Ωρα ευθύνης

Το κύριο άρθρο της “Π” γράφει για την ώρα ευθύνης που έχουν οι πολίτες απέναντι στον κορονοϊό.

Αντί να βελτιώνονται μάλλον χειροτερεύουν τα πράγματα στο μέτωπο των εμβολιασμών. Τη στιγμή που το 90% και πλέον των διασωληνωμένων στις ΜΕΘ είναι ανβεμβολίαστοι καταγράφεται κάθετη πτώση των εμβολιασμών και κρούσματα έκδοσης ψευδών πιστοποιητικών εμβολιασμού με πρωταγωνιστές υγειονομικούς.
Μίγμα εκρηκτικό που αν δεν αντιμετωπιστεί θα μας οδηγήσει σε ένα μαύρο φθινόπωρο με απώλειες και αθεράπευτες συνέπειες. Τα δεδομένα που παραθέτουν καθημερινά τα μέλη της επιστημονικής κοινότητας είναι αδιάσειστα. Ωστόσο ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας επιλέγει να μην κρατάει κλειστά τα αφτιά του στις αναφορές των ειδικών. Δείχνει να έχει ταμπουρωθεί πίσω από την άποψη που έχει διαμορφώσει και η οποία ενισχύεται από ανεύθυνες φωνές που δυστυχώς εκφράζονται και από μέλη της υγειονομικής κοινότητας.
Ολα αυτά υπονομεύουν τη δημόσια υγεία και την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Το τέταρτο πανδημικό κύμα είναι σε πλήρη εξέλιξη και μάλιστα έχοντας ακόμα έναν επιβαρυντικό δείκτη που είναι αυτός της υποστελέχωσης των μονάδων υγείας με εξειδικευμένο προσωπικό. Τα κενά στα νοσοκομεία είναι ένα πρόβλημα που σύντομα θα μας απασχολήσει έντονα καθώς η εμπειρία δεν μπορεί να καλυφθεί με προσωπικό τρίμηνων συμβάσεων.
Ισως είναι η πιο κρίσιμη ώρα της πανδημίας που ο καθένας πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του.

ΔΙΚΤΥΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
Το δυστύχημα είναι ότι όλο αυτό το κλίμα πλαισιώνει την προσπάθεια που γίνεται για το άνοιγμα των σχολείων. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων πρέπει να λειτουργήσουν. Αλλά πώς;
Πώς προετοιμάζεται η κοινωνία ώστε να διαφυλάξει την ομαλή λειτουργία τους; Πώς θα αποτρέψουμε ένα νέο κλείσιμο των σχολείων που αποδείχτηκε μοιραίο, πρωτίστως για την ψυχική υγεία των παιδιών. Οι μελέτες έδειξαν συχνές κρίσεις άγχους, κατάθλιψη, διατροφικές διαταραχές και προβλήματα συμπεριφοράς στα παιδιά που έμειναν μακριά από τις αίθουσες διδασκαλίας. Τα παιδικά ψυχικά τραύματα βαθαίνουν. Και η επούλωσή τους πιθανότατα δεν θα είναι τόσο εύκολη όσο πιστεύαμε.
Αυτό και μόνον καλεί την κοινωνία να αναπτύξει ένα δίκτυο προστασίας των σχολικών μονάδων ώστε να μπορέσουν να παραμείνουν ανοιχτές.