό τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τον άλλον και την πραγματικότητα. Είμαστε και οι δυο πλευρές τόσο πεπεισμένοι για τα δίκαιά μας που εκπλησσόμαστε μετ’ οργής ή οργιζόμαστε μετ’ εκπλήξεως που ο άλλος, όχι απλά δεν υποπτεύεται πόσο μας αδικεί, αλλά αρνείται παντελώς να κάνει έστω και μισό βήμα προς την κατανόησή μας, είτε από εγωισμό, είτε από ανασφάλεια, είτε από πονηρία.

Η σύγκρουση των δυο σταρ κατέδειξε πόσο άτιμο και δύσκολο πράγμα είναι να αποφανθείς για την αλήθεια των ανθρώπων. Οι δυο τους, πλούσιοι και ισχυροί, είχαν στο πλευρό τους δικηγόραρους, κλήτευσαν μάρτυρες εκ προσωπικοτήτων βαρέων βαρών και απασχόλησαν ένα δικαστήριο και μια υφήλιο για κάνα μήνα, με στρατιές θαυμαστών να παίρνουν θέση και μεραρχίες δημοσιογράφων να αναζητούν απαντήσεις ακόμα και στο
σκοτεινό ερώτημα τι ήταν το μυστηριώδες κίτρινο υγρό στη φιάλη που κρατούσε ο ηθοποιός, για να αποδειχθεί ότι ήταν μια βιταμίνη- να που ακόμα και στο Χόλιγουντ μπορεί να πας από αβιταμίνωση, όχι μόνο στην υποσιτισμένηΑφρική.

Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον των διασήμων. Αντίθετα, στα ταπεινά ειρηνοδικεία και πρωτοδικεία, πιάσε το αυγό και κούρευτο ως προς την αλήθεια των διαπροσωπικών τριβών που εξωθούν τους
ανθρώπους να ζητούν δικαιοσύνη και προστασία, ανθρώπους με ελλειμματικό λόγο, ταραγμένους, ταπεινούς. Πάλι καλά που μετά θάνατον υπάρχει ο Αγιος Πέτρος, για να μας ακούσει και να ζυγίσει τα δίκια και τις ματσολιές μας. Μακάρι να μας διαθέσει τον χρόνο
που διατέθηκαν στον Ντεπ και την Ντιπ, γιατί καθένας μας είναι μια ολόκληρη ιστορία, Αγιε Πέτρο, δείξε κατανόηση και υπομονή και μη μας στείλεις στην κόλαση άμα τη εμφανίσει, άκου τα δίκια μας, άκου την αλήθεια μας, μη σηκώνεις την καταπακτή, μηηηηη….