Ενας χρόνος συμπληρώθηκε από την ημέρα που έσβησε το χαμόγελο της Γεωργίας Γκοτσοπούλου, μόλις στα 43 της χρόνια μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο, που στο τέλος αποδείχθηκε άνιση. Τεράστια η απώλεια για την οικογένειά της, για τους φίλους της, για όλους τους ανθρώπους που την είχαν γνωρίσει και την είχαν βάλει αμέσως στην καρδιά τους.
Ενας άνθρωπος φωτεινός, χαρούμενος, με ανησυχίες, που μόνο αγάπη χάριζε απλόχερα στους γύρω της. Η Γεωργία ήταν εκπαιδευτικός, αγαπούσε πολύ τους μαθητές της και στόχευε στη διεύρυνση της σκέψης τους. Τους μιλούσε, τους συμβούλευε, τους άκουγε, τους συμπαραστεκόταν, ήταν η δεύτερη μητέρα τους.
Είχε αποφοιτήσει από το Πειραματικό Σχολείο και σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Υπηρέτησε την εκπαίδευση για 20 χρόνια ενώ πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ειδική Αγωγή. Τον Απρίλιο του 2017 κυκλοφόρησε το βιβλίο της με τίτλο «Νερό στις ρίζες», μια συλλογή διηγημάτων για τον άνθρωπο και τη φύση. Η τελευταία νουβέλα του βιβλίου με τίτλο «το όνειρο» βραβεύτηκε το 2008 από την Ακαδημία Αθηνών.
Ηταν μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών και επί σειρά ετών τίμησε με επιτυχία το βήμα των Φιλολογικών Βραδινών. Επίσης, ήταν γενική γραμματέας του Συλλόγου Προστασίας Υγείας και Περιβάλλοντος περιοχής Κέντρου Υγείας Χαλανδρίτσας, ενεργό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος.
Από τους ανθρώπους που δεν φεύγουν ποτέ, αλλά λείπουν πολύ. Απ’ αυτούς που ξέρεις πώς είναι εκεί, αλλά παράλληλα κάθε λεπτό σφίγγεται το στομάχι από την απουσία τους. Η Γεωργία ομόρφυνε τον κόσμο, τον άφησε λίγο καλύτερο με την παρουσία της και τη δράση της απ’ ό,τι τον βρήκε και ας είναι αυτή η μεγαλύτερη παρηγοριά για τους ανθρώπους που άφησε πίσω.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News