Πάτρα – Γιαννακόπουλος για Καραμανδάνειο: «Από το 2013 έβλεπα να έρχεται το κακό…»

Χρήστος Βεργανελάκης

Γιάννης Γιαννακόπουλος. Παιδίατρος – νεογνολόγος. Διετέλεσε διοικητής στο Καραμανδάνειο Νοσοκομείο από τον Απρίλιο του 2010 μέχρι τον Ιανουάριο του 2014.
Εχει πλήρη γνώση και επίγνωση της όλης κατάστασης, και στο διάστημα της θητείας του και στη συνέχεια.

Σήμερα είναι διευθυντής ΕΣΥ στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών στο ΠΓΝ Πάτρας.
Στον ιατρικό χώρο, χαίρει καθολικής εκτίμησης και αποδοχής.
Από τους πλέον κατάλληλους, στη συγκεκριμένη συγκυρία, να καταθέσει την άποψή του για το Καραμανδάνειο, που ταλανίζεται και κλυδωνίζεται επικίνδυνα. Τι έφταιξε, τι έγινε, τι δεν έγινε, τι πρέπει να γίνει και τι δεν πρέπει να γίνει…

Η κουβέντα μας κράτησε πολλή ώρα. Σταχυολόγησα τα πλέον σημαντικά.

-Πώς και γιατί φτάσαμε ως εδώ; Να εμφανίζει το Καραμανδάνειο τέτοια εικόνα; Μέχρι πριν από χρόνια, τίποτα δεν προμήνυε τέτοια μπόρα…

Το Καραμανδάνειο νοσοκομείο παίδων είναι το τρίτο παιδιατρικό νοσοκομείο της χώρας που ξεκίνησε τη λειτουργία του περίπου 100 χρόνια.
Πέρασε από διάφορες μορφές (ΝΠΙΔ, ΝΠΔΔ) και τελικά εντάχθηκε στο ΕΣΥ το 1983, ενώ με τις αλλαγές των οργανισμών επιτεύχθηκε το 2011 η διατήρηση της αυτοτέλειας του και η μείωση των κλινών του μόνο κατά τρεις, από 100 σε 97.
Αυτό όμως που πέτυχε το Καραμανδάνειο στις αρχές της δεκαετίας του 2010, στηριζόμενο στην δουλειά του προσωπικού του, ήταν κάτι το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί οδηγό και για τις άλλες δομές υγείας, τόσο της περιοχής όσο και γενικότερα. Ακολουθώντας έναν στρατηγικό σχεδιασμό, οι βάσεις του οποίου τέθηκαν στα τέλη του 2010 και ενώ ήταν ορατά τα πρώτα σημάδια της κρίσης, κατάφερε να μην αντιμετωπίζει πρόβλημα σε προσωπικό, ιατρικό (καλύφθηκαν όλες οι θέσεις των ιατρών που είχε διεκδικήσει η ΟΕΝΓΕ από το ΥΥΚΑ το 2009 με χρόνο ρεκόρ για τους διορισμούς 1,5-2μήνες – 12 ιατροί) και νοσηλευτικό (10 νοσηλευτές), μια επάρκεια που αποτελούσε παράδειγμα για την αναλογία ασθενών και νοσηλευτικού προσωπικού για τουλάχιστον μια δεκαετία.

Επίσης πέτυχε να περάσει από ελλειμματικούς ισολογισμούς το 2009 και το 2010, σε πλεονασματικούς το 2011, το 2012 και 2013 αντίστοιχα.
Τα αίτια της αποδοτικότητας του Νοσοκομείου οφείλονταν σε μια σειρά από ενέργειες εκσυγχρονισμού της δομής του τότε – πλήρης μηχανοργάνωση, γενόσημα, αύξηση του κύκλου εργασιών, βεβαίωση όλων των νοσηλίων και είσπραξη τους από τα ταμεία. Το νοσοκομείο επίσης είχε πληρώσει όλες τις οφειλές του μέχρι το τέλος του 2012, ενώ μέχρι τα μέσα του 2013 το 35% των οφειλών του.

Και όλα αυτά ενώ είχε προσθέσει δυο νέες δομές στην λειτουργία του, το ΚΦΙΑ Πάτρας (κτιριακό συγκρότημα στην Παραλία Πάτρας που θα έπρεπε να λειτουργεί από το 2015 και ακόμα στοιχειώνει 8 χρόνια μετά) και το Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο. Επίσης είχε επιδοθεί στην 6η ΥΠΕ κείμενο, στο διάστημα εκείνο, που ανέφερε τις προοπτικές του Νοσοκομείου και πως θα αναβαθμιστεί με την ανέγερση νέου Παιδιατρικού Νοσοκομείου, στηριζόμενο αποκλειστικά στη εκμετάλλευση της ατομικής περιουσίας του Ιδρύματος. Ενα Νοσοκομείο που παρέμενε σε όλες τις εκθέσεις του Υπουργείου Υγείας και της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας ανάμεσα στα πιο αποδοτικά και με το χαμηλότερο κόστος λειτουργίας πανελλαδικά. Ηταν στα 5 πρώτα, πανελλαδικά, στο σύνολο νοσοκομείων. Οχι μόνο των Παιδιατρικών.
Ολα αυτά τα αναφέρω για να δείξω την δυναμική που μπορεί να έχει ένα δημόσιο νοσοκομείο του ΕΣΥ αν λειτουργήσει με στρατηγικό σχεδιασμό, απερίσπαστο από ποικίλες παρεμβάσεις.

-Πότε άρχισε, λοιπόν, η αντίστροφη μέτρηση, κύριε Γιαννακόπουλε;

Από τα τέλη του 2013 ξεκίνησαν να φαίνονται στον ορίζοντα τα πρώτα σύννεφα με τις συνεχείς μειώσεις των προϋπολογισμών, κάτι που με οδήγησε τότε στην αποστολή εγγράφου προς τον διοικητή της 6ης ΥΠΕ, στην οποία του παρέθετα και του εξηγούσα με στοιχεία ότι θα υπάρξει μελλοντικά πολύ σημαντικό πρόβλημα δυσλειτουργίας του Νοσοκομείου. Από τότε έκρουσα τον κώδωνα…
Τα χρόνια πέρασαν και, όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος, στο προσωπικό δεν προστέθηκαν νέοι μόνιμοι διορισμοί, ούτε αντικαταστάθηκαν οι συνταξιοδοτημένοι με νέο μόνιμο προσωπικό, με αποτέλεσμα να φθάσουμε στην σημερινή κατάσταση που ολόκληροι Τομείς του Νοσοκομείου απειλούνται με αναστολή λειτουργίας τους, όπως ο χειρουργικός.

-Ανησυχείτε ότι σε ακραίο σενάριο μπορεί να πάμε και σε συγχώνευση του Καραμανδανείου ή απορρόφησή του από το Πανεπιστημιακό;

Εγώ δεν θα μπω στη λογική τη μικροπολιτική, ότι κάποιοι θέλουν στο όνομα μιας φιλελεύθερης ιδεολογίας να κλείσουν ή να συγχωνεύσουν το Νοσοκομείο, γιατί μόνο κάποιος που δεν έχει σχέση με την Πάτρα θα το έκανε αυτό, όπως πχ, ο εισηγητής της έκθεσης των σοφών της υγείας το 2011, ο συγχωρεμένος ο Λυκούργος Λιαρόπουλος, μια εισήγηση που ανατράπηκε μέσα σε μια ώρα από τη δημοσίευσή της, με την παρέμβαση τότε του περιφερειάρχη Δυτ. Ελλάδας, του κ. Κατσιφάρα.

Θα μπω στη λογική, όμως, της έλλειψης ενδιαφέροντος, της έλλειψης οράματος για το νοσοκομείο, στον ωχαδερφισμό και στην λογική «πάμε κάπου για να συμπληρώσουμε το βιογραφικό μας αποσκοπώντας μελλοντικά σε κάτι άλλο».
Το νοσοκομείο έχει ελλείψεις, όπως έχει όλο το δημόσιο σύστημα υγείας, και δεν μπορεί ολόκληροι τομείς να καλύπτονται από επικουρικό προσωπικό, όπως έχει και πρόβλημα στην κτιριακή υποδομή του.
Η σωτηρία λοιπόν του Καραμανδανείου είναι συνυφασμένη με τη στήριξη της σε τρεις πυλώνες: Διοίκηση με όραμα, Νέα Κτιριακή Δομή και Πρόσληψη Μόνιμου Προσωπικού. Οτιδήποτε από τα τρία μείνει πίσω, θα αποτελεί τροχοπέδη για τα άλλα δύο και δεν θα μπορέσει να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

-Υπάρχει, θεωρείτε, κίνδυνος για μερική έστω, ή έμμεση, ιδιωτικοποίηση του Νοσοκομείου;

Η πανδημία έδειξε ότι το δημόσιο σύστημα υγείας, παρά την εγκατάλειψή του εδώ και μια δεκαετία στα πλαίσια των μνημονιακών υποχρεώσεων, άντεξε και αποτέλεσε το στήριγμα του λαού. Ετσι και το Καραμανδάνειο θα πρέπει να ενισχυθεί και να παραμείνει στον κορμό των Δημόσιων Νοσοκομείων διατηρώντας την αυτοτέλειά του, μακριά από άλλο τύπου τρόπο λειτουργίας, ικανοποιώντας τις επιταγές του δωρητή του, ακριβώς όπως τις έθεσε ο ίδιος: «Εάν το κράτος ήθελε παρέμβει ή άλλη τις αρχή είς την διαχείρησιν της περιουσίας του Ιδρύματος ή ήθελεν επιχειρήσει ν’ αλλοιώσωσι τον σκοπόν του Ιδρύματος τούτου ή την χρήσιν αυτού, ανακαλώ τα κληροδοτούμενα ποσά και αστικά του κτήματα και διατάσσω όπως ολόκληρα τα κληροδοτούμενα ποσά και αστικά του κτήματα επί τω σκοπώ ον ώρισα περιέρχονται αυτοδικαίως και τελεσιδίκως άπαντα εις τους αδιαθέτου κληρονόμους μου».
Είναι ύβρις, συνεπώς, για τον άνθρωπο που πέθανε πάμπτωχος, πριν 100 σχεδόν χρόνια, δίνοντας όλη την περιουσία του για την υγεία των παιδιών της Πάτρας, να κάνουμε άλλες σκέψεις…

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News